GP Wegrace Italië en Spanje
Meer dan ooit is dit jaar regelmatig presteren in de MotoGP van levensbelang. De Grands Prix van Emilia Romagna en Catalonië toonden weer eens aan hoe lastig dat dit seizoen blijkt. Nadat Maverick Viñales in Misano eindelijk de eerste Spaanse winnaar van 2020 werd, behaalde een week later Fabio Quartararo zijn derde seizoenszege in Barcelona. Omdat Andrea Dovizioso al in de tweede bocht onderuit gekegeld, is Quartararo ook weer de leiding in de tussenstand.
Het tweede Misano-weekend, de Grand Prix van Emilia Romagna, vertoonde een vergelijkbaar patroon met de tweede race in Jerez: kleinere onderlinge verschillen en een wedstrijd met slechts dertien finishers en zes crashes, waaronder Valentino Rossi en Brad Binder, terwijl Misano-winnaar Franco Morbidelli van geluk mocht spreken dat hij ondanks de impact van de onderuit glijdende Aleix Espargaro overeind bleef. Onder aanvoering van Maverick Viñales doken de eerste zes qualifiers onder Viñales’ één week oude polerecord. En toch was de tweede race op Misano beslist geen kopie van de eerste. Nadat Viñales tijdens de eerste race in Misano door een harde achterband – een verkeerde keuze, waarvoor hij publiekelijk zijn bandenman de schuld gaf – slechts zesde werd, was de Spanjaard nu van start tot de finish 27 ronden snel. Viñales pakte kopstart, maar werd gepasseerd door Pecco Bagnaia nadat hij een foutje maakte. Toen echter Bagnaia in de 21e van 27 ronden onderuit klapte, nam zijn schaduw Viñales het commando naadloos van hem over en won zijn eerste race sinds de Maleisische grand prix van 2019. Viñales was 12 seconden sneller dan een week eerder, in een race die 6,4 tellen sneller was dan zeven dagen eerder. Joan Mir reed een fabuleuze inhaalrace die hem van de elfde naar de tweede plaats bracht en Pol Espargaro stond voor de tweede keer dit jaar op het podium – hoewel Fabio Quartararo vóór hem werd afgevlagd. De Fransman kreeg drie seconden straf, omdat hij vijf keer het groen naast de kerbstones had geraakt. Een woedende Quartararo zei dat hij geen boodschap op zijn dashboard had gekregen. Andrea Dovizioso worstelde weer met de banden en werd slechts achtste. Wel bleef hij de WK-leider.
Een week nadat hij bedolven was onder kritiek na een tegenvallende Grand Prix van San Marino sloeg Viñales terug – op hetzelfde circuit. Na een slechte vrijdag volgde een matig begonnen zaterdag en een ijzersterke kwalificatie met zijn derde pole van 2020. Toen hij op zondag over de finish kwam legde hij een vinger op de lippen. “Dat was tegen mezelf. Ik moet wat rustiger worden. Vooral als een race niet gaat zoals ik wil, kan ik wel eens oververhit raken”, wist de zesde winnaar in zeven races. Zijn geloof in eigen kunnen had onder de wisselvallige prestaties niet geleden. “Ik weet wat ik kan. Mensen die me kennen, weten wat ik door maak. Die kennen mijn mentaliteit.” Vanaf de twintigste ronde wist Viñales zijn achterstand op Bagnaia enkele ronden op rij met 0,1 te verkleinen en de druk hoog te houden. “Pecco was heel snel, maar ik was verstandig met de banden. Het zou lastig te zijn geweest om hem te passeren, maar ik ben blij dat ik heb kunnen laten zien dat ik nog kan winnen. De betere balans van de fiets gaf me veel vertrouwen.”
