Vergelijkingstest Yamaha MT-01 Stage 3 – MT-03
De gulden middenweg. Als Nederlanders bewandelen we deze weg met het beste van twee werelden maar al te graag. Maar bij een compromis ligt immer het gevaar ‘saai’ op de loer en dat etiket past dan weer niet op Yamaha’s stijlvolle MT-serie. De som van één en één is bij de Japanners dan ook nog altijd een Cruijffiaanse drie. Geen MT-02 dus in het gat tussen de 01 en 03. Terecht? Voor het antwoord moeten we allereerst terug naar het Tokyo van 1999. Tijdens de beroemde motorshow in de Japanse hoofdstad wordt onder het gesternte van de gekruiste stemvorken de MT-01 in conceptversie in de beursschijnwerpers gerold. Een hengeltje uitgooien heet dat in fabrikantenjargon. Maar Yamaha had net zo goed een vissersboot te water kunnen laten, want de reacties op het voor die tijd ongekend bruut ogende concept waren razend enthousiast. De boodschap was duidelijk: produceren dat ding en liever gisteren dan vandaag! Toch zou het geduld van de enthousiast spartelende vissen in het net nog een kleine vijf jaar op de proef worden gesteld. Yamaha nam de tijd om het MT-01 concept verder uit te kristalliseren en presenteerde het uiteindelijke productiemodel van de bruut gestileerde V-twin pas eind 2004 aan de pers. Maar voor het gedurfde concept van de MT-01 goed op het netvlies van het doorgaans wat conservatief ingestelde motorpubliek kon inwerken, diende amper een jaar later de tweede loot aan de MT-boom zich al aan. Geen MT-02, zoals logischerwijs verwacht, maar de ranke MT-03. Eveneens met een tamelijk onconventioneel voorkomen, alleen niet voorzien van een bullige V-twin maar van een stampende éénpitter. Meer dan de eerste twee letters van de typeaanduiding leken de beide Yamaha’s met hun totaal verschillende motorconfiguratie zo op het eerste gezicht niet gemeen te hebben, maar uiteraard sluimerde er onder het oppervlak een verbindende gedachte achter beide MT’s. Bondig gezegd: maximale lol verpakt in een minimum aan tijd. Pret vanaf de eerste meter dus en daarvoor had ieder model volgens Yamaha zijn eigen filosofie: ‘maximale wendbaarheid’ voor de dartele MT-03 en voor de MT-01 het ‘maximale blok’. Maar alle filosofieën en sluwe marketingstrategieën ten spijt, werd het 90 pk sterke blok van de MT-01 in eerste instantie wat lauwtjes ontvangen en niet door iedereen op waarde geschat. Op zich niet zo vreemd, want wie had op basis van het bruut gespierde Tokyo-model niet een equivalent aantal pk’s aan boord van deze eerste van een nieuwe lichting nakeds van de 21e eeuw verwacht? Maar degenen die bij het conceptmodel wat verder hadden gekeken dan de gestileerde neus lang was, waren minder verrast. Ook het showmodel had immers al een luchtgekoelde V-twin tussen het minimalistische frame hangen. Het uiteindelijke productiemodel kreeg de 1670 cc 48° V-twin van de Wild Star en de Warrior 1700 toegeschoven, die voor gebruik in de MT-01 uiteraard werd gemodificeerd. Alhoewel, de ingrepen gingen destijds iets verder dan modificeren, want 90% van de onderdelen werd zo’n beetje vernieuwd. Zo werden onder andere de nokkenasprofielen gewijzigd voor meer koppel en een breder uitgesmeerde powerband, kreeg het injectiesysteem injectoren met 12 gaten (i.p.v. 4), verscheen er aan de inlaatkant een variabel luchtsysteem en om het koppel nog eens extra te kietelen werd het blok voorzien van de bekende Yamaha EXUP-klep. Daarnaast werd op de krukas een heel belangrijke twee kilo gewicht bespaard, kilo’s die dan weer in het niet vallen bij de totale gewichtsbesparing op het blok: liefst twintig kilo! Sonja Bakker eat your heart out! Dat