Racen op Olivers Mount (GB)

“Are you going to Scarborough fair”, zongen Simon & Garfunkel in de jaren 60. Het lied werd een grote hit, maar verwijst vast niet naar het Scarborough aan de Engelse oostkust, waar sinds 1948 wegraces worden gehouden. En wat voor wegraces: ouderwetse straatraces in de stijl van de befaamde Isle of Man TT. We namen er een kijkje.Het stadje Scarborough ligt aan de Engelse oostkust, tussen Hull en Newcastle, de twee bekende veerhavens waar je vanaf Nederland en België naar toe kunt varen. Het 3,8 kilometer lange racecircuit is gelegen op de 150 meter hoge Olivers Mount. Net als op het Isle of Man is ook dit geen echt circuit, maar een openbare weg, die buiten de racedagen om door het gewone verkeer wordt gebruikt. Anders dan op het Isle of Man is het hier echter geen drukke doorgaande weg, want Oliver’s Mount ligt buiten alle doorgaande routes en heeft met een aantal sportvelden op de top een recreatieve functie. Voor motorrijders lijkt Olivers Mount dus een ideaal hobby-circuit, zeker als je in deze omgeving zou wonen, maar persvoorlichter Phil Edge raadt dat af: “De politie houdt alles hier zeer scherp in de gaten, zodat er geen ongecontroleerde racepartijen ontstaan.”Het weer is bijna ‘on-Engels goed’ als we de ‘berg’ beklimmen. Bovenop baden grote ruime grasvelden – waar tijdens de races geparkeerd kan worden – in de zon en daarnaast zijn er volop kampeerplaatsen. Kamperen? Ja, want de races worden over een heel weekend verreden en de eerste trainingen beginnen zaterdagochtend om 8 uur in de morgen, waarna er om 1 uur ‘s middags met de eerste race gestart wordt. We zien dat de zaterdag helemaal vol gepland is, want naast de trainingen worden er die middag wel 10 wedstrijden verreden. En ook op zondag is er geen tijd voor muziekkorpsen en ererondjes, want ook dan is het van ’s morgens vroeg tot laat in de middag racen geblazen..Nadat we onze motoren hebben geparkeerd en onze helmen bij een ‘garderobecaravan’ hebben afgegeven, volgen we de stroom bezoekers naar het rennerskwartier en start-finish. Het pad loopt eerst via een trap en daarna steil naar beneden door een bos. Halverwege de afdaling stuiten we plotseling op het circuit, dat hier dus door het donkere bos loopt. Circuit is overigens een heel groot woord voor deze racebaan, die nog geen vijf meter breed is en wordt omzoomd door aardwallen en erg dikke bomen. Enigszins verbijsterd blijf ik een poosje naar de strook asfalt kijken. Hoe hard zouden ze durven te gaan? Dit is echt ongelooflijk, want vergeleken met dit fietspad lijkt het Isle of Man wel een autobaan.“Hoe gaan ze dat met de zijspannen doen,” vraag ik me af als ik de F2-zijspanklasse in het programmaboekje zie staan. F2-spannen, dat zijn dus ‘korte zijspannen’ met 600cc-blokken erin. Meervoudig Isle of Man TT-winnaar Nick Crowe zal met startnummer 1 meedoen. De hele Scarborough-races doen me steeds meer denken aan de races die vroeger in Nederland bij de NMB (Nederlandse Motorsportbond) werden gehouden. Alleen reden er toen geen R1’s en GSX-R’ren rond en nu dus wel.Tussen de bomen door zien we onderaan de heuvel een clubje zich klaarmaken voor de volgende training. Waar op het Isle of Man iedereen afzonderlijk van start gaat om de minuut, wordt hier en-masse gestart en komen er zomaar 25 man op de hairpin aanstormen, die niet verder dan 300 meter van de startlijn ligt. Ik snak naar adem als ze zich vier-dik door de bocht persen en daarna vol op het gas gaan om de heuvel via een helling van 15% te beklimmen. Dit traject loopt dus door het donkere bos. Na elke keer schakelen komen voorwielen van het asfalt… “Well, the circuit is mostly thirteen feet wide,” grinnikt de marshal, als hij me vol ongeloof en ontzag naar deze eerste race ziet kijken. Aha, het asfalt is dus meestal een kleine vier meter breed…“Gekkenwerk? Ja, misschien wel,” zegt de 56-jarige Colin Hammond even later, “Maar hier reden vroeger ook mannen als Barry Sheene en zelfs jullie eigen held Wil Hartog in de rondte. Wil Hartog heeft zelfs een overwinning op zijn naam staan, in 1978.” Opmerkelijk, want zowel Sheene als Hartog wilden tijdens hun racecarrière ook maar iets weten van de TT op het Isle of Man, terwijl ze hier dus wel aan de start kwamen. “Ik denk dat het hier toch niet echt veiliger is,” aldus Colin, die ook dit jaar weer aan d estart staat, nu met zijn 17 jaar oude 125 cc Honda. “Ik heb hier vroeger veel gereden en toen was het veel hobbeliger. Nee, veel kans maak ik niet meer, maar daar kom ik ook niet voor. Dit is zo mooi want het is het nog het enige echte stratencircuit in Engeland.”Wie wel veel kans maken op de overwinning zijn de bekende helden uit de Engelse en Ierse stratencircuit-scene. Namen als Guy Martin, Ryan Farquhar, John McGuinnes en Adrian Archibald zullen niet direct herkend worden in Nederland en België, maar zijn in Engeland grote