GP Wegrace Le Mans, Frankrijk
Twee valpartijen op zaterdag konden Marc Marquez niet uit zijn evenwicht brengen. In 1966 won Jim Redman in Hockenheim Honda’s eerste 500 cc-grand prix, Marquez bezorgde zijn werkgever in Le Mans de 300e zege in de belangrijkste klasse. Andrea Doviozo en Danilo Petrucci stonden voor het eerst dit jaar samen op het podium. Valentino Rossi reed naar een solide vijfde plaats, maar Alex Rins verloor zijn tweede plek in de tussenstand omdat hij niet verder kwam dan de tiende plaats.
Terwijl Rins zonder vertrouwen een weekend lang achter de feiten aan liep en vanaf een beschamende plaats aan de race begon, kon Marquez van voren heersen en verdelen. Danilo Petrucci en de sterk sturende Jack Miller startten met Marquez vanaf de eerste rij en maakten het hem in de eerste helft van de race niet eenvoudig. Marquez kon vanaf de elfde van 27 ronden echter een beslissend gat slaan, op weg naar zijn 47e MotoGP-zege. Achter hem bleven Petrucci, de naar voren gekomen Andrea Dovizioso, Miller (hij leidde de race zelfs twee doorkomsten) en ook Valentino Rossi dicht bijeen. Petrucci leek door eigen fouten de kans op het podium te hebben verkeken, maar de Italiaan kwam knap terug vanaf de zesde plaats. Acht ronden voor het eind ontnam Petrucci Miller de derde plaats en liet meteen zien zijn zinnen te hebben gezet op de tweede plaats van teammaat Dovizioso. Ondanks een paar vlijmscherpe inhaalacties, was Dovi de snellere. Het verschil tussen tweede man Dovizioso en vijfde man Rossi – zijn pogingen om Miller de vierde plaats te ontnemen, mislukten – was minder dan 1,1 seconde. Een gebrek aan acceleratie en topsnelheid weerhield Rossi er niet van om de beste Yamaha-rijder te worden. Teamgenoot Maverick Viñales was na drie vrije trainingen de snelste man van het veld, maar een verkeerde strategie in de kwalificatie bracht hem op de elfde startplaats. In de race kon Viñales geen vuist maken; hij verloor een kleurloze veertiende plaats toen hij na zeven ronden door Francesco Bagnaia uit de race getikt werd. Franco Morbidelli werd zevende, iets meer dan een seconde voor zijn andermaal imponerende teammaat Fabio Quartararo. De 20-jarige Fransman startte slecht vanaf de vierde rij, maar werkte zich dankzij onder meer de snelste raceronde op naar de achtste plek.
Marquez was uiteraard blij met zijn derde zege van het seizoen, waarmee hij vijf punten uitliep op Dovizioso. “Goed, vorig jaar won ik hier ook, maar toen was het veel warmer, en normaal hebben wij het in koelere omstandigheden wel eens moeilijk”, aldus de Spanjaard. “Ik koos voor de eerste keer de softe voorband (Michelin sprak dat later tegen, red) en ik kan de tijden ook op een andere manier rijden. Het was een mooi gevecht met Jack en Danilo, maar mijn doel was om de race te leiden. In de warm up-ronde voelde ik me al goed. En Alex won de Moto2-race, dus ik moest wel.”
Marquez was zeer tevreden over zijn eigen optreden. “Ik reed heel goed en vloeiend. Ik had een paar momentjes, maar ik nam het risico in de bochten en niet met het remmen. Ik heb mijn stijl aangepast, ik voel me nu heel goed ‘corner entry’. Dankzij het nieuwe blok kan ik op twee of drie manieren rijden. Ik kan rijden als vorig jaar, maar ook anders.” De keuze voor de softe voorband was wel een risico. “Dat we de softe band oververhitten. Vorig jaar was ik sterk met het remmen, met deze machine hebben we daar iets op ingeleverd. Met hard remmen loop je altijd een risico, omdat het lastig is constant te zijn. Dit jaar kan het ook anders. De machine draait beter af.”
De verslagen Dovizioso hield gemengde gevoelens over zijn tiende podium in Le Mans. Nog nooit won een Ducati de Franse Grand Prix. “Ik moet blij zijn met de tweede plaats en de stand in het kampioenschap”, vond Dovizioso. “Anderzijds kan ik niet helemaal blij zijn met hoe het weekend is verlopen. Ik miste het vertrouwen en Marc en Honda zijn momenteel sterker. We moeten iets vinden waardoor we de banden beter kunnen managen, want ik vocht te veel met de machine. De tweede helft van de race was ik te langzaam. Dit is niet de manier om de titel te winnen.”
Voor de eerste keer dit jaar stonden de twee fabrieks-Ducati’s samen op het podium. In tegenstelling tot Dovizioso was Danilo Petrucci wel blij met zijn eerste podium sinds de race in Frankrijk van 2018. “In het begin reed ik met Marc, maar het was duidelijk dat hij de race controleerde. Maar ik wilde hem ook niet weg laten rijden. Toen maakte ik een foutje, en later ging ik nog eens in de fout. Ik dacht ‘nee, niet vandaag’. Ik begon weer te pushen en kon aansluiten. Dovi had een betere acceleratie, ik was sterker met het remmen. Maar het was een clean gevecht.”
Petrucci leverde zijn GP19 in het parc fermé af met een afgebroken winglet. “Ik raakte Marc in de eerste bocht, maar dat was aan de linker kant. De schade zat echer rechts. Toen ging ik nadenken en waarschijnlijk heb ik Pol (Espargaro) geraakt. Maar mijn machine is altijd beschadigd na een race.”