neemt niet weg dat de krachtbron er nog steeds zo massief als een bunker aan de Atlantische kust uitziet en een heel dominante rol speelt in het totale designplaatje van de MT-01. Was ook precies de bedoeling en dat is ook de reden voor de bescheiden rol van het frame in het geheel. Het frame kon zo compact en toch ook stijf genoeg worden gehouden door de toepassing van Yamaha’s zogeheten ‘Die-cast’ gietprocédé, waarbij het framemateriaal feitelijk in iedere gewenste vorm te ‘kneden’ is. Het frame kon dus heel dicht langs het blok worden geleid en bovendien ziet het er heel ‘clean’ uit door het ontbreken van lasnaden, een tweede voordeel van Yamaha’s giettechniek. On-Japans is het niet alledaagse voorkomen van de MT-01absoluut, aangezien emotie niet op kille wijze ondergeschikt is gemaakt aan functie. Iets wat Japanners haast tot kunst hebben verheven. En dan vergeten we bijna nog de patrijspoort van een dashboard en het behoorlijk onderscheidende dubbelloops afweergeschut in de achterpartij. Maar de beide dempers zijn niet alleen in esthetisch opzicht onderscheidend, ook akoestisch gezien eisen ze een hoofdrol op. Helemaal als de standaard dempers zoals op onze testfiets zijn vervangen door een setje prachtig afgewerkte Akrapovic exemplaren uit het zogeheten ‘Stage 3’ pakket. Dat is trouwens een bepaald niet misselijk uitbreidingssetje, want de inhoud bestaat verder onder andere uit een wulps kronkelende titanium bochtenset, een andere ECU, hetere nokkenassen, een set vervangende zuigers, andere klepveren en koppelingsveer en last but not least een geweldig koppeltje open inlaatkelken. Indrukwekkend rijtje onderdelen en dat geldt ook voor de prijs die er voor moet worden betaald. Liefst € 7.140,- bedraagt de donatie voor deze motorische schop onder de kont en daar komt ook nog wat bij, want om de uitlaten te kunnen plaatsen heb je ook nog carbon hitteschilden nodig (€ 287,29 per set) en een eenpersoons zadel (€ 643,66). Voor een aantal extra pk’s moet je dus wel behoorlijk zeker van je zaak zijn, zeker als je weet dat de fabrieksgarantie na montage van al het lekkers komt te vervallen. En in de kleine lettertjes lezen we ook nog dat de MT-01 na ombouw eigenlijk alleen nog maar raceasfalt onder het rubber mag voelen. Dat laatste ‘advies’ slaan we gevoeglijk in de wind als we voor het eerst op de bekende rode knop drukken en het beest in de Yamaha laten ontwaken. De mokerklappen waarmee de opgepepte machinekamer tot leven komt zijn venijnig en vooral moddervet. Intimiderend en dat vinden ook de ramen, die werkelijk in de sponningen staan te trillen. Een heel pandemonium, dat starten, niet in de laatste plaats door de enorme roterende massa die in beweging wordt gezet. De krukas mag dan wel twee kilo zijn afgevallen, hij zou bij wijze van spreke nog altijd niet misstaan in een klein formaat scheepsdiesel. Dit zijn de echte ‘good vibrations’!En die levenslust is eenmaal onderweg voortdurend als een stevig pulserende hartslag aanwezig, Kodo noemen de Japanners het. Meer nog dan de standaard versie strooit de MT in de Stage 3-trim onder in de toerenkelder met imponerende oerkrachten. Vanaf een verbazingwekkend lage 2000 omwentelingen is de trekkracht al enorm, iets dat natuurlijk inherent is aan het lange slag-karakter van de dikke V-twin. De beleving van dat MT-01-karakter is trouwens ronduit intens. Iedere keer als de machtige 113 mm grote zuigers hun omslagpunt bereiken, trekt er een opwindende zindering door de machine heen. Iedere slag van die zuigers lijkt ook één op één vertaald te worden in een ongebreidelde voorwaartse drang. Drang die