In Misano was Joan Mir de enige rijder die een week eerder ook in de top 5 finishte. In de kwalificatie had de 23-jarige Suzuki-rijder moeite om met door de extra grip op het nieuw geasfalteerde Misano een goede tijd te rijden, in de race was hij weer indrukwekkend. “Het begin was riskant, omdat veel rijders de race in de eerste ronde willen winnen”, vertelde de voormalig Moto3-kampioen. “Onze motor werkt bijna overal en na het eerste podium (Mir werd tweede in Oostenrijk, red) heb ik onbewust een klik gemaakt in mijn hoofd. Waarom zou ik niet meer podiums kunnen pakken? Maar een race winnen, dat is mijn eerste doel.”
Op de grid liet Pol Espargaro zijn medium-achterband nog vervangen door een softe. “Tien ronden voor het eind zei de band ‘ciao’”, aldus de KTM-rijder. “Ik weet dat de Yamaha’s op hun zwakst zijn als ze hun bochtensnelheid niet kunnen gebruiken. Dus ik remde laat, was langzaam in de bochten en gebruikte daarna de power van de KTM. Ik wilde Fabio’s inhalen zo lang mogelijk uitstellen. Maar als je hier de eerste race tiende wordt op twaalf seconden en nu door de penalty voor Fabio derde op 4,5 achter Maverick, besef je hoe shocking dit resultaat was. Dit hadden we nodig.”
Met Andrea Dovizioso, Fabio Quartararo, Maverick Viñales en Joan Mir binnen vier punten aan de kop van het klassement vervolgden de MotoGP-coureurs een week later hun seizoen in Barcelona. Onder lastige omstandigheden. Want omdat Michelin al lang vóór het seizoen moest beslissen over haar bandenaanbod, bleek dat de banden die voor een Catalaanse grand prix in juni waren bestemd, ruim drie maanden later niet optimaal presteerden. Gedurende het weekend werden negentien crashes genoteerd in de MotoGP-klasse, waarvan vijf in de race. Tot die crashers behoorden Andrea Dovizioso en Valentino Rossi. Dovizioso dook vanaf een dramatische zeventiende startplaats de tweede bocht in, waarin hij ten val gebracht werd door de vallende Johann Zarco. Heel wrang was dat Zarco schrok van een bijna-crash van Dovizioso’s teamgenoot Danilo Petrucci. “Crashen in de tweede bocht is moeilijk te slikken”, somberde Dovi na zijn eerste nulscore van het jaar. Minstens zo pijnlijk was Rossi’s crash in dezelfde bocht, vijftien ronden later. De Italiaan reed tot op dat moment een foutloze race – met nog perspectief, minder dan 0,8 seconde achter de leidende Fabio Quartararo. “Ik zat op de limiet, ik wilde Fabio niet laten ontsnappen. De linkerkant van de band is hier altijd kritisch, en nu zeker met deze lage asfalttemperaturen. Ik verloor de voorkant”, treurde Rossi. Nadat hij naast polesitter Franco Morbidelli en Fabio Quartararo voor het eerst sinds de Britse GP van vorig jaar weer eens vanaf de eerste rij was vertrokken, leek een podium in zijn 350e MotoGP-start geen utopie. “Ik had mee kunnen doen voor de overwinning. Zeker voor het podium”, treurde Rossi. Meer rijders treurden: Pol Espargaro verloor halverwege de achtste plaats na een crash, merkgenoot Oliveira ging zes ronden later onderuit. Voor het eerst dit seizoen finishte geen enkele KTM in de top 10; Brad Binder was met een elfde positie de beste KTM-rijder.
