GP Wegrace Losail, Qatar
Het was een herhaling van zetten. En toch niet saai. Andrea Dovizioso en Marc Marquez namen een spectaculaire reprise op de Grand Prix van Qatar van 2018. Marquez probeerde net als in de laatste bocht Dovizioso van de winst in de openingsrace af te houden – en net als vorig jaar lukte het hem niet. Met 0,023 voorsprong denderde Dovi als glorieuze winnaar over de streep in een ‘survival of the fastest’. Cal Crutchlow vierde zijn race-comeback met een onverwachte derde plaats.
Het was al weer de vijfde keer in 27 races dat een duel tussen Andrea Dovizioso en Marc Marquez in de laatste bocht werd beslist. Na 22 meeslepende ronden is de onderlinge stand nu 4-1 voor de voorlopige winnaar van de Grand Prix van Qatar. Voorlopig, want na afloop protesteerden Honda, Suzuki, Aprilia en KTM tegen de kleine spoiler die aan de onderzijde van de swingarm van Dovizioso’s Ducati was gemonteerd, en die uitsluitend werd gebruikt in combinatie met een gedeeltelijke afdekkingskap van de voorremschijven. Yamaha schaarde zich niet in die rij, omdat het team vorig jaar tijdens regenraces een soort spatlap plaatste onder swingarm. “Je voelt er niets van”, aldus winnaar Dovizioso, die de omstreden modificatie pas voor het eerst tijdens de warm-up op zondag gebruikte. Teamgenoot Danilo Petrucci en Alma Pramac Ducati-rijder Jack Miller reden er al eerder in het weekend mee op hun GP 19’s. De Ducati-leiding was op de hoogte van aanstaande protesten. Overtuigd van hun eigen gelijk dat de aanpassing binnen de aerodynamica-regelgeving past, stuurde de teamleiding ook Dovizioso er mee op pad. De aan de swingarm gemonteerde spoiler zou uitsluitend dienen om de achterband te koelen, maar de protesterende fabrikanten vermoeden een extra aerodynamische functie, die op die positie niet toegestaan zou zijn, om illegaal de downforce te verhogen. Het protest werd afgewezen door het panel van FIM MotoGP Stewards, maar de protesterende partijen gingen in beroep tegen de beslissing. De MotoGP Raad van Beroep buigt zich nu over de kwestie, die een vervelende schaduw wierp over een weer magnifieke MotoGP-race. De geklopte Marquez voelde niet de behoefte om zich politiek correct achter zijn werkgever te scharen. “Er was vandaag één rijder sneller dan ik en dat was Dovizioso. Hij heeft me verslagen”, was de regerende wereldkampioen eerlijk.
Andermaal was de openingswedstrijd van het seizoen dat het managen van de banden en strategie bovenaan de prioriteitenlijst staan. De race was mede door het grote aantal onderlinge inhaalacties enkele seconden langzamer dan vorig jaar en zelfs 8,5 seconde langzamer dan het racerecord van 2016, het eerste jaar dat Michelin de exclusieve bandenleverancier werd in de MotoGP-klasse. “MotoGP is erg veranderd”, concludeerde Dovizioso. “Niemand was bezig om een zo snel mogelijke race te rijden. De beste strategie is om klaar te zijn op het juiste moment. Dat was ik.”
En hoewel geen race- of ronderecords werden gebroken op het Losail International Circuit, nog niet eerder zat de top 15 zo dicht bij elkaar: het vorig jaar in Assen gezette record van 16,043 seconden werd in Qatar scherper gesteld tot 15,093 seconde. In Qatar kreeg close racen derhalve een nieuwe dimensie, met vijfde man Valentino Rossi op 0,6 van de winnaar – vorig jaar finishte Rossi met een achterstand van 0,797 op de laatste podiumplaats.