tot een krap toerengebied beperkt blijft, want de actie in het zadel van de ‘01’ speelt zich eigenlijk voortdurend af tussen die 2000 en pakweg 4500 toeren, al gaat de Stage 3 wel wat verder door dan het standaard blok. Maar hoe krap ook, de monsterlijke koppelgolf waar je in dit gebied met de soepel en vlot schakelende vijfbak op surft, moet de doorgewinterde surfer haast jaloers maken. Na de 4500 toeren bouwt het vermogen voelbaar af en bij zo’n 5300 toeren trapt de begrenzer uiteindelijk op de rem. De naald dus lekker speels tussen de 2000 en 4500 toeren laten dansen, waarbij de naar het luchtruim wijzende Akra’s steeds een hels trommelvuur naar imaginaire vijanden afvuren. Op ’t randje dat geluid dat wel, maar goed. Opvallend is de massieve souplesse en het gemak waarmee de MT-01 zijn kunstje verricht. Alles voelt heel relaxed en misschien wel ‘elastiekerig’ aan, maar de stappen die de Yamaha zet zijn ongemeen groot. De gasrespons is daarbij steeds heel spontaan, verslikken is de Japanner vreemd. Van een heel ander motorisch kaliber is de MT-03 met zijn geestdriftig stampende éénpitter in het vooronder. Een blok dat zich prima thuis voelt in een stadse omgeving, waar rappe tussensprintjes nodig zijn om vlot tussen het verkeer door te kunnen laveren. Een kolfje naar de hand van de ‘03’, die de paarden van onderuit met speels gemak tot een vlotte draf aanspoort. Net voor de 2500 toeren begint de pret bij de ééncilinder, waarna de Yamaha aangenaam speels en levendig verder door zijn toerenbereik stampt. In de lagere toerentallen wil de injectie zich daarbij nog wel eens lichtjes verslikken, maar over het algemeen is het gas heel mooi te doseren. Echt enthousiast doorlopen bovenin doet de MT-03 niet, iets wat onder andere te wijten is aan de korte eindoverbrenging. Maar goed, het onderste uit de kan is ook niet echt des ééncilinders. In het zadel van de MT-03 is het eveneens een kwestie van lekker vlot door de vijfbak heen werken en dat doet de pittige Yamaha met verve. En ook deze MT verheft zijn stem met een paar octaven, want de standaard dempers hebben ook hier plaatsgemaakt voor een vervangend setje van Sloveense makelij (€ 975,-). Andere extraatjes op deze MT-03 zijn trouwens het fly-screen (€ 155,85) en de handkappen (€ 131,67). De roffel van de dubbele Akrapovic is uiteraard niet zo intimiderend als die van de Stage 3 MT-01, maar een ‘Wiener Sangknabe’ is het allerminst. Vooral de donkerbruine ‘backfire’ ploffen bij remmen op de motor strelen de trommelvliezen. Communiceren doet de éénpitter niet alleen vocaal maar ook via trillingen, hoe kan het ook anders. Alhoewel die trillingen altijd aanwezig zijn, worden ze tot aanvaardbare proporties gedempt door frame, voetsteunen en stuur. Die éénpitter werd niet voor niets uitverkoren voor gebruik in de MT-03, want dit blok speelt een cruciale rol in het concept van ‘maximale wendbaarheid’ dat Yamaha voor deze trendy en extravagante kruising tussen een roadster en supermotard uitdacht. Daarbij was massacentralisatie het toverwoord en in dit geval misschien wel op extreme wijze. Nagenoeg alles aan de MT-03 is naar voren gericht en daar bevindt ook het gros van de massa zich, zelfs de achterschokbreker. Door zijn smalle en compacte bouw kan een ééncilinder heel ver naar voren in het frame worden geplaatst, waardoor het dus naadloos in het MT-03-concept past. Ook als rijder maak je in feite deel uit van dat concept, want je zit op de MT-03 ver naar voren en gevoelsmatig zelfs direct achter het balhoofd. Het harde zadel en het kaarsrechte stuur zorgen daarbij voor het betere streetfighter