Alpenmasters 2007: big bikes

Veel vermogen, veel kracht, veel cilinderinhoud. Veel kwaad kan het niet om onbekommerd en nonchalant vlotjes door de Alpen te kruisen. Maar wel big bike weet zijn potentieel op deze hoogtestage het best te benutten? Met zijn honderden tegelijk zijn de wielrenners in hun bontgekleurde shirtjes al vroeg in de morgen onderweg. Vanuit St. Michel-de-Maurienne beklimmen ze als pelgrims de 1566 meter hoge Col du Télégraphe om vervolgens in een vijf kilometer lange afdaling naar het 136 meter lager gelegen Valloire te herstellen voor dat wat nog komen gaat. Met de kuiten zo hard als graniet gaat het niet veel later namelijk kreunend en steunend de steile, 2645 meter hoge Col du Galibier op, Mekka voor wieler- en motorfanaten. Velen blijken hun krachten iets te optimistisch te hebben ingeschat en staan letterlijk bijna stil op de helling van deze extreme kuitenbijter. Bij de vier machines die vlot voorbij komen, gaat het lampje beslist niet langzaam uit. Kan ook niet. Gezegend met een bovenmodale cilinderinhoud tekenen de blokken van de Benelli TreK en de Kawasaki Z1000 voor een potente 125 en 123 pk. Ook de boxer in de R1200R is met 109 pk ruim bedeeld en ook de 108 pk van de Suzuki Bandit 1250S zijn meer dan genoeg om frisjes de berg op te klauteren. Big-bike-power gecombineerd met een behoorlijke dosis behendigheid en wendbaarheid, is dat de sleutel naar ultiem Alpengeluk?Een rauwe, hese rochel baant zich een weg langs de rotswand. Korte pauze. Wat volgt is een bijna giftig blazen bij iedere stoot gas. Bocht na bocht sleurt de TreK in een moordend tempo omhoog richting de top, het magnifieke geluid van de driepitter laat de zinnen bepaald niet onberoerd. De Benelli aarzelt geen moment op gascommando’s en knijpt er op de eerste meters al indrukwekkend hard tussenuit, als je tenminste steeds op het juiste moment schakelt. Qua sturen is het echter een beetje alles of niets. Knikker je de TreK ongegeneerd hard een hoek in, dan is het resultaat haast pure extase. Ga je een beetje halfslachtig te werk met het gashendel, dan rolt de Benelli als een zielig vogeltje hortend en stotend de bocht door. De afstelling van het blok rammelt nogal en dat wordt onderbouwd door het behoorlijke brandstofverbruik in de bergen: gemiddeld 1 op 14,3. Dat de actieradius met een goede 300 kilometer nog redelijk uitvalt, is vooral te danken aan de tankinhoud van 21,5 liter.Als rijder zit je behoorlijk relaxed in stelling op de TreK. De zit is slank gesneden, de knieën sluiten perfect aan op de tank en maken een niet al te scherpe hoek. Maar om het lang vol te houden, heb je taai zitvlees nodig. Het zadel is namelijk veel te hard.Zolang de wegen biljartlakenstrak zijn, is de Benelli enorm precies de bocht door te kegelen. Maar helaas zijn dat soort wegen in de Franse Alpen dun gezaaid. Door de stugge vering hobbelt de TreK als een hobbelpaard over slecht wegdek en lijkt ‘ie in een voortdurend intern conflict verwikkeld met de voorwielgerichte gewichtsverdeling. Dat leidt tot een stempelend achterwiel bij stevig remmen en tot gripverlies bij accelereren. Iets veranderen is nauwelijks mogelijk. De voorvork is niet instelbaar en de achtervering niet toereikend. De uitrusting is toch al een teer punt van de TreK, want hij heeft geen instelbaar rem- en koppelingshendel en nauwelijks bagagehaken of een bagagerekje om wat spullen mee te kunnen nemen. Ook het in drie standen verstelbare ruitje kan niets veranderen aan het feit dat de Benelli niet echt overtuigend over de Alpen klimt. De scherpe randjesDe Kawasaki Z1000 is door zijn radicale styling meer dan een simpele recht-door-zee big bike. Met zijn compacte en hoekige voorkomen is deze naked namelijk absoluut geen straf om naar te