Interview Alwien Tulner

Met het motorrijbewijs amper een jaar op zak, vindt ze zichzelf nog een vrij groene rijdster. Dat kan actrice Alwien Tulner niet weerhouden van een pittig motoravontuur in de Sahara. ‘’Ik houd wel van avontuur. Dan heb ik het gevoel dat ik groei!’’Avontuurlijk is op z’n minst ook de aankomst van Tulner op de afgesproken plek in het midden van het land. Hoge hakken, strakke jeans, een kort leren jack en onbevangen gezeten op een Ducati Monster 600 die duidelijk in de late herfst van zijn motorleven verkeert. En dat terwijl het frisse lentegroen zojuist op een meer dan verkwikkende douche is getrakteerd. ‘’Ik had geen tijd meer om mijn regenpak nog aan te trekken hoor, dus het lijkt nu net of ik in mijn broek heb geplast’’, luidt de gevatte verontschuldiging voor het natte pak. ‘‘Maar wat motorkleding betreft ben ik echt een kluns hoor. Een smak in deze outfit en de vellen hangen er bij. Dat besef ik me terdege. Ik moet ook niet te lang meer zo blijven rijden. Komt ook een beetje omdat ik het juiste pak nog niet heb gevonden. Ik heb een mooi leren pak gezien, maar daar moet ik nog even voor sparen.’’Dat onbevangene en avontuurlijke dat Tulner kenmerkt, zou best een overblijfsel kunnen zijn van de zeven jaar die ze als beginnend actrice doorbracht in de Stad van het Licht, Parijs. ‘’Ik ging er naar de toneelschool en verplaatste me op een gegeven moment per fiets door de stad. Ze verklaarden me bijna voor gek. Er was niets zo gevaarlijk als fietsen door Parijs. Maar na een half jaar had bijna iedereen bij mij op school een fiets. Haha. Los daarvan was die periode een enorm avontuur. Ik was begin twintig en wilde heel graag naar het buitenland. Parijs had daarbij mijn voorkeur. Ik heb er vloeiend Frans leren spreken en er ontzettend veel van mezelf gegeven. Het is mijn tweede huis geworden en ik heb ook het gevoel dat ik er thuis hoor.’’ Tijd in de Franse hoofdstad doorbrengen doet de actrice, onder andere bekend van de series Rozengeur & Wodka Lime en Deadline, tegenwoordig veel te weinig, vindt ze. Drukke werkzaamheden en de zorg voor een jonge dochter maken tochtjes zuidwaarts stukken minder vanzelfsprekend dan voorheen. Die drukte duwde Tulner min of meer ook richting de motor. ‘’Dat was een heel praktische ingeving. Ik woon buiten Amsterdam en ik werd er gek van om iedere dag naar de stad te rijden met al die files. Dan moet je ook nog parkeergeld betalen, als je er tenminste al in slaagt een plek te vinden. Ik zag dat die motoren dat anders deden en dacht: ‘Dat kan ik ook’. Vroeger was het ook wel latent aanwezig hoor. Ik heb motorrijdende vrouwen altijd enorm stoer gevonden. En dat mijn man ook motor rijdt, is ongetwijfeld ook wel een duwtje in de rug geweest. Dat is denk hetzelfde als met roken. Als een van de twee door blijft roken, ga je al snel mee.’’Voor dat er evenwel een stempeltje achter de ‘A’ in het rijbewijs van Tulner stond, had de matzwarte Monster overigens al een plekje in de schuur. ‘’Dat die Duc het moest worden, stond al vrij snel vast en daarbij heeft het geluid eigenlijk best een belangrijke rol gespeeld. Als je hem opentrekt, is het net een brullende leeuw. Daar hou ik van. Een oude Harley had me ook wel wat geleken, maar bij dat merk draait het me net te veel om het image.’’ ? De keuze voor de Ducati lijkt me een stuk minder praktisch dan jouw reden om motor te gaan rijden.! ‘’Misschien wel. Motorisch is ‘ie wat kwetsbaar. En je moet er hard op werken, maar ik hoef ook niet zo’n soepel en gladjes werkende machine. Een beetje weerstand mag er best zijn. Dat had ik ook met een van mijn eerdere auto’s, een Porsche 911. Ik moet het gevoel hebben dat ik wat onder of tussen mijn billen heb als ik gas geef. Het moet me wel wat doen, begrijp je. Al die moderne auto’s ook, ik vind het net naaimachientjes. Maar de Duc heeft me al wel een keer laten staan. Dan ben je in een keer onthand. Sta je daar als vrouw en dan komen er meteen van die kerels op je af: ‘He schatje, kan ik je helpen?’. Voel ik me toch wat ongemakkelijk. Misschien moet ik nog maar eens een sleutelcursus volgen. Kan ik mezelf redden.’’ ? Hoeveel rij je er eigenlijk mee?! ’’Ik rij door weer en wind, ook in de winter. Maar wat is veel? Pff, ik zou het echt niet weten. Waarschijnlijk iets onder het gemiddelde. Ik gebruik toch ook nog wel vaak de auto als ik mijn kindje ergens op moet halen. Ik heb trouwens nog wel even overwogen een soort van babyzitje op de motor te maken. Mijn dochtertje is nu al zo avontuurlijk dat ze het waarschijnlijk best leuk zal vinden, maar ik denkt dat ik de meeste mensen een rolberoerte bezorg als ik het daadwerkelijk zou laten monteren.’’