De Grand Prix van Catalonië was echter de race van Fabio Quartararo, die voor al weer de vierde teamzege zorgde. Morbidelli was de snelste starter, vóór Rossi en Quartararo en Jack Miller. Na zes ronden passeerde Quartararo Rossi en zette de achtervolging in op teamgenoot Morbidelli. Toen die in de negende van 24 ronden een fout maakte, sloeg Quartararo toe. Ook Rossi glipte langs maatje Morbidelli en hield de aansluiting met Quartararo – tot zijn crash. De Suzuki-rijders Joan Mir en Alex Rins, achtste en dertiende op de grid, waren levensgevaarlijk in de slotfase. Twee ronden voor het eind duwden zij Morbidelli van het podium. Voor het eerst sinds de Grand Prix van Misano in 2007 finishten twee Suzuki’s in de top 3. De Pramac Ducati-mannen Miller en Pecco Bagnaia en Takaaki Nakagami finishten binnen een seconde van de teleurgestelde Morbidelli. Zevende man Nakagami had een achterstand van slechts 3,7 seconden op winnaar Quartararo. Op het podium kon hij zijn tranen niet bedwingen na zijn derde racezege van 2020. “Dit was het mooiste moment in mijn leven”, meende de Petronas Yamaha SRT-rijder zelfs. “In Jerez werden mijn overwinningen min of meer verwacht en als je daarna vijf races niks hebt… (Quartararo scoorde slechts 33 punten in de vijf races na zijn tweede overwinning, red.). Op het podium dacht ik aan mijn familie.”
Quartararo vertelde dat zijn pace in de openingsfase ’te goed was om de banden heel te houden’. “Franco en Vale waren erg snel. Ik had verwacht dat de pace in het begin wat lager zou zijn, want we wisten dat aan het eind de banden versleten zouden zijn. Halverwege de race voelde ik dart de banden elke ronde slechter werden. Ik zag dat de afstand met Franco te doen was, maar toen ik op mijn pitboard Joan zag komen, gaf ik alles, en dat was bijna drie seconden langzamer dan mijn snelste ronde. Aan de finish zat ik minder dan een seconde voor hem. Het was één van mijn zwaarste races om de banden te voelen.”
Met zijn vierde podium in vijf races bevestigde Mir zijn topvorm. De verloren tijd achter Miller had hem zijn eerste MotoGP-zege gekost, meende Mir. “Het was moeilijk om precies te begrijpen wat je voorband deed”, had hij gemerkt. “Achter iemand anders kwam de band op temperatuur, maar als je alleen reed, koelde de voorband af. Ik miste de feedback. We wisten dat de band slechter zou worden. Ik had al een raceafstand gereden in de training en ik wist dat ik harder kon rijden dan toen. Het was min of meer de wedstrijd die ik verwachtte. Maar Fabio was sneller dan wij.”
Rins bekroonde een sterk optreden met zijn eerste podium sinds zijn overwinning in Silverstone vorig jaar. Met zijn 24 jaar was Rins de oudste van de drie beste finishers. Na een slechte twaalfde plek in Misano hervond Rins het goede gevoel in Barcelona. Van de 5,8 seconden achterstand die hij halverwege de wedstrijd had op Quartararo was aan de streep nog maar 1,8 over. “Op zaterdag maakten mijn crewchief en ik een plan voor de race aan hand van de racepace van iedereen”, gaf Rins inzage in zijn strategie. “Uiteindelijk zat ik er niet ver achter. Een goede start was dan wel heel belangrijk. In de eerste ronde maakte ik heel veel goed. Vanaf dat moment probeerde ik de banden te sparen. Ik denk dat ik tijd verspeelde achter Pol, maar ik probeerde geen fouten te maken.”
Bij de winnaar van de vorige race verliep ‘niets volgens plan’. Maverick Viñales verloor vanaf de vijfde startplaats al veel toen de lichten doofden en werd slechts negende. “Ik heb vijftien, zestien ronden achter Aleix Espargaro en Cal Crutchlow klem gezeten. Als ik alleen rijd, kan ik goede tijden rijden, als ik in een groepje zit, kan ik gewoon niet inhalen.” Viñales zei samen met zijn team ‘de weg kwijt’ te zijn. “In de warm-up kwamen we met een heel andere set-up. Als je niet weet wat je moet doen, krijg je dit. Racen of niet racen, het had hetzelfde resultaat opgeleverd. Ik was aan het cruisen. Dit is crazy. We hadden problemen met de voorkant; die losten we op, maar zo rolden we weer in andere problemen. We komen van een overwinning. Dit is moeilijk voor het hoofd.”