helden.Wanneer de trainingen afgerond zijn breekt het geweld los en met races van tussen de 4 en 8 ronden van elk 3,8 km lang, is er geen sprake van een race tactisch opbouwen. Nee, gelijk vol het gas erop is het credo en dat gebeurt dan ook. Ondanks dat het circuit maar liefst 3 haarspeldbochten kent een stijgingspercentage heeft van 15% (er worden hier ook heuvelklim-wedstrijden gehouden) ligt de gemiddelde snelheid bij de superbikes op ruim 130 km/uur. Het zijn dan ook de gevestigde namen die er de dienst uitmaken. Vooral een man als Guy Martin lijkt meer dan gedreven te zijn om hier te winnen. Na een nogal desastreus verlopen raceweek op het Isle of Man en teleurstellende resultaten in de Britse Superbike-competitie heeft hij duidelijk wat goed te maken. Olivers Mount moet zijn seizoen redden en ruim voor de oproep van de speaker om zich op te stellen voor de race staat de 26-jarige vrachtwagenmonteur al klaar. Z’n blik is uiterst geconcentreerd en doet denken aan de gedrevenheid waarmee Carl Fogerty het startsignaal afwacht. Zijn opperste concentratie blijkt niet voor niets: Guy pakt de zege in de ‘Gold Cup’ en hij zet bovendien een nieuw absoluut ronderecord neer met een gemiddelde snelheid van 133.44 km/uur.Ook verbazingwekkend is het feit dat veel coureurs in drie of vier klassen aan de start verschijnen. Zoals de 42-jarige Ian Lougher, die zowel aan de 125, 250, 600 en de superbike-races deelneemt. Maar hij is daarin niet alleen want ook een man als John McGuinness draait volop mee in diverse klassen. Het komt dus regelmatig voor dat coureurs direct van de ene op de andere motor stappen voor de volgende race. En dat allemaal voor het prijzengeld van 300 euro per klasse en een soms een klein bekertje. Ach, liefde voor de racesport hoef je de Britten niet bij te brengen. En waar je over liefde praat is een voedingsbodem voor anekdotes en mysterieuze verhalen. We horen nog net niet over overleden coureurs waarvan de geesten over het circuit dolen, maar wel het niet bevestigde gerucht dat de in de 70-er jaren bekende coureur Derek Chatterton hier in een hairpin uit de bocht vloog, het donkere bos in dook en na een helse afdaling tussen de bomen door vlakbij start en finish weer op het asfalt terecht kwam en finishte. “It’s really true!” zegt de Engelsman die ons dit verhaal in geuren en kleuren vertelt. En ja, wie zijn wij om daaraan te twijfelen…Niet alleen de coureurs verschijnen trouwens in grote getale op de Olivers Mount, ook het publiek komt van heinde en ver. Ruim 25.000 mensen bezoeken de jaarlijkse races en er is in Scarborough en verre omgeving dan ook geen hotel of B&B meer te vinden die op zaterdagavond nog een leeg bed over heeft. Maar de echte ‘die-hards’ slapen natuurlijk gewoon op de race-camping, bovenop de heuvel. Dat is een belevenis op zich, want er ook op dat valk lijkt de tijd in Engeland twintig jaar stil te hebben gestaan. Zoals het in de jaren tachtig was, zo is het nu nog steeds. Op één ding na: de typisch Engelse koffie-, thee- en gebak-kraam schenkt niet langer de alombekende Engelse ‘niet-te-zuipen-oploskoffie’ maar een perfecte kop versgezette espresso. Voor ons een perfecte start voor ‘a day at the races’.[[Ein infokasten am ende]INFODE RACESNaast de Gold Cup-races die wij bezochten, worden er nog diverse andere races georganiseerd op Olivers Mount, van klassieker races (zoals het Barry Sheene Classic Race Festival, in 2009 op 23 en 24 mei) tot het moderne werk zoals deze Gold Cup-races (volgend jaar op 19 en 20 september). Kijk voor het volledige programma op www.auto66.comOp het Olivers Mount circuit wordt al geracet sinds 1948. In al die jaren is het circuit wel diverse malen aangepast. Tot begin jaren 80 was er zelfs een echte internationale race, waar zelfs grootheden als Jarno Saarinen en Giacomo Agostini aan deelnamen. Nederlanders en Belgen hebben er in die jaren ook gereden, maar alleen Wil Hartog heeft er in 1978 met zijn Suzuki gewonnen. Veel info hierover kun je vinden op www.oliversmount.com REISINFOScarborough ligt ongeveer 80 km ten noorden van Hull, waar P&O (www.poferries.nl) vanaf Rotterdam-Europoort en Zeebrugge een veerdienst onderhoudt. Na een overtocht met de nachtboot kom je uitgerust in Engeland aan. De weg (A165) noordwaarts naar Scarborough volgt de kustlijn met de Noordzee en heeft zelfs een aantal schitterende uitzichtpunten, waarbij die van Flamborough de moeite meer dan waard zijn. Als je een of een paar dagen extra hebt is het fantastisch om door de Yorkshire Dales te rijden. Een andere optie is om vanaf IJmuiden naar Newcastle te varen met DFDS Seaways (www.dfdsseaways.nl) en vanaf Newcastle juist naar beneden te rijden.Zoals vermeld is het rond de races altijd volle bak in de hotels, pensions en B&B’s. Tijdig boeken lijkt dus niet onverstandig. Dat kan via de site van Scarborough: www.scarborough.co.uk