Eerste Test Triumph Speed Triple RR

De roep naar een nieuwe Daytona klinkt al langer onder het Triumph-publiek. Die komt er echter (voorlopig nog) niet, maar met de komst van de nieuwe Speed Triple 1200 RR heeft Triumph liefhebbers van het sportieve wel weer iets te bieden. Maar is de RR niet gewoon een Speed Triple met een topkuipje?

De Speed Triple heeft Triumph bepaald geen windeieren gelegd. Sinds de lancering van de Britse hooligan in 1994 gingen er niet minder dan 102.807 van over de toonbank. En dan niet het gros daarvan in de eerste jaren, nee, de ‘Speedie’ blijft onverminderd populair. Afgelopen voorjaar werd de nieuwste generatie met een volledig nieuwe 1.160cc-driecilinder uit de hoge hoed getoverd en daarvan zijn er na zes maanden al bijna vierduizend verkocht. Toch durven de Engelsen het aan om nieuwe paden met de Speed Triple te bewandelen, een meer sportief pad om precies te zijn. Ziehier de nieuwe RR-versie, die rijwielgedeelte en blok weliswaar grotendeels met de reguliere naked bike deelt, maar desondanks een heel eigen gezicht heeft. Dat laatste is uiteraard met name te danken aan sierlijke topkuip, die supermooi integreert in de rest van het design. Daar bleef het qua aanpassingen echter zeker niet bij. De zithouding is ook duidelijk actiever ten opzichte van de Speed Triple 1200 RS, en bovendien kreeg de RR ook het nieuwste, semi-actieve veringsysteem van Öhlins aangemeten.

Met de looks zit het absoluut goed, met de hardware en software ook. Werkelijk alles zit namelijk op of aan de nieuwe Speed Triple RR. Dat maakt hem evenwel niet persé tot een goede motorfiets. Om te achterhalen of de Engelsman de fantastische looks met evenzo goede rijeigenschappen verenigt, vlogen we naar Spanje voor een eerste kennismaking. Benieuwd naar onze bevindingen? Vlieg dan naar de winkel voor MotoPlus 24/2021, of klik hier voor een abonnement.