? Heeft jouw luchtige kledingstijl ook te maken met de manier waarop je tegen motorrijden aankijkt? ! ‘’Vooropgesteld dat ik mijn kleding absoluut moet aanpassen, vind ik het wel jammer dat motorrijden niet wat eleganter is. Het ziet er vaak toch een beetje duf en suf uit, degelijk ook. Die stoere kant mag wel wat meer worden uitgedragen. Dat is meer hoe ik er tegenaan kijk, maar ik vereenzelvig me dan ook niet zo met die motorcultuur hoor. Als ik bijvoorbeeld een kroeg uitstap, komt er vaak meteen zo’n groepje kerels mee dat even moet kijken op welke motor dat vrouwtje rijdt. En dan komen ze weer met die verhalen van ‘Zo, ik heb ook een motor in de schuur staan.’. Dan zorg ik dat ik snel weg ben. Wegwezen met die verhalen, daar heb ik dus helemaal niets mee. Eindeloos lullen over motoren. Ik vind het heerlijk om er op te zitten, maar er oeverloos over lopen ouwehoeren, hoeft voor mij niet. Je zult me daarom ook niet op zondagmiddag in zo’n enorme groep zien rondrijden. Dat ik dan nu met een groep de Sahara in ga, vind ik trouwens een ander verhaal.’’ Met de Sahara komt meteen het volgende avontuur van Tulner ter sprake. Binnenkort vertrekt ze naar ’s werelds meest imponerende zandbak om er een week lang met de motor rond te trekken. Groen als ze zichzelf nog vindt als motorrijdster, kijkt ze toch enorm uit naar deze veeleisende tocht. ‘’Ik ben er een keer eerder geweest met een auto en tijdens die trip was er ook een aantal vrouwen op de motor bij. Nou, ik heb werkelijk alle denkbare emoties bij die dames gezien. Woede, wanhoop, verdriet. Maar ze zijn er wel doorheen gekomen. De kick die je dan hebt met zo’n groep is fantastisch. Dat is eigenlijk ook waarvoor ik het doe. Het avontuur en mezelf uitdagen om de tocht te volbrengen. Maar ik weet ook zeker dat ik ga huilen.’’Om die waterlanders tot een minimum te beperken, volgde Tulner in Nederland nog een speciale off-road-training van twee dagen. Een heel andere tak van de sport dan woon-werk op de Ducati Monster, moet ze beamen. ‘’Die motor doet natuurlijk wat ‘ie wil in dat rulle zand. Je moet hem laten gaan als het ware, maar die knop kan ik nog niet altijd even makkelijk omschakelen. Tijdens mijn eerste training reed ik zo weg in het zand, maar op een gegeven moment gingen we naar een ander stuk met veel zwaarder zand. Naah, ik ging de hele tijd op m’n bek en kreeg ook ontzettend last van de spieren in mijn handen. Joh, ik wist niet eens dat ik ze had.’’ Maar of die voorbereiding volstaat? ‘’Ik had graag nog wat meer willen trainen, want het is ook een kwestie van kilometers maken. Maar de trip staat nu voor de deur, dus ik moet wel. En als het echt nodig is, kan ik terugvallen op de jeeps, zonder dat ik de groep ophoud.’’ Over de gevaren maakt Tulner zich niet echt druk. ‘’Tuurlijk, aan motorrijden kleven risico’s, maar ook aan het leven. Alleen zoek je het soms wat meer op. De vraag is of dat handig is. Raar hè? Maar laten we het ergens anders over hebben. Ik moet ook nog thuis zien te komen met mijn spijkerbroekje en hoge hakken.’’ [Streamer][Erste Spread]‘IK VIND HET JAMMER DAT MOTORRIJDEN NIET WAT ELEGANTER IS’ [Streamer][Erste EinzelSeite]‘EINDELOOS LULLEN OVER MOTOREN. DAAR HEB IK HELEMAAL NIETS MEE’[Streamer][Zweite Einzelseite]‘IK WEET ZEKER DAT IK GA HUILEN’[Kasten]TECHNISCHE GEGEVENSNaam: Alwien TulnerLeeftijd: 38Bekend van: tv-series Rozengeur & Wodka Lime, Hartslag en DeadlineMotor: Ducati Monster 600Droommotor: Ducati Monster 1100Rijbewijs sinds: een jaarGehaald in: één keerKilometers per jaar: kleine 4.000Beste motorervaring: moet nog komen in de SaharaSlechtste motorervaring: in het grind op de parkeerplaats duiken voor dit interview Grootste ergernis in het verkeer: snijdende automobilisten in de file [Kader. Unter den letztem Stuck Fliesstext]ALWIENS BELEVENISSEN IN MOTOPLUSNieuwsgierig naar de woestijntrip van Alwien Tulner? Houd dan de komende nummers van MotoPlus in de gaten, want daarin doet Alwien uitgebreid verslag van haar woestijnavontuur. [Bilder + Lay-out Vorschlag][0036, Opener, ganze Linke Seite. Heading oben und durchlaufend auf 2e Seite. Intro unten][Unter an den ganze unterseite den 2e Seite 6 kleine Portratbilder hinter einander][Folgorde nicht wichtig; 0297 – 0336 – 0346 – 0369 – 0400 – 0436][Erste Einzelseite][0165, an die Obenseite][Letzte Einzelseite][0197, etwa eine halbe Seite, muss noch platz ubrig bleiben fur Fliesst