Andrea Dovizioso’s wedstrijdaanpak was overduidelijk. De vice-wereldkampioen van de afgelopen twee seizoenen, startend vanaf de tweede plek, was er alles aan gelegen om Alex Rins onder controle te houden. Ondanks twee harde crashes in de trainingen was de Suzuki-coureur weer één van de smaakmakers. “Ik wist dat Rins sterk zou zijn en zijn bochtensnelheid is waanzinnig. Zijn machine is het tegenovergestelde van de mijne”, legde Dovizioso uit. “Ik wilde hem in het begin onder controle houden, want niemand kan een hele race pushen tot het eind. Ik kon Rins achter me houden en de band sparen. Die strategie was perfect. ”
Een uitstekende start en zijn kwaliteit om het tempo te drukken maar toch hoog genoeg te houden om te voorkomen dat hij door veel rijders gepasseerd zou worden, bleef Dovizioso zeven ronden op kop. Drie ronden lang nam Rins het initiatief over, om vervolgens te zien dat Dovizioso optimaal gebruik maakte van de snelheid en de acceleratie van de Ducati. Wegrijden van de achtervolgers kon de Italiaan echter niet, waardoor dankzij de verbeten vechtende Marquez de climax andermaal volgde in de laatste bocht. Eerder in de laatste ronde was hij Dovizioso al gepasseerd toen die een remfoutje maakte met het terugschakelen, maar de Ducati-kopman sloeg snel terug. “Ik kon zien hoe Marc er eigenlijk voor stond. Ik kreeg een extra boost, want ik zag dat hij beter remde, maar nog minder grip had dan ik. Ik probeerde meteen weer voorbij te gaan en hem geen kans meer te geven. Hij haalde me wel in, maar in ‘Marc-stijl’. Alleen Marc kan dat op die manier. Het is een wanhopige actie, maar hij probeert het. Iedere andere rijder zou achter me blijven.”
Dovizioso tekende voor Ducati’s vijfde overwinning in elf jaar in Qatar, terwijl Honda in zestien edities niet verder kwam dan drie zeges; de laatste voor Marquez in 2014. Niet geheel verrassend sprak Marquez dan ook het hele weekend over een grand prix ‘op ‘één van de circuits is waar ik en Honda het altijd moeilijk hebben’. Vooral dit weekend. “Want zelfs de harde voorband was nog te zacht voor me”, aldus Marquez. Vanwege de lage asfalttemperaturen van 19 graden koos hij – zoals de meerderheid – noodgedwongen zelfs voor de medium compound. In 2015, de laatste keer dat hij in Doha de medium band koos, finishte hij als vijfde. “Deze hele race heb ik vertrouwd op de achterband en dat kost natuurlijk veel rubber. Aan het eind probeerde ik het, en hoewel het niet lukte, ben ik blij.”
De naweeën van zijn schouderoperatie in december hielden hem in Qatar nauwelijks bezig. “Fysiek was het een ‘makkelijke’ wedstrijd, omdat het tempo laag lag. Ik heb voor de race voor een langzame race gebeden en Dovi gaf me een langzame wedstrijd. Gelukkig, want ik had problemen voor en achter. Ik denk dat de rest niet diezelfde problemen had. Maar we hebben het overleefd en dat is het belangrijkste. Tijdens de testen zag je veel verschillende fabrikanten en namen en nu zien we toch weer dezelfde. Met Valentino, die nog vijfde wordt.”
De tweede plaats had hij te danken aan het sterk verbeterde blok van de RC213V, aldus Marquez. “Vorig jaar voelde ik me beter met het chassis, maar alleen vanwege de harde voorband. Ik wil niet klagen, want soms is het beter voor ons, soms voor een ander.” De uitkomst van de race betekende een ‘déjà vu’ van vorig jaar, vond ook Marquez. “Maar vorig jaar had ik meer kans. Dit jaar deed ik het omdat ik het móest proberen. Met de medium voorband had ik niet het vertrouwen om extreem laat te remmen. Het verschil is 0,004 kleiner dan vorig jaar, maar nog niet genoeg.”
Zonde van de tijd, waren volgens Cal Crutchlow zijn wintertesten geweest. De taaie Brit kende een horrorwinter door het trage herstelproces van zijn gecompliceerd gebroken rechter enkel. Terwijl zo’n tweederde van de MotoGP-coureurs inmiddels een duimrem gebruikt voor de achterrem, liet Crutchlow de op de linker stuurhelft aangebrachte duimrem op zondag zelfs demoneteren. “Ik heb vijftien jaar met mijn voet geremd”, luidde zijn uitleg. “Ik heb er gewoon de tijd niet meer voor om er aan te wennen.” De beperkte bewegingsvrijheid in zijn rechter enkel had hem in de race echter weinig gehinderd. Wel had hij na zo’n zeven ronden een ander probleem. “De laatste vijftien ronden had ik geen gevoel meer in mijn linker bil, want iemand – geen idee wie – raakte me met z’n voetsteun”, beschreef Crutchlow de gevechten op de vierkante meter. Een zeer matige vrijdag dwong Crutchlow zelfs om via Q1 een plek bij de beste twaalf qualifiers in Q2 te veroveren. Na zijn zesde startplaats meende hij dat een plek bij de beste vijf haalbaar was. “Misschien wel hoger.”
