Eerste Test Kawasaki Versys 650
Wat goed is, moet je niet veranderen, zo luidt een bekend gezegde. En vanaf de allereerste introductie, alweer in 2006, was de Kawasaki Versys 650 goed. Voor Kawasaki reden om de crossover twin sinds 2015 nagenoeg onaangeroerd te laten. Da’s een behoorlijke tijd, maar voor 2022 mag ‘ie zich verheugen op een flinke update. Maar eens kijken of dat niet ten koste van zijn allround kwaliteiten is gegaan!
‘Time flies when you’re having fun’. En klaarblijkelijk heb je rijkelijk veel ‘fun’ op de Versys, want de jaren na zijn introductie eind 2006 alweer lijken wel voorbij gevlogen. Ruim vijftien jaar oud is de destijds als opvolger van de KLE500 gepresenteerde 650 alweer. Waar de KLE met zijn 21 inch voorwiel zijn pijlen nog deels op het terrein richt, heeft de Versys van meet af aan de focus puur op het asfalt liggen. Waar andere hoogpotige concurrenten veelal kozen voor een 19 inch voorwiel, monteerde Kawasaki voor en achter namelijk gewoon 17 inch schoeisel en laveerde de Versys daarmee in het crossover segment, ook wel funbikes genoemd. Et voilà, het cirkeltje is rond.
Afijn, inmiddels zijn we dus dik vijftien jaar verder en gedurende die periode rijpte de veelzijdige twin steeds verder. Zeker in optische zin: waar de eerste twee generaties uit 2006 en 2010 nogal smaakgevoelige snuitjes hadden, de paddenstoelkoplamp van het eerste model en de gestapelde variant van de tweede konden niet iedereen even goed bekoren (en dan drukken we ons uiterst subtiel uit), staat er sinds 2015 een lekker scherp gelijnde, frisse en moderne fiets. Maar niet alleen optisch werd de 650 toen flink opgewaardeerd, ook op andere vlakken werd hij behoorlijk aangepakt om het allround concept (waar de naam Versatile System ergo Versys immers naar verwijst) verder uit te kristalliseren. Onder meer de toereigenschappen kregen een fikse boost in de vorm van een nieuw achterframe met dertig kilo meer laadvermogen, een grotere tank (van 19 naar 21 liter), geïntegreerde kofferhouders en een in hoogte verstelbare ruit. Verder werden de trillingen verminderd door het blok in rubbers op te hangen en ook kreeg de 650 een nieuwe SFF upside-down voorvork, evenals een achterschokdemper met een praktische stelknop voor het aanpassen van de veervoorspanning aangemeten.
Na deze fikse make-over bleef het een beetje rustig op het update front, op een obligate Euro5-kuur na. Komend jaar echter, staat er weer een volledig kakelfrisse Versys bij de dealer!
Wat er allemaal aangepast c.q. vernieuwd is? Het design, om maar ergens te beginnen. Zo op het eerste gezicht lijkt er niet héél veel veranderd, maar wie een wat kritischer blik op de nieuwe werpt, ziet dat er op behoorlijk veel vlakken is geschaafd en bijgepunt. Daardoor schurkt de 650 nu optisch ook heel dicht tegen het design van zijn grote broer Versys 1000 aan. De familietrekjes zijn onmiskenbaar aanwezig, met als meest in het oog springende element het minuscule snaveltje onder de eveneens nieuw vormgegeven koplampen. Die zijn trouwens, net als de rest van de eveneens gerestylede verlichting, van het led-type. De midden-sectie wordt ook gekenmerkt door een opvallend kieuwpatroon, dat niet alleen een esthetische functie vervult volgens Kawasaki, maar ook de rijwind effectief om de rijder geleidt. Daarover gesproken, de 650 kreeg ook een nieuwe ruit met het handige stelmechanisme dat we ook kennen van onder meer de Ninja 1000SX, deze is in vier stappen over een bereik van 80 millimeter in hoogte verstelbaar. Motorisch is de paralleltwin onaangeroerd gebleven, is kortom nog altijd goed voor een montere 49 kW (67 pk) bij 8.500 tpm en 61 newtonmeter koppel bij zevenduizend toeren. De uitrusting daarentegen is wel naar een hoger plan getild, onder meer in de vorm van een tweevoudige, uitschakelbare tractiecontrole. In standje twee is het systeem wat bemoeizuchtiger dan in één, en welke van de twee je hebt geselecteerd kun je nu duidelijk zien op het volledig nieuwe dashboard. Een lekker modern en overzichtelijk 4,3 inch TFT scherm (met dag- en nachtstand) met bluetooth connectivity. Het dashboard, uiteraard vanaf het stuur te bedienen, voorziet naast basale features als brandstofweergave, snelheid, tijd en temperatuur onder meer ook nog in een versnellings- en schakelindicator.
