Test 9 toersportieve integraalhelmen
De waarheid ligt in het midden, zoals het gezegde luidt. Ook in het geval van deze producttest, waarbij we op zoek gaan naar de juiste mix van twee werelden: wie brengt het beste compromis tussen Spartaans sportief en het ultracomfort van een systeemhelm? Negen helmen gaan de strijd met elkaar aan!
High-end, toer en sport: eigenlijk heel heldere voorwaarden voor de deelnemers aan deze producttest. Toch blijkt het verenigen van dergelijke eigenschappen in één en dezelfde helm in de praktijk helemaal zo eenvoudig nog niet. Het zijn immers twee heel verschillende werelden die moeten worden bediend. Een sportieve pasvorm aan de ene kant bijvoorbeeld, tegenover een binnenvoering die ook na uren rijden nog lekker comfortabel aanvoelt. Of een zo laag mogelijk gewicht ten gunste van de sportiviteit versus een rijke uitrusting met bijvoorbeeld een in hoogte verstelbaar zonnevizier of oppompbare wangkussens. Zeker geen één-tweetje, een dergelijke spagaat, en alleen al daarom hebben we de fabrikanten een behoorlijk ruime mate aan financiële speelruimte gegeven: tot achthonderd euro mochten de deelnemers kosten. Het (additionele) eisenpakket betrof verder nog dat het een integraalhelm moest zijn, ECE-certificering uiteraard, toer georiënteerde uitrusting en sportieve constructie/pasvorm.
Uiteindelijk durfden negen fabrikanten de confrontatie met elkaar aan te gaan en stuurden de in hun ogen beste sportieve toerhelm uit het eigen gamma (in verschillende maten) op. Twee exemplaren daarvan maken hun opwachting op de openbare weg voor het praktijkdeel van de test: een bochtenrijk passenparcours, snelle rechtuittest en natuurlijk de klassieke dagelijkse praktijkonderdelen. Het restant van de helmen mocht zich in het laboratorium melden voor de schokdempingtest (schokabsorptietest). Na het doorlopen van de dit omvangrijke protocol ontstaat vervolgens een overzichtelijke ranglijst met de behaalde punten bij de verschillende criteria. Zo krijg je niet alleen helder beeld welke helm het sportieve toerconcept het best in de praktijk vertaalt, maar ook dat deze echt veilig is.
We gaan nog heel even wat dieper in op wat een ‘sportieve toerhelm’ nu eigenlijk precies is. Zoals net al aangestipt, sportiviteit en toer zijn op bepaalde vlakken elkaars tegenpolen. Toch hoeven beide aspecten helemaal niet in elkaar vaarwater te zitten. Wat we verwachten is een helm met een strakke pasvorm, aangename polstering/voering, zonnevizier, de mogelijkheid tot het monteren van een getint vizier, een relatief laag gewicht en op comfort gericht extra’s. Daarbij moet de helm ook aerodynamisch gezien zijn mannetje staan. Ofwel stabiel in de rijwind liggen, ongeacht de snelheid, ook bij een blik over de schouders. Bovendien moet de windruis zo laag mogelijk zijn.
Toegegeven, dat is een behoorlijk breed eisenpakket en zeker niet eenvoudig om dat allemaal onder één paraplu te vangen. Des te verheugender is het gegeven dat alle fabrikanten daar op de één of andere manier toch behoorlijk goed in zijn geslaagd. Ongeacht of het nu een helm van drie- of vijfhonderd euro betreft. Natuurlijk is er het klassieke prijs-kwaliteitsverschil, toch zijn de goedkopere helmen uit de test zeker niet per definitie minder goed als de dure.
