GP Wegrace Losail, Qatar
Zelden zullen overwinningen emotioneler zijn gevierd dan Enea Bastianini’s sensationele eerste MotoGP-zege in Qatar. De 24-jarige Italiaan zorgde met zijn één jaar oude Ducati voor tranen van blijdschap en verdriet binnen Gresini Racing. Fausto Gresini overleed vorig jaar februari aan de gevolgen van een Covid-besmetting, waarna zijn weduwe Nadia besloot om het levenswerk van haar man voort te zetten. Was Bastianini een onverwachte man op het podium, tweede man Brad Binder en Pol Espargaro waren dat eveneens.
De openingsrace van 2022 was ruim tien seconden sneller dan het absolute racerecord in Qatar, vorig jaar gezet door Fabio Quartararo. Het contrast kon nauwelijks groter: toen vocht rookie Enea Bastianini zich naar een elfde plaats op een twee jaar oude Ducati, dit jaar werd regerend wereldkampioen Quartararo vlak voor de finish door Johann Zarco op een voorbij blazende Ducati GP22 terugverwezen naar een negende plaats – en hoewel Quartararo nog wel iets sneller was dan zijn winnende tijd van een jaar eerder, finishte hij wel tien seconden achter winnaar Bastianini. “Ik denk dat we allemaal hebben gehuild in die laatste ronde”, glimlachte Bastianini. “Iedereen van het team en ik op de motor.”
De tranen waren begrijpelijk. Na de zelf gekozen breuk met Aprilia ging Gresini Racing – zonder oprichter Fausto – voor 2022 in zee met Ducati. De Italiaanse constructeur leverde het team 2021-materiaal voor Fabio Di Giannantonio, die van Gresini’s Moto2-team promoveerde, en Enea Bastianini, die na een moeizaam en toch veelbelovend seizoen op een Ducati GP19 van Esponsorama Racing terugkeerde naar Gresini. Met het team maakte hij in 2014 als groot Italiaans talent zijn debuut in de Moto3-klasse. Achter Brad Binder werd hij in 2016 vice-wereldkampioen op een Gresini Honda, waarna hij het team verliet. Zijn terugkeer met Andrea Dovizioso’s crewchief Alberto Giribuola bij Gresini betekende ook een hereniging met Di Giannantonio, in 2016 zijn teamgenoot. Bastianini bezorgde in Qatar het team de eerste MotoGP-zege sinds de Portugese grand prix van 2006, toen Toni Elias Valentino Rossi 0,002 seconde voor bleef. “Sinds mijn eerste jaar bij Gresini ben ik erg veranderd”, keek Bastianini na zijn geweldige overwinning terug. “Toen was ik heel agressief, nu ben ik veel rustiger. Het team is zoals ik zelf nu ook ben.”
Terwijl zijn invloedrijke persoonlijk manager Carlo Pernat eind vorig jaar Ducati probeerde te overtuigen dat zijn pupil – de Moto2-wereldkampioen van 2020 en tweevoudig podiumfinisher in 2021 op de oude GP19 in Misano – het meest actuele materiaal verdiende, moest Bastianini zich tevreden stellen met de ‘afdankertjes’ van vice-wereldkampioen Pecco Bagnaia. Dat hij daar snel mee kon zijn, bewees Bastianini met een nieuw absoluut ronderecord tijdens de wintertesten in Sepang én met een tweede tijd in de kwalificatie voor de eerste grand prix van 2022. Een indrukwekkende verbetering van Bastianini’s beste kwalificatie in 2021, toen hij zich met de weerbarstige GP19 een maal binnen de top 10 kwalificeerde. Op zondag prijkte de naam van de in Rimini geboren Italiaan ook nog eens bovenaan de lijst na de warm-up. Terwijl Pol Espargaro vanaf de tweede rij kopstarter Marc Marquez passeerde, kwam Bastianini direct na de start bijna in botsing met polesitter Jorge Martin. Vanaf de vijfde plaats na de eerste doorkomst reed de Gresini-rijder echter een voorbeeldige wedstrijd. Hij passeerde Joan Mir, zette Marquez aan de kant en knalde tien ronden voor het eind op snelheid voorbij de eveneens verrassende tweede man Brad Binder. Vijf ronden voor de finish remde Bastianini zich aan het eind van het rechte stuk na een nieuw ronderecord voorbij kopman Espargaro.
Omdat die met zijn versleten softe achterband vergeefs zocht naar grip, kwam ook Binder direct langszij. In de resterende ronden verkleinde Binder het gaatje van 1,3 naar 0,3 seconde, maar Bastianini hield stand na een fenomenaal en foutloos optreden na ‘de langste laatste ronde’ van zijn leven. “Na de wintertesten wist ik dat we een groot potentieel hadden en hier hebben we een volgende stap gezet net de set-up en elektronica”, analyseerde een dolblije Bastianini. “Hier reed ik ook voor de eerste keer een goede ronde in de kwalificatie, en hoewel Pol in het begin heel erg sterk reed, had ik het vertrouwen dat mijn medium achterband de juiste keus was.” Makkelijk was het echter geenszins geweest, benadrukte Bastianini nadat hij de dertiende MotoGP-winnaar was geworden in het 24-koppige veld. Het was een leerzame race geweest. “Ik had geen plan, maar ik wist dat ik de band moest sparen tot het eind. Dat heb ik wel geleerd, maar dat doet natuurlijk iedereen. Ik denk wel dat ik dat het beste heb gedaan.”
