Frans Kuil – Honda Blackbird

« Terug naar Mijn Trots
Nadat Frans Kuil zijn Honda CBR1000F voor een niet te weigeren bod verkocht, ging hij even motorloos door het leven. Even, want toen een kennis van de duikclub hem een aantal jaar terug even op zijn Honda CBR1000XX Blackbird liet rijden, was Frans verkocht. En dat is hij eigenlijk nog steeds. “Als ik met dit ding het gas opendraai ben ik weg.”

“Ik was eigenlijk best gelukkig met mijn Honda CBR1000F. Het was een ’88-er, eentje van de eerste serie. Ik had helemaal uit elkaar gehaald en alles opnieuw gespoten en gedaan. Toen ‘ie klaar was, gingen we op vakantie naar Frankrijk en eenmaal terug bleek dat ik een keer of zestig was gebeld door hetzelfde telefoonnummer. Dan ga je toch maar eens terugbellen. Het bleek de zoon van de eerste eigenaar van mijn 1000F te zijn. Die had hem weten te traceren en wilde hem heel graag kopen, want hij had een verzameling opgebouwd met alle oude motorfietsen van zijn vader. Hij deed een goed bod, en als ik de motor zelf naar hem toebracht, kwam er nog wat bij. Het bleek een aardbeienteler te zijn en in één van zijn loodsen stonden al die motoren die ooit van zijn vader waren geweest, allemaal in nieuwstaat. Echt geweldig om te zien.
Maar ja, toen zat ik dus zonder motor. In die tijd, rond 2013, deed ik fanatiek aan sportduiken, en iemand op de club had een Blackbird. Of ik er niet eens een stukje mee wilde rijden. Dat wilde ik uiteraard wel en na dat ritje was ik meteen verkocht en wist ik dat mijn volgende motor een Blackbird ging worden. Ik ben zelf machinist grondverzet van beroep en in de loop der jaren heb ik heel veel Caterpillar schaalmodellen verzameld. Die stonden in de woonkamer een soort van in de weg, waarop mijn vrouw opperde om die te verkopen en het geld bij een Blackbird te doen. Die vond ik uiteindelijk in Enschede, een model uit 2001 met amper 24.000 kilometer op de klok, bijna nieuw dus. Hij was helemaal standaard toen ik hem kocht, maar na een tijdje ben ik toch wat dingen gaan veranderen, mede naar aanleiding van zaken die je op internetfora tegenkomt. Het begon met een hugger boven het achterwiel om opspattend vuil en water te verminderen. Daarna heb ik er een voorspatbordverlenger op gezet om steenslag richting de radiateur te voorkomen, Hyperpro-vering voor en achter, LED-verlichting rondom, spiegels met dagrijverlichting, een set andere uitlaten, handvatverwarming en een 12V- en USB-aansluiting. Ook het duokapje is niet standaard. Die kon ik van een vriend overnemen. Ik vroeg wat ‘ie er voor wilde hebben. Voor een kratje bier was ‘ie voor mij. Dat had hij ’s avond nog in huis staan, want nieuw kosten die dingen meer dan 200 euro.
Ik rijd er best veel mee, iedere week in ieder geval. We hebben een chalet op een camping op de Veluwe en sinds we een hond hebben en de auto vol zit, rijd ik daar ook altijd met de motor naar toe. De Veluwse Motor Toer Club organiseert er in de zomer altijd leuke avondritten op woensdag en ook op zondagen is er vaak wel een leuk ritje, die rijd ik vaak mee.
Er staat nu 74.000 kilometer op de klok, ik ben inmiddels 54 jaar en als het aan mij ligt, gaat de Blackbird ook niet meer weg. Het blok is echt fantastisch en is naast het uiterlijk ook een van de redenen waarom ik hem heb gekocht. Als ik gas geef, ben ik weg. Op de Duitse snelweg is het dan gaaf om te zien dat de toerenteller nog gewoon doorloopt als de begrensde snelheidsmeter bij 299 km/uur op de klok stopt.”