gevoel, vergelijkbaar met de aanvallende houding op de MT-01 trouwens. Wel is het zadel van de ‘03’ naar achteren toe niet al te ruim bemeten en worden de benen nogal nadrukkelijk gespreid door de korte tank. Opgejut door het levendige blok laat de lichte Yamaha zich ook qua sturen van een aanstekelijk speelse kant zien. De éénpitter is met zijn compacte formaat en lage gewicht enorm licht en direct de hoek om te knikken, iets wat nog eens extra benadrukt wordt door die ver naar voren gerichte zit. Pret met hoofdletters, tenminste als het wegdek van goede kwaliteit is. Op minder asfalt begint met name de Sachs achterschokbreker wat te pompen en dat komt de stuurprecisie niet ten goede. De voorkant blijft op een slechtere ondergrond wel mooi volgen, maar als je de MT-03 flink op z’n falie geeft is de vork toch een tikje te zacht en dat uit zich in de neiging tot oprichten in vlot genomen bochten. De MT-01 weegt bij wijze van spreken haast het veelvoud van zijn lichtere broer, maar dat betekent allerminst dat deze ‘Big Brother’ stuurt als een tank op de Drentse hei. Verre van dat. De lange en zware MT-01 pakt je in de eerste meters al in met een verrassend lichte handelbaarheid. De stuuruitslag is bijvoorbeeld aangenaam fors en dat maakt keren en draaien haast kinderspel. Eenmaal buitengaats stormt de volumineuze Yamaha met bravoure en zo stabiel als diezelfde tank door alle denkbare bochtcombinaties, daarbij niet gehinderd door zijn enorme roterende massa. De volledig instelbare upside-down voorvork en de onder het blok gepositioneerde achterschokbreker zijn lekker sportief afgesteld. Daarmee levert de mastodont iets in als het om comfort gaat, maar de kraakheldere feedback die er voor in de plaats komt maakt dat ruimschoots goed. Zelfs de vette 190-achterband gooit geen roet in het smakelijke MT-maaltje. Van een oprichtmoment valt alleen in een verre verte wat te bespeuren en dat is op zijn minst opmerkelijk. Alleen bij ankeren onder hellingshoek is er een lichte opstelneiging merkbaar, maar dat heeft nauwelijks een negatief effect op de uitstekende stuurprecisie van de Yamaha.Ook de radiaal gemonteerde zeszuiger remmen zijn niet bepaald onder de indruk van de imponerende verschijning van de MT en doen hun werk onverstoorbaar goed. Het duidelijke drukpunt, de prima doseerbaarheid en een kraakhelder gevoel zorgen er voor dat de vele kilo’s adequaat worden afgestopt. De stoppers van de MT-03 zien er uiteraard wat minder indrukwekkend uit, maar ook aan boord van de kleinste MT wordt er naar behoren geankerd, al moet je voor de echt stevige vertraging wel flink doorknijpen. Alhoewel de MT-03 qua formaat en blok van beide MT’s de ultieme stadsridder is, weet de MT-01 succesvol in het territorium van de ‘03’ te penetreren. De handelbaarheid is verrassend licht en het vette blok is ‘the talk of town’. Omgekeerd is dat duidelijk minder het geval. Motorisch weet de MT-03 de zinnen aanmerkelijk minder te prikkelen als de stadsgrenzen zijn gepasseerd en ook qua vering zijn de grenzen in het zadel van de ‘03’ eerder bereikt. Logisch ook gezien het forse prijsverschil tussen beide MT’s. Standaard zit er al € 7.500,- tussen, maar in deze trim bedraagt het verschil bijna het dubbele. Prijstechnisch bekeken zou een stap tussen de MT-01 en MT-03 dus zeker een overweging waard zijn, in ieder geval wel voor diegenen die ook graag buiten de stad het gas wat verder willen open draaien. Misschien dat één en één in de nabije toekomst toch twee wordt bij Yamaha? [Streamers][2e Spread]De mokerklappen waarmee de opgepepte machinekamer van de MT-01 tot leven komt, zijn venijnig en vooral moddervet.