Harley & snow
Hier in Nederland weten we nog net dat sneeuw wit is, maar gezien hebben we het goedje al lange tijd niet meer. In Oostenrijk is dat wel anders en mocht je in maart toevallig nog een skivakantie in Zuid-Tirol hebben geboekt, dan moet je zeker een kijkje nemen bij ‘Harley & Snow’, een spectaculair sneeuwevenement op twee wielen.
Midden maart in Ridnaun, Zuid-Tirol. Skiërs zoeven in een majestueus Alpenpanorama over de pistes naar beneden. Maar van alle kanten rommel, beeft en stampt het. Open luchtfilters snakken naar lucht, vrij roterende primaire aandrijvingen hebben het onvoorzichtige onderbenen gemunt. Welkom in misschien wel de meest idiote paddock ter wereld, die van ‘Harley & Snow’. De naam dekt de lading overigens maar deels. In de twee van de vijf klassen komen ook niet-Harley’s in actie op de 170 meter lange en vooral steile baan.
In de open klasse nemen twee- en viertakten het tegen elkaar op, singles en twins, drie- en viercilinders, kleine, wendbare machines en vette big bikes. Alles waar je lol mee kunt hebben, is toegestaan, ongeacht of je nu een hoogtoerige R6 meeneemt of een dikke V-twin. In de paddock staan brullende Hayabusa’s dan ook broederlijk naast bulderende Harley’s.
Allemaal leuk en aardig, maar hoe kom je in hemelsnaam boven? Dat is vooral een kwestie van de vaart van de vlakke aanloop meenemen zodra je de eerste lichtmast passeert. Doe je dat niet, dan ben je bij voorbaat eigenlijk al kansloos om tegen de extreem steile helling de zwaartekracht te bedwingen. Onnodig zigzaggen kost tijd, kracht en vaart. Menig deelnemer komt volledig buiten het parcours terecht en belandt in de vangnetten aan de zijkant. Mission impossible dus? Voor nieuwkomers draait het er om zover mogelijk te komen en meters te maken tot de bijna onvermijdelijke val, voor ‘finishers’ om zo snel mogelijk boven te komen.
‘Top-Fuel’-deelnemers rijden met lachgas. Dan heb je het over Dragsters met schoepenbanden met spikes om de brede achterwielen die met 180 op de klok over de sneeuw razen! Dan gaat het om power en is ervaring gewenst! Met iedere poging verandert het parcours en wordt de bovenlaag slechter en slechter. De sneeuw smelt in de zon, wordt vervolgens weer ijzig en kan dus of heel zacht zijn of knetterhard. Verraderlijk is het in ieder geval. Kom je in te diepe sporen terecht, dan blijf je steken en val je om. Goede reflexen zijn onmisbaar en voor alle rijders is het belangrijk om voldoende druk op het voorwiel te houden om op het steilste stuk niet achterover te slaan. Aan de andere kant wil je ook niet dat de motor zich ingraaft, dus het bodemcontact moet bij voorkeur zo licht mogelijk zijn. Kom je boven, dan word je getrakteerd op een heerlijke Schnaps. “En dan wacht de volgende uitdaging”, vertelt organisator Daniel Geppert van Harley-Davidson Bozen. “De rit naar boven is steil en inspannen, maar terug naar beneden wordt het pas echt steil!”
Ongeveer 500 vrijwilligers leiden het evenement in goede banen zorgen voor een professionele uitstraling gecombineerd met een stukje Italiaanse zwier en een dosis alpine flair. Nadine van de ‘Biker Ladies Mainhatten’ heeft nog nooit offroad gereden en is een absoluut groentje. Moedig, naïef of compleet gestoord? Minuten na haar eerste run is ze nog steeds bevangen door een mengeling van adrenaline, geluk en plezier. Voor de start was ze bevangen door nervositeit en opwinding en daarna wilde ze nog maar één ding: volgas! Maar dat bleek voor haar 750-Street-Rod niet genoeg om de berg te bedwingen. Het was of in de begrenzer rijden in de tweede versnelling, of verzuipen in de derde. Als het er op aankomt, is dit een teamsport en kun je niet zonder helpers, monteurs en een stukje morele hulp. “Mijn vrienden helpen me met alles, maar na de start ben je op jezelf aangewezen.”
De oudste deelnemende Harley komt uit 1942 en er zijn Knuckle-, Pan- en Shovelheads. “Be a man, ride a Pan”, luidt hier het motto. Echte Harley-spirit? Ach, als je maar lol hebt. En als er eens iets kapot gaat, dan helpen de deelnemers elkaar over en weer. Het zou niet voor het eerste zijn als er in de nacht van zaterdag op zondag bij een in de buurt gelegen werkplaats een versnellingsbakas moet worden gelast. Op zondagochtend is de piste vers geprepareerd en gaan de tijden van de finishers al snel omlaag: 7,65 seconden, 7,29 seconden en 7,14 seconden, gereden door een Amerikaan op een KTM-crosser. Aan het eind van de middag nemen de beste zeven uit iedere klasse het nog een keer tegen elkaar op. Loon naar werken voor alle toeren die ze hebben moeten uithalen op die vermaledijde zware klim. In maart 2020 komen ze in ieder geval allemaal terug, naar dit wilde spektakel in de sneeuw
