GP Wegrace Silverstone, Groot-Brittannië
In Austin won Alex Rins de Grand Prix van Amerika door Valentino Rossi in een rechtstreeks duel te verslaan, in Silverstone klopte hij in de laatste bocht wereldkampioen Marc Marquez en won zo de Grand Prix van Groot-Brittannië. Omdat zijn grootste concurrent Andrea Dovizioso in de eerste bocht de machine van de voor hem gevallen Fabio Quartararo niet kon ontwijken, vergrootte Marquez echter wel zijn voorsprong op de Ducati-coureur tot 78 punten.
De Grand Prix van Groot-Brittannië van 2018 ging de boeken in als een historisch evenement, een dat door de weersomstandigheden en de staat van het hobbelige – nieuwe – asfalt na veel rekken en wachten uiteindelijk werd afgelast. Die kater werd dit jaar echter op smakelijke wijze weggespoeld door het duel tussen Alex Rins en Marc Marquez die ook van deze Britse grand prix van 2019 een race maakten om niet licht te vergeten – dit maal om de juiste redenen. Al tijdens de eerste trainingen was duidelijk dat Jarno Zafelli en zijn team geweldig werk hadden verricht met de aanpassingen en het wéér nieuwe asfalt. “Vorig jaar was het een motocrossbaan, dit jaar is alles binnen de grenzen”, prees Marquez het werk van Zafelli, de Italiaan die ook onder meer verantwoordelijk is voor Rio de Termas Hondo in Argentinië en die ook het circuit van Zandvoort onder handen zal nemen voor de Formule 1-race van volgend jaar. “We kunnen meer pushen en we kunnen de juiste lijnen rijden. De grip is goed, maar dat is geen gigantische stap. Het grootste verschil is dat de hobbels bijna weg zijn”, vond Valentino Rossi. Daardoor werd het 5,9 kilometer lange Silverstone volgens Andrea Dovizioso bijna ‘een nieuw circuit’, een baan waar Marquez het polerecord met bijna 1,8 seconden scherper stelde en het ronderecord met bijna 1,6 verbeterde en waar Alex Rins maar liefst ruim 32 seconden harder rondging dan Dovizioso’s racerecord uit 2017. Marquez moest na twintig ronden 0,013 toegeven op Rins – het was de kleinste winstmarge sinds de door Andrea Dovizioso gewonnen Grand Prix van Qatar van 2018. Voor diezelfde Dovizioso, twee weken eerder de magistrale winnaar van een ook al memorabele race in Oostenrijk, was in de bocht de race al voorbij. Komend van een niet imponerende zevende startplaats vloog hij vol op de glijdende Yamaha van de gevallen Fabio Quartararo. De Fransman leek met de snelste tijden in de eerste drie vrije trainingen en in de warm-up Marquez’ gevaarlijkste tegenstander te gaan worden, maar in Copse Corner schrok hij van een momentje van de voor hem rijdende Rins en crashte. Quartararo werd vanwege duizeligheidsverschijnselen voor een check-up naar het ziekenhuis gestuurd. Dovi werd gelanceerd en landde keihard op zijn rechter schouder, bekken en hoofd. De Italiaan was bij kennis maar herinnerde zich niets van de spectaculaire crash. Later op de avond vloog een Dovizioso na een scan in Coventry, bont, blauw en beteuterd, terug naar Italië.
