Column Frank Weeink MP 19-2008
…The single tyre rule!” Luid gejuich alom? Nee, toch niet. Het nieuws dat volgend jaar het voltallige MotoGP-veld zijn banden betrekt bij dezelfde fabrikant leidde niet tot polonaises in de paddock in Motegi. Of achter de schermen de horlepiep is gedanst, heb ik helaas niet kunnen waarnemen. Dat er daar van alles gebeurde, was echter wel duidelijk. De “monogummo” waarvoor Dorna-baas Carmelo Ezpeleta vorig jaar nog niet massaal de handen op elkaar kreeg, komt er met een jaar vertraging nu dus wel. De feiten zijn duidelijk: twaalf overwinningen voor Bridgestone-rijders, drie voor Michelin-mannetjes. In Brno werd onlangs het onderwerp opnieuw openlijk ter sprake gebracht, niet in het minst vanwege drie slechte Michelin-weekends op rij. Misano en Indianapolis leverde goede resultaten op (drie podiumplekken voor iedere bandenfabrikant), maar het tij leek niet te keren: de bandenregel zou er komen, wist menigeen. Bij aankomst in Motegi bleek dat het MotoGP-wereldje, hoe fascinerend en verslavend ook, bepaald niet vies is van hogeschoolopportunisme en leugentjes om bestwil. Op een moment dat het besluit alleen nog maar bevestigd leek te moeten worden, zette het Michelin-contingent vol de tegenaanval in en sloeg aan het zieltjes winnen op een manier waarop Jehova’s Getuigen jaloers zouden zijn. Opvallend vaak bleef de Blijde Bidendumboodschap niet als een getrainde voet tussen de deur steken. De schoenzolen van de Michelin-mannen hadden door de vele kilometers waarschijnlijk een hogere temperatuur dan het rubber van Hayden & co, terwijl ook van de “edge grip” van het schoeisel van alles werd gevraagd vanwege de vele bochten waarin de niet te benijden Bibendum-bedelaars zich moesten wringen. Het zendingswerk had tot gevolg dat de aangekondigde vergadering van de GP-commissie (bestaande uit IRTA, Dorna, MSMA en de FIM) de beslissing over het te volgen traject nog tot zondagochtend 9.00 wilde uitstellen om zo Michelin de tijd te geven om spijkers met koppen te slaan. Op dat Uur U bleken de Michelin-vertegenwoordigers echter niet de vereiste 60-40 verhouding – ondanks (min of meer) aandachtig luisterende oren bij Bridgestone-klanten Ducati, Gresini/Honda en Kawasaki – te hebben kunnen realiseren. Voor verder uitstel was geen tijd. “Dan zouden we onszelf en het kampioenschap belachelijk hebben gemaakt”, vond IRTA-voorzitter Hervé Poncharal. Dorna-baas Carmelo Ezpeleta vertelde dat de beslissing was genomen met het oog op de kosten en de veiligheid. Of de veiligheid gebaat is bij één bandenmerk dat niet voortgestuwd wordt door de hete adem van een concurrent en derhalve het ontwikkelingswerk op een lager pitje zal zetten, lijkt mij zeer de vraag. Dat de bochtensnelheden omlaag gaan, is aannemelijk. Dat coureurs de grenzen van het haalbare gaan aftasten is net zo aannemelijk als nu. Maar goed, de beslissing is “unaniem” genomen. “Nu wil ik ook niet dat mijn rijders gaan klagen”, waarschuwde Poncharal met zijn Tech 3-pet op. De kans om juist anders te willen zijn dan de ander – dé reden waarom Ducati in 2004 naar Bridgestone verkaste – wordt de teammanagers echter ook ontnomen. “Nu wordt het voor iedereen gelijk”, zegt Poncharal. In deze paddock is de ene iets gelijker dan de andere. Hun min of meer recente bandenswitches hebben aangetoond hoeveel macht Valentino Rossi en (de Repsol/Honda-club achter) Dani Pedrosa hebben. “Ik heb dit niet voor Rossi of Pedrosa gedaan”, liet Ezpeleta “for the record” weten. Waarvan akte. Maar wie gaat die “One tyre fits all” dan ontwikkelen? Wordt Alex de Angelis sjef test? Nu is het nog zo dat de rijders veertig banden krijgen, terwijl niet zelden banden als het ware op maat gemaakt worden. Dat scenario kan met de nieuwe regel in de kast. Ook hier zal de invloed van Rossi, Pedrosa en misschien ook Stoner zich doen gelden. Dat Rossi bij Michelin jaren banden liet monteren die voor andere rijders heel wat minder bruikbaar waren, is geen prettig vooruitzicht. Ezpeleta noemde ook dat de MotoGP het laatste grote kampioenschap is met twee bandenfabrikanten – alsof onderlinge competitie een achterhaald principe was. Ezpeleta, de man die Bridgestone in 2002 verwelkomde in de MotoGP, lijkt nu te vinden dat er geen plek is voor concurrenten in de rubberbizz. Michelin Competitie-baas Frédéric Biabaud en Bridgestone Motorsport Manager Hiroshi Yamada verklaarden los van elkaar – en voorspelbaar – de maatregel te betreuren en zich te beraden over te nemen stappen. Je kunt zeggen dat Michelin het aan zichzelf te danken heeft. “Dan heb je last van een korte termijngeheugen en vergeet je dat we sinds 1973 26 wereldtitels hebben gewonnen”, aldus Biabaud. Óf beide fabrikanten (Dunlop bedankt voor de eer) hun voorstellen sturen naar Dorna, is op dit moment van schrijven nog niet duidelijk. Michelin, dat nergens op een aansprekend (tweewieler-)platform meer te zien is, lijkt er belang bij te hebben om zich ergens te kunnen manifesteren. Maar, korte termijngeheugen of niet, het ooit zo oppermachtige bandenimperium uit Clermont-Ferrand heeft de afgelopen tijd veel goodwill verloren. Door gebrekkig te communiceren met de klanten, door verkeerde beleidsbeslissingen te nemen en door gewoon niet het goede product te leveren. Wat er ook gaat gebeuren, een weg terug naar competitie is er nu niet meer. En denken dat we volgend jaar minder over banden praten, is “wishful thinking”. Frank WeeinkMotoPlus-redacteur Frank Weeink verslaat samen met Corné Klijn de MotoGP voor RTL7