Brad Binders achtste plaats in de tweede Qatar-race van vorig jaar was de beste prestatie van een KTM-coureur op het circuit van Losail. Maar na een uitstekende zevende startplaats presenteerde de Zuid-Afrikaan zich vanaf de ronde als een kandidaat voor het podium. Dat hij tweede werd, was voor de buitenwacht een grote verrassing. In de wintertesten hadden Binder en teamgenoot Miguel Oliveira (hij crashte in Qatar) geen opzien gebaard met scherpe tijden. In Qatar zette Binder in de eerste vrije training de snelste tijd en vervolgens bevestigde hij in de race zijn reputatie als racer. In de openingsfase was hij echter voorzichtig geweest met zijn banden. “Ik probeerde zo constant mogelijk te rijden. Maar toen Enea me op het rechte stuk voorbij kwam, had ik daar geen antwoord op”, aldus Binder. Hij gaf toe tijdens de wintertest in Sepang niet te hebben gesnapt waarom hij niet verder kwam dan een achttiende tijd. “Maar het team bekeek de data en zij wisten het. In Indonesië hadden we het opgelost. Qatar is altijd super moeilijk voor ons geweest en nu finish ik als tweede. Het verschil? De machine stuurt! Vorig jaar hadden we moeite om onder hellingshoek op het gas te gaan. Nu geeft het zoveel vertrouwen dat je niet steeds het gevoel hebt dat je op de grens zit. De basis afstelling is totaal anders dan vorig jaar. Als we grip hebben we marge en hoeven niet steeds maximaal risico te rijden.”
Hoewel hij tot vijf ronden voor het einde op kop reed, was Pol Espargaro niet teleurgesteld met een derde plaats, pas zijn tweede podium voor Repsol Honda. Zijn race verliep echter volledig anders dan verwacht, lachte Pol, die zijn aandringende broer Aleix op de weer verbeterde Aprilia 0,9 voor bleef. “Ik had een groep verwacht waar ik in zou zitten en waarin ik dan de banden zou kunnen managen. Maar ik kwam op kop en heb rondenlang gepusht. Zeven ronden voor het eind wist ik: nu is het over”, blikte hij terug. Op de totaal vernieuwde Honda kon Espargaro ook op het niet erg Honda-vriendelijke Losail rijden zoals hij wil, met veelvuldig gebruik van de achterrem. “Ik denk dat we hebben laten zien dat Honda terug is. Niet alleen met Marc. Tijdens de test in Mandalika was ik de snelste, hier lag ik lang op kop – hopelijk kunnen we nu eindelijk realiseren waar ik van droom: wereldkampioen worden.”
Marquez gaf vier seconden toe op winnaar Bastianini en beaamde nog niet helemaal happy te zijn met de Honda. “Dit is een machine voor meerdere stijlen. Vorig jaar zou de machine slecht zijn geweest, maar ik won wel drie races. Met een slechte motor lukt dat niet”, meende hij. “Ik weet en ik snap dat een merk als Honda elk jaar moet meedoen voor de titel, maakt niet uit met welke rijder. Nu is het een machine die makkelijker te rijden is, maar om die laatste paar tienden te vinden, moet je hem snappen. Het klopt dat ik voel dat de voorkant anders werkt, maar in Mandalika voelde ik al dat ik mijn stijl wat meer op de machine had afgestemd. Uiteindelijk is dit een betere motor. Het is voor mij wennen, maar voor de toekomst van Honda is het beter zo.”
Terwijl Fabio Quartararo door een oplopende bandendruk niet in het stuk voor kwam, was het drama voor de Ducati-rijders nog veel groter. Op donderdag verbaasde Ducati met het nieuws dat Pecco Bagnaia en Jack Miller dit seizoen niet met een het agressievere 2022-blok zouden rijden, maar met een geüpdate 2021-krachtbron. Pramac-rijders Jorge Martin en Johann Zarco en ook VR46-rijder Luca Marini zouden wél het nieuwe blok gebruiken. Hoewel Bagnaia en Miller de beslissing simpel probeerden te rechtvaardigen door te zeggen dat ‘Ducati het beste voor ons wil’, was het een opmerkelijk besluit dat fabrieksleiding en rijders namen. In Indonesië reed Bagnaia voor het eerst met het 2021-2 blok.
Terwijl Miller zich verzekerde van een vierde startplek, strandde Bagnaia op een tegenvallende negende startpositie – en passant Marc Marquez in zijn slipstream meeloodsend naar de eerste startrij. Bagnaia stond wel twee plekken geposteerd vóór pole-specialist Quartararo, die geen grip (en topsnelheid) vond. Opvallend was Bagnaia’s commentaar na de tweede dag. “In een fabrieksteam moet je soms dingen proberen, dat helpt alle Ducati’s. Ik heb dit jaar geen sessie aan mezelf gedacht. Tot vandaag”, zei hij. Een plek in de top 5 zou hij als een goed resultaat zien. “Momenteel zijn er veel rijders sneller dan ik. Maar ik moet me nou nog geen zorgen gaan maken, want dan zou het traumatisch worden. Het is pas de eerste race van het jaar.”
Een dag later klonk hij anders. Nadat Miller al binnen stond met een machine die door een op hol geslagen elektronica verdwaald leek te zijn op de baan, werkte Bagnaia zich met moeite naar voren na een mislukte start. In de twaalfde van 22 ronden gleed hij bij het aanremmen van de eerste bocht onderuit. Bagnaia had zich net langs Martin gewerkt en sleurde de Spanjaard mee in zijn val. Na afloop foeterde een gefrustreerde Bagnaia dat hij door het vele testwerk niet toe was gekomen aan het zoeken naar een goede afstelling en derhalve niet klaar was geweest voor de eerste race van het jaar. Bagnaia, één van de grote favorieten voor de titel, kreeg gelijk van teammanager Davide Tardozzi. Enkele pitboxen verderop was de sfeer beter – en meer relaxed. “De rijders met een GP22 hebben meer druk”, glimlachte winnaar Enea Bastianini. “Druk is niet mijn probleem.”
