Tips voor Trips (11): internationale papieren
Natuurlijk steek je je rijbewijs bij je als je met de motor of auto weggaat. Het felbegeerde roze papiertje, dat er anno 2008 als een creditcard uitziet is immers onmisbaar voor elke verkeersdeelnemer. Kom je echter buiten de normale Europese landen, dan is een internationaal exemplaar aan te raden.Ga je bijvoorbeeld naar Turkije of naar Belarus (Wit-Rusland), of ga je verder buiten Europa rijden, dan is het verstandig om een zogenaamd Internationaal rijbewijs aan te schaffen. Aanschaffen? Ja, inderdaad, want hiervoor hoef je geen speciale test af te leggen. Je moet wel kunnen aantonen dat je in het bezit bent van een geldig rijbewijs. Het meest gebruikte internationale rijbewijs, want er zijn twee types, is het “internationale rijbewijs verdrag nopens het wegverkeer van 19 september 1949”, oftewel model 1949. Het wordt erkend door ruim 100 landen en hun gebiedsdelen en is in die landen dus ook geldig als rijbewijs. Het is echter verboden om als rijbewijs te gebruiken in Nederland als je Nederlander bent. Het rijbewijs is in feite een klein boekwerkje met daarin je persoonlijke gegevens, een pasfoto en informatie over de voertuigen waarvoor je de bevoegdheid hebt ze te besturen. De achterflap van het boekje wordt ingevuld en op 27 pagina’s van het binnenwerk staat enkel een vertaling van de bevoegdheden in bijvoorbeeld het Engels, Indonesisch, Spaans, Portugees, Arabisch, Grieks, Russisch, Chinees en Frans afgedrukt. Het is echter niet zo dat je nu je originele rijbewijs thuis kan laten; het internationale rijbewijs is alleen geldig samen met je gewone rijbewijs. Het is in feite niets méér dan een officiële vertaling. Het internationale rijbewijs is één jaar geldig en verkrijgbaar bij elk ANWB-kantoor voor 13 Euro.Het internationale rijbewijs is nog ergens anders makkelijk voor: omdat je er net zoveel kunt aanschaffen als je wilt, is het ook bij uitstek hét document dat je gebruikt om af te geven als hoteleigenaren, politiemensen of andere (on)bevoegden een officieel document in willen nemen. Het Internationale rijbewijs ziet er met zijn stempels en handtekeningen al behoorlijk officieel uit, maar heeft in feite nauwelijks waarde. Je kunt hem als document best missen; je echte rijbewijs en paspoort zijn veel en veel waardevoller. Probeer daarom altijd eerst dit internationale rijbewijs af te geven als er iemand om je papieren vraagt. Meestal nemen ze hier al wel genoegen mee…Behalve een internationaal rijbewijs bestaat er ook nog zoiets als een “internationaal kentekenbewijs” of officieel: Internationaal bewijs voor Motorrijtuigen volgens internationaal verdrag van 24 april 1926. Ook dit document koop je bij de ANWB; het vermeldt alle belangrijke gegevens van jou en van je motor. Achter in het document zijn een aantal “visumpagina’s” toegevoegd voor wanneer de douane bij een grensovergang de motor officieel wil laten inreizen. De praktijk leert dat je het internationale kentekenbewijs eigenlijk nauwelijks nodig hebt. In de meeste gevallen zal een tijdelijke import al via het Carnet de Passage (zie MotoPlus nr. 4) geregeld zijn. Of dat veel landen er weer heel eigen procedures op na houden, bijvoorbeeld door je motor achterin je eigen paspoort bij te schrijven en daarin zowel in- als uit te stempelen.Het is echter niet altijd zo eenvoudig. Aan de grens met Rusland en met wit-Rusland wordt je motor bijvoorbeeld geregistreerd. Je moet dan verschillende loketten langs om bijvoorbeeld kopieën te laten maken, geld te wisselen – om de kopieën en soms ook wegenbelasting weer te kunnen betalen – en daarna de immigratie- en douaneprocedures te doorlopen. Uiteindelijk blijft er van alle paperassen dan één document over dat je ‘tijdelijke invoerbewijs’ is en je kenteken zo goed als vervangt. Wanneer oom agent je dan tijdens je reis aanhoudt en de motorpapieren wil zien, wordt altijd het tijdelijke invoerdocument bedoeld dat aan de grens is opgemaakt. Daarmee lijkt het internationale kentekenbewijs zijn betekenis dus te hebben verloren. Op onze navraga bij de ANWB wist men te melden dat het nog steeds uitgegeven wordt, maar men eigenlijk zelf ook niet goed wist waarom. Het verdrag stamt ook al uit 1926(!) en werd toen door een kleine 150 landen ondertekend. Maar van welke ‘Secretaris Generaal’ de handtekening op ons exemplaar is? Geen idee. Ook niet of hij nog wel leeft…En dus blijven we het meesjouwen! De ervaring leert trouwens dat het altijd handig is om wat paperassen met (hoe meer hoe beter) stempels achter de hand te hebben. Het is een goedkope officiële kopie van je kenteken en als je aan een grens staat waar de mensen die het voor het zeggen hebben alleen maar Swahili, Bambarra of Amharic spreken lijkt het al snel heel wat. En dat voor een boekje dat bij de ANWB 10 euro kost.Tekst en foto Rob en Dafne de Jong[[bilder]]1 x scan kleines buch, cover + inhaltseite in Russisch oder so etwas]]1 x Bild Grenze folgt nog[[BU]]Bij de ANWB kun je het Internationale rijbewijs en het Internationale kentekenbewijs kopen. Het stelt weinig voor, maar voorzien van stempels en handtekeningen zijn ze er in het buitenland af en toe gek op.De ANWB-boekwerkjes zijn in feite vertalingen voor de officiële echte documenten en gelding in ene kleine 150 landen.[[bei bild]]Hoe meer officiële papieren met stempels en handtekeningen je bij je hebt, hoe beter het soms is.