[3e Spread]De roffel van de MT-03 is niet zo intimiderend als die van de Stage 3 MT-01, maar een ‘Wiener Sangknabe’ is het allerminst.TECHNISCHE GEGEVENS YAMAHA MT-01MOTOR luchtgekoelde viertakt 48° V-motor, enkele bovenliggende nokkenas, vier kleppen per cilinder, klepbediening via stoterstangen en tuimelaars, dry-sump smering, benzine-injectie Ø 40 mm, accu 12 V/12 Ah, hydraulisch bediende natte meerplaatskoppeling, vijfversnellingsbak, O-ring-ketting. Boring x slag 97,0 x 113,0 mmCilinderinhoud 1670 ccCompressie 8,4 : 1Max. vermogen* 66,3 kW (90 pk) bij 4.750 tpmMax. koppel* 150,3 Nm bij 3.750 tpmRIJWIELGEDEELTE aluminium brugframe, upside-down voorvork Ø 43 mm, veervoorspanning, ingaande demping en uitgaande demping instelbaar, aluminium swingarm met monovering en hevelsysteem, veervoorspanning, ingaande demping en uitgaande demping instelbaar, dubbele schijfrem voor Ø 310 mm, zeszuiger remklauwen, enkele schijfrem achter Ø 267 mm, dubbelzuiger remklauw.Aluminium gietwielen 3.50 x 17; 6.00 x 17Banden 120/70ZR17; 190/50ZR17MATEN EN GEWICHTEN wielbasis 1.525 mm, balhoofdhoek 65°, naloop 103 mm, veerweg voor 117 mm, veerweg achter 103 mm, zithoogte 825 mm, volgetankt gewicht 265 kg**, tankinhoud 15 liter.Garantie twee jaarService-intervallen elke 10.000 kmKleuren zwart, grijsPrijs NL € 14.999,- / B € 13.590,-YAMAHA MT-03MOTOR vloeistofgekoelde ééncilinder viertaktmotor, ketting aangedreven enkele bovenliggende nokkenas, vier kleppen per cilinder, klepbediening via tuimelaars, dry-sump smering, benzine-injectie Ø 44 mm, accu 12 V/8 Ah, kabelbediende natte meerplaatskoppeling, vijfversnellingsbak, O-ring-ketting.Boring x slag 100,0 x 84,0 mm Cilinderinhoud 660 ccCompressie 10,0 : 1Max. vermogen* 33,4 kW (45 pk) bij 6000 tpmMax. koppel* 56 nm bij 5250 tpmRIJWIELGEDEELTE stalen brugframe, telescoopvoorvork Ø 43 mm, aluminium swingarm met monovering, veervoorspanning instelbaar, dubbele schijfrem voor Ø 298 mm, tweezuiger remklauwen, schijfrem achter Ø 245 mm, enkelzuiger remklauw.Aluminium gietwielen 3.50 x 17; 5.00 x 17Bandenmaat 120/70ZR17; 160/60ZR17MATEN EN GEWICHTEN wielbasis 1.420 mm, balhoofdhoek 64°, naloop 97 mm, veerweg voor 130 mm, veerweg achter 120 mm, zithoogte 810 mm, volgetankt gewicht 192 kg**, tankinhoud 15 liter.Garantie twee jaarService-intervallen elke 10.000 kmKleuren geel, zwart, roodPrijs NL € 7.499,- / B € 7.190,-INFO NL Yamaha Motor Nederland B.V., tel. 020-654 60 00, www.yamaha-motor.nl INFO B D’Ieteren Sport NV, tel. 02/367 14 11, www.yamaha.be*Fabrieksopgave standaard vermogen ** Fabrieksopgave[Bilder + Unterschriften][Opener: Yamaha-5691, Heading Links oben, intro Links unten, vielleicht ein Spalt mit Fliesstext an rechter Seite][2e Spread][Links: Yamaha-4995, kein Unterschrift][Rechts: Yamaha-5055, kein Unterschrift][Details MT-03][Yamaha-5161]Bij de MT-03 is alles op de voorpartij geconcentreerd, zelfs de achterschokbreker. [Yamaha-5167]Eenvoud troef achter het kleine fly-screen, maar toch is de info compleet. [Yamaha-5172]Minder indrukwekkend dan de orgelpijpen van de ‘01’, maar nog steeds onderscheidend. [Details MT-01][Yamaha-5707]Als het niet zo link zou zijn, zou je onderweg continu naar beneden kijken. En terecht![Yamaha-5719]Hels trommelvuur is wat de beide Akrapovic vuurmonden voorschotelen. Niets meer, niets minder. [Yamaha-5720]Als een patrijspoort van de Titanic, de klok van de MT-01. De actie zit tussen 2.000 en 5.000 toeren. [3e Spread][Yamaha-5155, kein Unterschrift][Yamaha-5737]De afwerking van beide MT’s is van hoog niveau. Stage 3 betekent bij de MT-01 wel alleen rijden.
