Vergelijkingstest Italiaanse supersports
Dik 488 pk verdeeld over 3.095 cc en 8 cilinders. Gezamenlijke waarde? Ruim€ 67.000,-. Kortom, op stap met de Aprilia RSV1000R Factory, Ducati 1098S en MVAgusta F4 R312; een bijzonder exclusief stel potente Italianen. Avanti, avanti!
Gemoedelijk zoemend pruttelt de machine het trio hoorntjes vol met een fantasieloze krul softijs. Als we een paar tellen later gulzig aanvallen op de koude witte massa, springt het glazuur ons bijna van de tandenvan het enorme suikergehalte in het ijs. Drie
verwrongen gezichten zijn het onvermijdelijke
gevolg. Is het de zoete wraak van ons exclusieve
Italiaanse gezelschap voor het feit dat we dat
we ze pontifi caal, haast respectloos voor een
groezelig ogend cafetariaatje op de jiffy hebben
gezet en ons schaamteloos te goed doen
aan een even simpel als goedkoop ijsje? Zou
zo maar kunnen, luxe raspaardjes als het zijn.
Ongelijk kun je ze eigenlijk niet geven, want
de nieuwe Ducati 1098S, de eveneens nieuwe
MV Agusta F4 R312 en de Aprilia RSV1000R
Factory, waar de beide nieuwkomers het
tegen opnemen, passen natuurlijk bij uitstek
in het sjieke decor van een op klassieke leest
geschoeide Italiaanse ijssalon waar uitsluitend
ambachtelijk gemaakt ijs wordt geschept. Maar
hé, dit is de polder, het is bloedheet en we
drijven inmiddels de leren pakken uit. Dan is het
domweg behelpen met alle verkoelende middelen
waar je de hand op kan leggen.
Behelpen was het allerminst bij de ontwikkeling
van deze Italiaanse nekkendraaiers.
Alleen het beste was goed genoeg en dus is het
vooral goud dat er blinkt, met name in de drie
voorpartijen. De dikke Marzocchi vork op de
MV bijvoorbeeld, en de niet minder vette Öhlins
vorkpoten op de Ducati en de Aprilia spreken
wat dat betreft letterlijk boekdelen. Blits spul,
maar de RSV1000R Factory balanceert qua
patsfactor aardig op het randje, want bij de vork
alleen is het niet gebleven. De even fenomenale
als prijzige gesmede aluminium wielen en het
hoofdframe zijn eveneens door de goudgekleurde
kwast onder handen genomen. Bij de
wielen pakt dat zondermeer goed uit, maar
de haast gele lak op het frame is duidelijk uit
een ander potje afkomstig en dat zou links en
rechts wel eens wat opgetrokken wenkbrauwen
kunnen veroorzaken. Kwestie van smaak dus.
Het scherpe lijnenspel van de Factory is in ieder
geval identiek aan het lijnenspel van de 2006-
versie en dat geldt ook voor de techniek die er
achter schuilgaat.
Anders is het met de MV Agusta
en de Ducati. Waar de F4 R312 een doorontwikkeling
is van de vorig jaar geïntroduceerde F4
1000R, is de 1098 van voor tot achter en van
boven naar beneden een compleet nieuw ontwikkelde
machine. Een fi ets ook die, samen met
de eveneens nieuwe Hypermotard, van levensbelang
is voor de nabije toekomst van Ducati,
aangezien de voorgaande 999-lijn jammerlijk
fl opte. De door de jonge ontwerper Giandrea
Fabbro uitgezette lijnen van de 1098 hebben
onmiskenbaar Japanse invloeden. Stroomlijndelen
en neus vooral, maar in die neus met de
onder de scherpe koplampen gepositioneerde
luchtinlaten zijn tegelijkertijd duidelijk ook
stijlelementen van de zo bewierookte 916 te
herkennen. En in die zin zal ook de terugkeer
van de enkelzijdige swingarm worden bejubeld.
Een machtig imponerend, ruig exemplaar van
Plaats hier uw tekst