De hele race zat Crutchlow in de kopgroep en in de laatste ronde dook hij binnendoor bij derde man Alex Rins toen die na een foutje de deur open liet staan. Niet eerder begon de 33-jarige LCR Honda-lieveling zijn WK-campagne met een podium. “Dit was een droom, omdat ik op een bepaald moment in de winter niet eens wist of ik überhaupt wel terug zou kunnen komen.” Crutchlow typeerde de strijdwijze treffend. “Op een gegeven moment kwam een man of drie voorbij en het leek wel of die mannen niet wijs waren. Vloeiend reden zij zeker niet, maar dat is MotoGP: iedereen gebruikt zijn eigen kracht. Maar mijn pace was goed genoeg voor het podium, dacht ik, en ik wist waar en wanneer ik moest pushen.”
Dat de gevechten zeer fysiek waren, merkten ook MotoGP-debutant Pecco Bagnaia en Andrea Ianonne. Bagnaia moest na een agressieve inhaalactie van Danilo Petrucci verder met een vleugeltje minder op de stroomlijn van zijn Ducati GP18. Dat bleek onmogelijk. Ook Iannone liep in het gedrang averij op aan zijn Aprilia, maar pakte in het spoor van de door een scheur in een rib bepaald niet fitte Jorge Lorenzo nog een veertiende plek. Daarna crashte hij in de uitloopronde.
Achter de gefrustreerde maar toch ook blije Rins bewees de 40-jarige Valentino Rossi weer eens zijn ongelooflijke wedstrijdmentaliteit. Van de vier Yamaha-coureurs had Rossi zich met een veertiende startplaats het slechtst gekwalificeerd; na 22 voorbeeldig gereden ronden was hij met een vijfde plaats de best geklasseerde Yamaha-coureur. “Maar de problemen zijn min of meer hetzelfde gebleven”, temperde Rossi de feestvreugde. “We worstelen nog steeds met grip achter.”
Zijn teamgenoot bewandelde de omgekeerde weg: Maverick Viñales was het hele weekend indrukwekkend snel, reed een nieuw polerecord, maar kwam na een matige start niet verder dan een tegenvallende zevende plaats achter Danilo Petrucci, die zijn softe voorband aan gort reed. “Als ik alleen kan rijden, ben ik snel. Als ik in een groep rijd en mijn lijnen moet aanpassen, heb ik een probleem”, legde Viñales uit. “Ik rem rechtop, neem snelheid mee in de bocht en ga dan vloeiend op het gas. Als ik met anderen rijd, rem ik diep in onder hellingshoek, belast de zijkant van de band, heb geen bochtensnelheid en moet uit de bocht agressief op het gas. Zo reed ik de banden kapot. En als ik dan begin te glijden, grijpt de elektronica in en haalt de power weg. Ik kon niet inhalen. In Argentinië moeten we meer racelijnen simuleren.”
Gedurende het hele weekend gaven de vier Yamaha’s schrikbarend veel toe: in de kwalificatie lag Viñales’ hoogste topsnelheid zelfs 17 kilometer lager dan die van snelste man Crutchlow. Het gebrek aan topsnelheid was in de race niet het probleem geweest, aldus Viñales. Dat slipstreamen een belangrijke rol speelde in de wedstrijd bleek uit de topsnelheden. Rossi, die vooral in een groep onderweg was, klokte een hogere top dan Dovizioso, die vooral kopwerk verrichtte. Of de held van Ducati over enkele weken als WK-leider naar Argentinië komt, ligt echter aan de uitspraak van de MotoGP ‘Court of Appeal’, een onbevredigend einde van een fantastisch raceweekend.