Buiten mededinging onderwierpen we daarnaast nog een tiende deelnemer aan het testprotocol: een nep Arai. Dat je voor zeven tientjes niet veel mag verwachten, moge duidelijk zijn. Wat dat betreft is het al opmerkelijk dat de helm de schokdempingtest op het eerste oog gewoon succesvol volbrengt. Aan de buitenzijde zijn nauwelijks sporen van de valproef te vinden, aan de binnenzijde echter zitten duidelijke breuken in de EPS-schaal. Aangezien deze schaal voor de eigenlijke demping zorgt, kunnen de breuken bij een impact in extra belastingpieken resulteren, met alle risico’s van dien. Na de valproef dus direct de prullenbak in met dit inferieure hoofddeksel. Al zou de nep Arai eerlijkheidshalve al voor de test de prullenbak in moeten. Enerzijds omdat de helm niet van de wettelijk verplichte ECE-markering is voorzien en dus helemaal niet op de openbare weg gedragen mag worden, anderzijds omdat het van meet af aan onmogelijk bleek om de helm überhaupt op te zetten, omdat de binnenvoering zich niet in de helm liet bevestigen. Toch op zoek naar een goedkope helm? Ze zijn er al voor rond de honderd euro. Die zijn door onafhankelijke instituten getest, gehomologeerd voor de openbare weg en in alle opzichten veruit beter dan deze China-nepper.
Geteste integraalhelmen:
Shoei GT-Air II vanaf € 499,00
HJC RPHA 70 vanaf € 399,95
X-Lite X-903 Ultra Carbon vanaf € 459,95
Schuberth R2 vanaf € 419,95
Shark Spartan vanaf € 299,00
Scorpion EXO 1400 Air vanaf € 299,90
LS2 FF327 Challenger vanaf € 299,90
AGV K-5S vanaf € 349,95
Suomy Speedstar vanaf € 339,95
ZO TESTEN WE
Wat moet een helm kunnen? Bescherming bieden bij een ongeval, dat vooral. Om te achterhalen hoe goed een helm een impact absorbeert, verwerkt en verder leidt naar je hoofd, kregen alle kandidaten twee impacts in het laboratorium te verwerken. Zoals in het kader ‘In het laboratorium’ al uitvoering uit de doeken is gedaan.
Maar een helm moet natuurlijk veel meer in zijn mars hebben dan enkel bescherming bieden. Als actieve veiligheidsaspecten gelden die zaken die ervoor zorgen dat het helemaal niet tot een ongeval komt. Dat hoeven helemaal geen proactieve of intelligente systemen te zijn, hier valt bijvoorbeeld ook het draagcomfort onder. Net als eigenschappen als gewicht, aerodynamica, akoestiek, ventilatie en gebruiksvriendelijkheid. Daarnaast beoordelen we ook nog criteria als uitrusting en afwerking.
Omdat enkele van deze punten deels een kwestie van persoonlijke voorkeur betreft, werd iedere helm door verschillende testpersonen in verschillende maten gereden. Op een bochtenrijke testroute in de buurt van Marseille werden de toerkwaliteiten van de helmen beoordeeld, op een stuk snelweg zonder maximum snelheid deden we aansluitend de hogesnelheidstest. Het praktijkgedeelte werd tenslotte afgerond met een ‘droge test’ op de redactie, waar de helmen door diverse testpersonen vlak na elkaar op- en afgezet worden, om de verschillen in pasvorm, uitrusting en afwerking goed onder de loep te kunnen nemen.
Omdat het een test van sportieve toerhelmen betreft, hebben we daarbij een beroep gedaan op een breed modelpallet aan testmotoren, zo zijn een KTM 790 Duke, Aprilia Shiver 900, Honda CBR1000RR Fireblade, BMW R nineT en een KTM Super Duke GT ingezet. Elke fabrikant stelde zijn testhelm in drie maten beschikbaar, waarbij door een strikte inzendtermijn een mogelijke manipulatie van de testenhelmen werd vermeden (al geloven we niet dat er ook maar één fabrikant dat zou overwegen, maar toch). De testrijders reden daarbij met een helmmaat die ze het best paste, ongeacht de gecommuniceerde maatvoering door de fabrikanten.