kijken. Het wordt alleen een heel ander verhaal als je met de Kawa over de snelweg naar de Franse Alpen moet. Het is aardig vermoeiend om weer en wind onbeschermd te moeten weerstaan en ook het nogal harde zadel is allesbehalve comfortabel. Ook op de duoplek is het eveneens behelpen en met een maximale belading van 166 kg pak je al snel veel te veel bagage op de ‘Z’. Niet al te beste vooruitzichten dus om tot de finale van de Alpenmasters door te dringen. Maar het is nog niet helemaal verloren, want de Kawasaki heeft uiteraard nog een paar ijzers in het vuur. De vier-in-lijn bijvoorbeeld die zijdezacht te werk gaat en ondanks zijn kleinere cilinderinhoud machtig in de ketting klimt en door zijn potente koppelkromme ook nog eens ijzersterk in de tussensprints is. Als ‘ie bij het oppakken de bocht uit niet die miniseconde aarzeling had gehad, hadden we hem allemaal in ons hart gesloten. De remmen zijn voorbeeldig. Ze vertragen uitstekend en precies, vragen niet te veel handkracht en zijn uiterst doseerbaar. Eind goed, al goed? Nou, niet helemaal. Pas na een half uur schroeven aan de voorvork en de achterschokdemper stuurde de Z1000 enigszins acceptabel door de bochten en sloeg het stuur niet langer tijdens accelereren over hobbelig wegdek. Waar helaas niets aan te doen is, is de negatieve invloed van de 190-achterband. Hierdoor is de Kawasaki met name behoorlijk gevoelig voor lengterichels en lijkt iedere bultje in het wegdek hem van zijn koers af te brengen. Ergo, de Z1000 is een prima ding voor passen met perfect asfalt, maar schiet te kort voor een uitgebreid rondje bergen met grote verschillen in asfaltkwaliteit. De factor comfort Ja, zelfs de reis naar de Alpen toe was al uitermate bevredigend in het zadel van de Bandit 1250S. Goede windprotectie, nauwelijks vermoeiende zit, prima duoplek en een maximale belading van 221 kg. Daar moet de stugge, maar desondanks comfortabele vering wel op berekend zijn en dat is gelukkig ook zo. Na de lange etappe door het vlakke land onderstreept de Bandit in de bergen zijn uitstekende reputatie nog maar eens fijntjes. De viercilinder reageert misschien een beetje abrupt op het gas, maar is beresterk en laat gelaten zien hoe je schakellui en moeiteloos ieder stijgingspercentage overwint. Dat de zesbak een tikje hakerig schakelt is, gezien de soevereine krachtsontplooiing, niet meer dan een kleinigheid. De Bandit snort zelfverzekerd van pas naar pas en vervoert zijn bemanning met een flinke portie comfort over de slechtere wegen. Goed, in de krappe bochtjes mag ‘ie een tikje hanteerbaarder zijn en in snel opeenvolgende slingers vraagt de Soes net iets te veel kracht, maar door de bank genomen volgt de Bandit stuurbevelen zonder protesteren op en blijft steeds loepzuiver op de ingeslagen koers. Ook op slecht wegdek overheersen rust en zekerheid. Alleen in een snelle afdaling zou je willen dat de voorvork tijdens remmen niet zo enorm hard is op de laatste centimeter veerweg. Dan blijft het voorwiel wat beter contact met het asfalt houden. Desondanks is de Bandit een echte aanrader voor een onbekommerd Alpenritje, ook al eindigt hij in dit groepje als tweede.Het natuurtalentDe R1200R concentreert zich op de hoofdpunten motor, rijwielgedeelte en klassieke outfit. Een beschermende tophalf ontbreekt – een pure motorfiets. Als rijder ben je harmonieus met de motor versmolten, leidt je de Boxer aan het brede stuur met opvallend gemak en uiterst ontspannen door het Alpenland en heb je ten allen tijden het overzicht. Voor een passagier heeft BMW echter weinig oog gehad, want die moet zich met een uiterst karig plekje maar zien te redden. Jammer, want de R kan een stevige 218 kg hebben. Het dikke 1200-blok lijkt bijna geschapen voor de bochtenrijke bergwereld. Van rustig rollen met 2000 tpm op de klok tot gemene kippenvelsprintjes, alles zit in het repertoire van deze Beier. Zonder zich te verslikken, trekt de twin zich ook bij de laagste toerentallen de bocht uit en onaangename cardan- en lastwisselreacties zijn hem vreemd. Ook de licht en precies schakelende zesbak weet helemaal te overtuigen en dat is wel eens anders geweest bij een BMW.Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, klimt de R1200R met de lenigheid van een turner door het bochtenmekka omhoog. Even wendbaar en voorspelbaar danst de boxer door de meest uitdagende bochtcombinaties. Correcties zijn zelfs in extreme hoeken een fluitje van een cent, stabiliteit is vanzelfsprekend, de stuurprecisie is messcherp en het vertrouwen is haast eindeloos. Het optionele elektronische ESA-veersysteem zorgt voor aanzienlijke veerreserves en egaliseert iedere oprisping in het asfalt. Alleen het drukpunt van de voorrem laat zich wat moeilijk lokaliseren, waardoor de remklauwen vaak iets heftiger dan verwacht in actie komen. Maar dat is iets wat snel went. [Bild: Benelli_TreK_04]BENELLI TREK 1130Driecilinder, 1131 cc, 125 pk, 115 Nm, 235 kg, max. belading 205 kg, NL € 13.918,-, B € 12.249,-+ Snel blok+ Ongefilterde driecilinder-akoestiek+ Precieze en sterke remmen+ Redelijke actieradius- Slechte afstelling blok- Hoog benzineverbruik- Oncomfortabel rijwielgedeelte- Karige uitrusting- Slecht zadel[Bild Kawasaki Z1000_10]KAWASAKI Z1000Viercilinder, 953 cc, 125 pk, 99 Nm, 235 kg, max. belading 166 kg, NL € 11.498,-, B € 10.290,-+ Soepel blok+ Acceleratievermogen+ goed doseerbare, krachtige remmen+ Fijn aansprekende, instelbare vering- Vertraagde gasreactie- Geringe max. belading, niet geschikt voor duogebruik[Bild: action 286]SUZUKI BANDIT 1250SViercilinder, 1255 cc, 98 pk, 108 Nm, 254 kg, max. belading 221 kg, ABS, NL € 9990,-, B € 9930,-+ Prestaties blok+ Goede zitpositie, ook voor passagier+ Prima windbescherming+ Fijne, krachtige remmen+ Net uitrustingsniveau- Tikje zwaar sturen in krappe bochten- Stug aansprekende voorvork[Bild: R1200R_55][Mit Alpenmaster logo]WINNAAR BIG BIKESBMW R1200RTweecilinder, 1170 cc, 109 pk, 115 Nm, 232 kg, max. belading 218 kg, ESA, ABS, ASC, NL € 13.000,-, B € 11.900 (standaard uitvoering)+ elastische, sterke vermogensafgifte+ laag benzineverbruik+ Aangename, toergerichte zitpositie+ Uiterst handelbaar+ Goed afgestemd, comfortabel en stabiel rijwielgedeelte- Remmen niet fijn te doseren- Duocomfort en windbescherming gering[Bild 092][Text bei Fazit/Conclusie Punktewertung]CONCLUSIEDe zege van de BMW R1200R op de Suzuki Bandit 1250S is een nipte. Doorslaggevend zijn de rijdynamiek en het uitstekende rijwielgedeelte, dat op ieder soort wegdek een passend antwoord heeft. De Bandit biedt weliswaar meer windbescherming en is ook beter geschikt om de Alpine wereld met twee personen te ontdekken, maar moet door wat zwakke puntjes in het rijwielgedeelte genoegen nemen met plek twee. De kwaliteiten van de Kawasaki Z1000 en de Benelli TreK zijn te beperkt voor een gemoedelijk, stressvrij ritje door de Alpen. [Im Grafik][Gelb]Benelli TreK 113092,0 kW (125 pk) bij 8900 tpm107 Nm bij 4700 tpm[Blau]BMW R1200R80,3 kW (109 pk) bij 7900 tpm113 Nm bij 6500 tpm[Grun]Kawasaki Z100090,2 kW (123 pk) bij 9700 tpm101 Nm bij 7900 tpm[Rot]Suzuki Bandit 1250S79,3 kW (108 pk) bij 8800 tpm115 Nm bij 3500 tpm[Weiteres Bild][Sonstiges_026]’t Is zo gebeurd! De Benelli TreK moest na een kleine schuiver snel worden hersteld. [Sonstiges_109]De bonbon-maffia in volle actie op de Col d’Izoard. Voor twee handen vol snoepgoed moest er even 31 euro worden afgetikt. Daar koop je die hele kraam voor zou je toch denken. [122 Kein Unterschrift Gross nutzen][Reserve-Bild: 110]Plaats hier uw tekst