Zeker voor een middenklasser is de Versys 650 nu behoorlijk rijk en modern uitgerust, maar voor wie de tuitrusting naar een nog hoger plan wil tillen, hebben de groenen ook het accessoiresaanbod stevig onder handen genomen. Wat daarbij meteen opvalt is dat er echt aandacht is besteed aan de afwerking. De bedieningsknop van bijvoorbeeld de optionele handvatverwarming was op z’n zachtst gezegd weinig verfijnd, maar integreert nu hartstikke mooi met het linker stuurarmatuur. Ook is de voorkuip al voorbereid op een optionele 12V- en/of USB-aansluiting, zodat ook deze mooi in het geheel passen. Simpelweg netjes!
Waar april in zijn eerste week de droge maart compenseert met een bak hemelwater om u tegen te zeggen, ziet het er rond Girona meteorologisch gezien gelukkig heel wat zonniger uit. In letterlijke zin welteverstaan, het kwik tikt een bijzonder aangename 20 graden Celsius aan. Veel betere omstandigheden om kennis te maken met de nieuweling kunnen we ons niet wensen. Hoewel nog geen meter gereden, voelt het direct al een klein beetje als thuiskomen. Iets dat in eerste linie te danken is aan de kenmerkende roffel van 649cc-paralleltwin. Waar de meeste fabrikanten tegenwoordig kiezen voor een 270° krukasconfiguratie, bewandelt Kawasaki een meer traditionele weg met een 180°-krukas en 180-540° ontstekingsintervallen. Eerste een korte, gevolgd door een lange interval dus en dat hoor je vooral goed bij een stationair toerental; de twin klinkt bijna als een eencilinder. Een heel kenmerkende en karakteristieke akoestiek dus ’s morgen voor het prachtige, in een oud kasteel gevestigde hotel Castell d’Emporda, waar een legertje 650’s rustig staat op te warmen. ‘Bike number 4’ is voor ondergetekende gereserveerd en die voelt meteen redelijk vertrouwd. Wat natuurlijk niet verwonderlijk is, aangezien er aan de ergonomie niet of nauwelijks is gesleuteld. Zo op het eerste gezicht oogt de Versys voor een middenklasser allesbehalve compact gedimensioneerd, en zo voelt ‘ie ook. Met een lengte van 1.90 meter weet de twin zich prima raad, de zithouding is ruim genoeg en comfortabel, en de overall ergonomie (mét instelbaar rem- én koppelingshendel) klopt.
Het eerste gedeelte van de route voert over brede wegen en door verschillende dorpjes. Zeker in die laatste kan de paralleltwin één van zijn troeven effectief uitspelen, en dat is zijn elasticiteit. Al vanaf 2.500 toeren neemt het blok aanmaningen van de rechterhand gretig op (daaronder hapt ‘ie licht in de ketting), waardoor je met uiterst bescheiden toerentallen en navenante geluidsontwikkeling op beschaafde wijze door de bebouwde kom flitst. Aan dat laatste draagt ook de prima handling op lage snelheid een steentje bij, ondanks dat de 650 met 219 rijklare kilo’s helemaal niet zo licht is. Geholpen door een relatief korte wielbasis van 1.415 millimeter en een 160-achterband merk je daar op lage snelheid echter weinig van. Moeiteloos prik je de Japanner in de kleinste gaatjes en voor je het weet glimlacht het bordje ‘einde bebouwde kom’ je alweer tegemoet!