Dankzij een zesde plaats op 7,2 seconden van Marquez gaf Pol Espargaro het Red Bull KTM-team reden voor een feestje. Een derde tijd in de warm up achter Quartararo en Marquez toonde aan dat zijn sterke optreden tijdens de trainingen geen uitschieter was geweest. Niet bijster gecharmeerd van Petrucci’s bodycheck was de 27-jarige Espargaro zeer uitgelaten na zijn beste prestatie op de KTM op een droge baan. “Geweldig dat ik in de race naar Valentino kan rijden en dat Petrucci me moet raken om te passeren. Ik heb de strepen op mijn achterwerk staan. Ook van Morbidelli”, straalde Espargaro. “Ik heb van de eerste tot en met de laatste ronde genoten.” Een test na de Grand Prix van Spanje was de opmaat naar het ook voor Espargaro onverwachte resultaat. Een nieuwe carbon swingarm bleek vriendelijker voor de achterband, aldus Espargaro. “Maar ook een verandering in het blok. Ik kan meer op de limiet rijden en profiteren van de sterke punten van de KTM. Onze topsnelheid was goed en ook onze exits uit de bochten.”
Teamgenoot Johann Zarco zocht naar positieve punten na zijn dertiende plaats, slechts een paar seconden voor de Tech3 KTM-rijders Hafizh Syahrin en Miguel Oliveira. “Ik had een geweldig gevoel in het begin, maar het werd steeds slechter. Aan het eind van de race was ik ook aan het eind van mijn krachten. Het waren dezelfde problemen als altijd, dus het was geen verrassing”, meende Zarco. “De achterband werd steeds slechter en ik verloor steeds meer grip.” Zarco beschikte niet over een carbon swingarm. “In Mugello ga ik ‘m zeker proberen en misschien ook wel gebruiken.”
Zarco had na een live uitgezonden verbale uitbarsting in Jerez een ferme uitbrander gekregen van het KTM-management. KTM-baas Stefan Pierer deed geen moeite om zijn teleurstelling over Zarco’s prestaties te verbergen en voegde toe dat hun twee jaar-deal aan het eind van het seizoen mogelijk zou worden heroverwogen. “Ik was na een val ‘on fire’ en zei geen nette dingen”, aldus Zarco. “Ik begrijp heel goed dat Stefan zo reageert. Dit was de enig juiste reactie.”
Na Jerez werd bekend dat Zarco de hulp had ingeroepen van voormalig crosswereldkampioen, wegracer en 24 Uur van Le Mans-winnaar Jean-Michel Bayle. “Ik werkte heel nauw samen met mijn ex-manager en ik had de tijd nodig om na te denken wat ik nodig had”, aldus Zarco. “Ik hoop dat Jean-Michel er voor kan zorgen dat het weer helder in mijn hoofd wordt.”
Bayle hield zich in Le Mans nogal op de vlakte over de invulling van zijn taak. Het eerste contact tussen de twee dateerde van de zomer van 2018. “We spraken over mijn carrière en zijn carrière”, aldus de Franse legende. “Eind van het jaar belde hij nog eens en een paar weken geleden nog een keer. Ik ga niet iets specifieks voor hem doen. Racen gaat gepaard met ups en downs en dan heb je soms iemand nodig om mee te praten. Ik heb zelf ook heel moeilijke tijden gekend toen ik van Europa naar Amerika ging om te crossen en toen ik daarna de overstap maakte naar de wegrace. Het belangrijkste is dat je bereid bent altijd alles te geven. Johann moet aan alles werken, kijken hoe hij de KTM meer tot zijn machine kan maken maar ook leren om met de KTM te rijden. Johann vertrouwt me. De beste beslissingen neem je als je er over na kunt denken. Of hij binnen KTM voldoende steun heeft gehad…. Moeilijk te zeggen. Soms heb je andere mensen om je heen nodig. ”
Hoewel na vorig seizoen hun wegen scheidden, delen Zarco en Hervé Poncharals Tech3-team dit jaar wel de link met KTM. “Volgens mij dacht Johann vooraf dat hij al gauw net zo snel en sneller zou zijn dan Pol”, vermoedde Poncharal. “Rijders zijn soms dromers en Johann heeft zijn ‘wake up call’ gekregen. Maar mensen die hem nu al afschrijven, zien het helemaal verkeerd.” Poncharal begreep dat zijn huidige situatie lastig te accepteren is voor tweevoudig Moto2-wereldkampioen Zarco. “Toen we vorig jaar hier naar toe kwamen, stond hij tweede in het WK en vocht hij regelmatig met Rossi, Dovi en Marquez. Rijders hebben vaak een groot ego, Johann ook – en als je dan nu vecht met Rabat en Abraham, dan is dat een shock. Ik wil hetzelfde als Johann: snel goede resultaten behalen. Maar je moet beseffen dat zo’n overstap moeilijk is. Na het gesprek met KTM denk ik dat hij beter begrijpt dat hij zijn doelen naar beneden moet bijstellen. Niet teleurgesteld zijn over een elfde of twaalfde plaats, niet gaan schreeuwen, want dat helpt helemaal niet. In dit geval moet je werken als team.” Het aanstellen van Bayle zag Poncharal als een goede zet. “Die heeft ook zijn portie aan tegenslagen wel gehad. Johann heeft iemand nodig die de racerij kent. Dat is JMB.”