Ook zonder Quartararo en Dovizioso werd de race op Silverstone een klapstuk. Valentino Rossi hield Marquez en Rins lange tijd bij, voordat hij niet alleen hen maar ook zijn teamgenoot Maverick Viñales moest laten gaan. De strijd tussen de vertrokken Marquez en Rins werd een tactisch steekspel, toen Marquez merkte dat hij de vastbesloten Rins niet af kon schudden. “Halverwege de race probeerde ik een beetje te spelen om de banden te sparen en ik liet hem voorbij”, vertelde Marquez. Rins was echter niet van plan om Marquez zijn zwakke punten in de laatste sector te tonen, merkte de wereldkampioen. “Hij draaide het gas nog verder dicht dan ik. Toen dacht ik ‘oké, nu blijf ik pushen. Want ik wist ook dat Viñales er aan kwam.” Twee ronden voor het einde wist Marquez ook al waar Rins zou aanvallen: “In de laatste bocht.” Die aanval kwam daar inderdaad – al in de voorlaatste ronde. “Ik dacht dat het al de laatste ronde was”, verraste Rins. “Ik probeerde hem buitenom voorbij te gaan. Toen ik zag dat hij volgas door ging, zei ik tegen mezelf ‘Alex, nog één ronde, je moet hem pakken.’”
Terwijl Viñales gevaarlijk dichtbij kwam, leek Marquez met Rins op zijn hielen toch op weg naar zijn zevende seizoenszege. In de laatste bocht kwam het tot een fantastische finale. “In de eerste en de tweede sector en een stuk van de derde sector was ik sneller. Maar in de vierde was hij sneller. Behalve in de laatste bocht”, had Rins gezien. “Ik had geluk dat ik daar veel meters op hem kon pakken. Anders was hij al lang weggeweest.”
In de laatste bocht probeerde Marquez nog meer de binnenkant aan te houden. “Plotseling begonnen beide wielen te glijden. En dan heb je twee opties: toch proberen om te winnen of crashen. Het leek me veiliger om iets van het gas te gaan. Maar Rins reed een geweldige laatste ronde.” Rins dook volgas binnendoor en was 0,013 eerder onder de finishvlag door dan Marquez. “Ongelooflijk”, straalde de 23-jarige winnaar na Suzuki’s tweede Silverstone-zege in drie Britse GP’s. “Deze race was idioot. Ik maakte fouten en lag er bijna in de eerste bocht af. Maar gelukkig kon ik weer terugkomen. Die laatste bocht was een unieke plek om hem te verslaan. Ik ben zó gelukkig.”
Marquez had een race lang gepusht om te zorgen dat hij geen grote groep achter zich aan kreeg, zich realiserend dat die aanpak een aanslag op de banden zou zijn en bovendien een groter brandstofverbruik als gevolg zou hebben. In de uitloopronde strandde hij met een lege tank. “Ik weet dat je meer van je banden, de brandstof en van jezelf vraagt als je wilt leiden”, legde de geklopte Marquez uit. “Maar dat was mijn strategie.” Toch deed verliezen pijn. “Ik heb de mentaliteit van een winnaar. Als ik met de PlayStation verlies, ben ik al kwaad. Dus natuurlijk ben ik kwaad dat ik in de laatste bocht verlies. Maar ik zei al eerder dat het niet hetzelfde is wanneer je niets te verliezen hebt. Het is nu niet mijn doel om races te winnen. Mijn doel is het kampioenschap.” De nederlaag tegen Dovizioso in Oostenrijk had echter meer pijn gedaan. “Omdat hij daar punten terug pakte. Vandaag heb ik mijn voorsprong met twintig punten vergroot.”
Maverick Viñales bekroonde een sterk weekend met zijn derde top 3 van het jaar, als eerste van drie Yamaha’s op rij. De derde Spanjaard op het podium zei ‘geschokt’ te hebben geluisterd hoe Rins en Marquez banden en benzine spaarden tijdens de twintig ronden tellende thriller. “Ik had de hele race het volle vermogen, eerlijk waar”, aldus Viñales. “Op de rechte stukken verliezen we veel, zo’n 0,3 of 0,4 per ronde. Ik heb maximaal moeten pushen.”