Ook wel prettig, want dat is natuurlijk het metier waar de motor in het algemeen en de Versys in het bijzonder het best tot zijn recht komt. Op de al aangestipte bredere wegen is het vooral een kwestie van comfortabel kilometers maken. Als het moet zit er een topsnelheid van iets boven de 180 km/uur in het vat, maar neem dit vooral ter kennisgeving aan. Een gemiddelde snelheid van tussen de 120 en 140 km/uur is uitstekend te doen, waarbij de twin dat ook nog combineert met een zeer acceptabel verbruik, wat in deze tijden toch ook wel een dingetje is. Resumerend: stad doet ‘ie prima, de weg naar het bochtenparadijs ook.
En eenmaal daar? Dan is het helemaal feest, zo blijkt wanneer we Madremanya de 6703 opdraaien. Een droomweg waarbij het de wegenbouwer klaarblijkelijk verboden werd om er rechte stukken langer dan honderd meter in te metselen. Bocht na bocht baant het asfalt zich een weg tussen de kurkeiken door en grossiert in grip ‘ohne Ende’. In het natte Hollandse weer is de tractiecontrole zonder twijfel een welkome vriend, hier kan het met pensioen. Waar er voorheen tussen de doorgaans vijf- en zesduizend toeren werd geschakeld, mag de twin nu verder juichen tot 8.000- à 8.500 toeren voor de uitstekend schakelende bak een tikkie krijgt. Daarboven vlakt het vermogen wat af en heeft het niet zoveel zin meer om het resterende beetje toeren aan te spreken. De 67 pk’s voldoen ruim voor een energiek stukje toeren, maar een pk of acht à tien extra was toch wel de kers op de taart geweest, zeker nu het ABS en de tractiecontrole te boel toch wel in het gareel houden.
Maar zoals aangegeven, is dit wel een beetje zeuren op hoog niveau, want onder de streep klopt de Versys gewoon. Uiterst speels laat 650 aan de hand nemen, hij stuurt gewillig in, houdt makkelijk lijn en laat zich ondanks de relatief lange veerwegen nog handzaam omgooien. Zeker voor het betere toerwerk is de setup van de vering spot-on. Comfortabel, weet zich goed raad met slecht wegdek, maar draait tegelijkertijd zijn hand niet om voor een enigszins sportieve rijstijl. Gaat het mes echt tussen de tanden of wordt er bagage en/of passagier meegenomen, dan valt er voor nog wat aan de uitgaande demping en veervoorspanning te finetunen, terwijl achter alleen de veervoorspanning, middels een goed bereikbare stelknop, snel en eenvoudig kan worden aangepast. Helaas dus niet de uitgaande demping, wat soms best prettig kan zijn.
Ook op het gebied van remmen niets te klagen, de voorrem pakt stevig aan, laat zich goed doseren en de vertraging is zelfs bij een uiterst sportieve rijstijl nog meer dan voldoende. En in het korte kap- en draaiwerk is de werking van de achterrem weer ronduit prettig. Al met al gewoon domweg een prima motorfiets!
Conclusie
Onder het motto ‘any road, any time’ zendt Kawasaki de nieuwe Versys 650 de wijde wereld in, waarbij we er gemakshalve maar vanuit gaan dat de ‘groenen’ uitsluitend geasfalteerde roads bedoelen. In dat licht beschenen voldoet de 650 in ieder geval volledig aan de verwachtingen. Of het asfalt nu van slechte of extreem goede kwaliteit is, en of het nu in de bebouwde kom of het achterland ligt, de hoogpotige allrounder verorbert ze met hetzelfde gemak en plezier. De Versys bewijst dat speels rijplezier en allround kwaliteiten niet persé afhankelijk zijn honderdtig pk’s en een uitrusting van Koninklijk niveau. Het verhaal is eigenlijk heel simpel samen te vatten: goed blok plus goed rijwielgedeelte plus goede uitrustig is uitstekende motorfiets. Iets met geheel en som der delen inderdaad…