Rossi was teleurgesteld over zijn vierde plaats nadat hij zich als tweede had gekwalificeerd. “We hadden verwacht mee te kunnen doen voor het podium, omdat we sterk waren in de race en een goede pace hadden”, gaf Rossi toe. Zijn vijfde plaats in de tussenstand nam Viñales over. “Ik wilde zo’n race rijden als Maverick, maar mijn pace was niet geweldig en niet genoeg voor de top 3. Op de een of andere manier hebben wij steeds meer bandenslijtage dan Maverick of Quartararo. We moeten een manier vinden om dat verval achter te beperken.” Rossi hintte dat een carbon swingarm daarbij zou kunnen helpen. “Ik heb er vaak om gevraagd. Hopelijk komt hij zo snel mogelijk.”
Voor het eerst sinds zijn crash in Assen kwam Jorge Lorenzo weer in actie in Silverstone, een circuit waar hij als Yamaha-coureur drie MotoGP-races won en vorig jaar in Ducati-dienst vanaf pole had mogen vertrekken. Voor aanvang van de trainingen kwam hij terug op zijn in Oostenrijk uitgelekte vermeende toenaderingspogingen tot Ducati. “Als mens doet het wat met je als je twee zware crashes (tijdens de test in Barcelona en in Assen, red.) meemaakt”, begon Lorenzo. “Ik had nog niet eerder zo’n zware blessure en met je rug moet je voorzichtig zijn. Ik had twijfels, over mijn leven en mijn carrière. Toen ik me beter begon te voelen, werden die twijfels minder. Een jaar geleden ging ik deze uitdaging aan en die wil ik afmaken. Ik wil in ieder geval races winnen zodat ik op drie verschillende merken heb gewonnen in de MotoGP. Maar er waren zoveel geruchten, terwijl ik er niet eens was. Ik heb zelf niets gezegd, omdat ik wist dat ik een tweejarig contract had. Maar omdat de verhalen zo vreemd werden en omdat de geruchten zo groot waren, heb ik Alberto (Puig, teammanager, red.) gebeld. Om te zeggen dat ik mijn contract zou uitdienen.”
Of er dan slechts sprake van geruchten was, terwijl zelfs potentieel slachtoffer Jack Miller op de Red Bull Ring aangaf dat er ‘een kern van waarheid’ in de geruchten zat? “Ik ben hier om over mijn toekomst te praten”, kapte Lorenzo af. De Repsol Honda-coureur maakte twee wedstrijden later dan gehoopt zijn comeback. “In mijn hele carrière ben ik er nog nooit zo lang uit geweest. De eerste twee weken waren heel moeilijk, omdat het herstel heel traag verliep. Er staat drie maanden voor het herstel van deze blessure, voor mij is het nu ongeveer twee maanden.”
Dat Lorenzo fysiek en ook mentaal verre van klaar was voor de Britse grand prix bleek al op de eerste dag, die hij ‘ongeveer zoals verwacht’ als laatste afsloot. “Maar het voelt niet prettig om laatste te zijn. Ik wilde meer dan ooit nu niet crashen zoals in Assen, dat zou een ramp zijn. Mijn spierkracht is weg en overal voel ik pijn bij: bij het remmen, bij het omgooien van de machine, mid-corner doet mijn nek pijn. Ik beweeg langzaam, dus alles gaat langzaam.”
Na de 21e trainingstijd op zaterdag vertelde hij in ieder geval te zullen starten. “Ik ben hier om te racen. Rijden op racepace is de beste training. Het is niet belangrijk waar we eindigen. Met risico’s plekken winnen, dat is het niet waard. Ik kan niet remmen op de limiet en we zijn niet bezig geweest met de set-up, maar vooral met ergonomische aanpassingen om het voor mij beter te maken. Het verschil is groot. Maar dan moet ik me realiseren: ik ben de enige rijder op de grid met deze blessure. Mijn prioriteit is om niet te crashen. Dit weekend moet ik zien als een training.”
Die ’training’ sloot Lorenzo boven eigen verwachting af als veertiende van zeventien finishers.
