Lezerstest Yamaha MT-lijn
De MT-serie is binnen een paar jaar uitgegroeid tot het succesnummer binnen het Yamaha-gamma. Van vlieggewichten als de MT-125 en MT-03 tot de mid-size MT-07 en kanonnen als de MT-09/SP en MT/10SP; de MT-lijn is hoe dan ook levensloopbestendig. Op een gevarieerde testroute door de Achterhoek maken 22 MotoPlus-lezers kennis met Yamaha’s populaire nakeds.
André Verheijden
Leeftijd: 61 jaar
Rijdt zelf: Kawasaki Versys 1000 NL Edition
“Ik begin op misschien wel de mooiste motor uit de MT-serie, de MT-09SP. Door de toevoeging ‘SP’ verwacht je wel wat en dat valt zeker niet tegen. Ik ben 1.78 meter en de zitpositie is voor mij nagenoeg perfect, ook mijn voeten kan ik makkelijk plat op het asfalt zetten. De motor heeft meer dan voldoende power, alleen had ik in de lage toerentallen iets meer koppel verwacht. Het dashboard is geheel digitaal en dan is het toch even zoeken waar alles staat. De quickshifter vind ik erg fijn, ik had nog nooit met dit systeem gereden, maar het is wel een aanrader.
De MT-03 is van een heel andere orde en ik moet meteen denken aan de tweetakten, waar ik begin jaren tachtig mee ben opgegroeid. Je helemaal wezenloos schakelen om in de powerband te blijven. Voor Nederland niet echt de meest geschikte motor, maar in een bochtig en bergrijk landschap kun je er enorm veel lol mee hebben. Ik heb er in ieder geval echt van genoten, een heerlijke gooi- en smijtfiets.
Als toetje heb ik de MT-10 en de MT-10SP, de echte kanonnen. Wat me meteen opvalt is dat ze met gemak in de eerste versnelling over de 100 km/uur vliegen, ongelofelijk! Ook de zitpositie is super. Persoonlijk zou ik voor de standaard versie kiezen, omdat de windbescherming beter is en ik het uiterlijk wat milder vindt, de SP is wel heel erg woest om te zien. De componenten die hem duurder maken werken natuurlijk wel, maar ik denk dat dat meer tot uiting komt op het circuit dan op de openbare weg.”
Astrid Beerten
Leeftijd: 55 jaar
Rijdt zelf: Triumph Street Triple R (765)
“Als eerste staat de ‘gewone‘ MT-09 voor me klaar en die rijdt erg makkelijk. Het stuur staat wat hoger en de stepjes wat lager dan ik gewend ben, waardoor ik het gevoel heb meer ‘in’ dan ‘op’ de motor te zitten. De vering vind ik wat zacht afgesteld, waardoor de motor na een drempel of hobbel een beetje nadeint. Verder een motor waar iedereen zo mee wegrijdt. Bij de eerste wissel stap ik over op de MT-09SP. Die heeft hetzelfde blok, maar reageert veel directer op het gas. Kan aan de mapping gelegen hebben. De vering is merkbaar harder. Beide MT-09’s rijden heerlijk op de bochtige weggetjes in de Achterhoek. Het prijsverschil van € 1.300,- heb ik wel over voor de extra’s van de SP, waaronder de betere vering. Wat ik niet zo mooi vind, is de bevestiging van de nummerplaat.
Daarna is de MT-10 aan de beurt, de Tourer Edition met hoger windscherm en zijtassen. Wow, wat is ‘ie groot, is mijn eerste indruk. Hier zit ik echt ‘op’ en niet ‘in’, zoals bij de MT-09. En wat een power! De MT-10 heeft een korte wielbasis, wat hem lekker wendbaar maakt. Ik heb niet het gevoel met een dikke 1000 op pad te zijn.
De MT-03 is niet mijn ding. Continu aan het gas hangen en schakelen om ´m op gang te krijgen en na iedere bocht weer opnieuw beginnen. Als ietwat luie driecilinderrijder is dat wel even wennen. Ik zit ook vol in de wind, de MT-03 heeft geen ruitje. Het stuur vind ik te smal om lekker te kunnen sturen, maar voor motorrijders met een licht rijbewijs is het misschien toch een leuke motor.
Voor alle MT’s geldt dat ik de jiffy onhandig te bedienen vind, ik kom steeds in de knoei met de voetsteun. De dashboards vind ik klein en niet erg duidelijk, essentiële informatie, zoals het toerental, vind ik lastig af te lezen. Maar misschien ben ik verwend door het TFT-scherm van mijn Triumph.”
Bauke Mul
Leeftijd: 34 jaar
Rijdt zelf: Yamaha FZ6 en Suzuki V-Strom 650
“Mijn vriendin (comfortabel/toer) en ik (sportief) zijn op zoek naar een nieuwe motor, waar we beide mee op pad kunnen en de MT-09 staat hoog op de lijst. Het eerste wat me opvalt is het brede stuur en de rechtop zitpositie. Het zadel is, net als bij de andere geteste modellen trouwens, plat en hard. Waarom Yamaha? Bij de eerste keer gasgeven merk ik al dat dit niet direct een motor voor mijn vriendin is. Hij staat in de ‘standaard’ rijmodus, maar hij springt bijna uit de startblokken. Wat vind ik dat leuk! De bochten voelden eerst wat onwennig, wellicht door de kortere wielbasis en hogere zit?
Maar deze motor wil spelen en wie ben ik om dat te weigeren, dus de sportstand ingeschakeld. Dat merk je direct aan de gasrespons. Wat een feest, ik ben onder de indruk van de kracht van deze driecilinder. Alsof je een wild paar moet temmen, spannend en gaaf!
Na de wissel is de MT-10 aan beurt en daarop zit ik voor mijn gevoel wat meer ‘in’ de motor, maar wel voldoende op het stuur om fijn de bochten te pakken. Het stuurt heerlijk en wat een power! Ondanks de extra schep vermogen valt op dat de gasrespons rustiger is dan bij de MT-09. Je hoeft er in Nederland trouwens nauwelijks mee te schakelen.
Op de volgende machine, de MT-07, ga ik – verpest door de dikkere MT’s – aanvankelijk met wat tegenzin zitten. Ten onrechte, want wat een leuke motor is dit. Het blok is lekker speels, maar je kan er ook heel rustig mee rijden. Het verbruik lijkt ook gunstig, want waar de zwaardere MT’s moeten tanken, zit de tank van de MT-07 nog half vol. Voor mij persoonlijk mag de MT-07 wel een iets breder stuur hebben en een beter zadel, maar verder is deze tweecilinder op deze wegen voor mij precies de reden waarom ik motor ben gaan rijden, plezier!”
Hans Hugen
Leeftijd: 56 jaar
Rijdt zelf: Yamaha FJ1200, Honda ST1100 Pan European, BMW K1100LT
“De MT-lijn heeft geen rijwindbescherming, wat ze min of meer ongeschikt maakt voor het grotere toerwerk. Ook bij het ‘Tourer’-pakket voor de MT-10 zet ik mijn vraagtekens: 17 liter tankinhoud minus 2 liter reserve is 15 liter om je kilometers mee te maken. Te weinig om echt mee te toeren. Maar wat een hoog fun-gehalte hebben de MT-10 en MT-09! De MT-10 met zijn 160 pk en 111 Nm blijft maar gaan, wat een geweldenaar! De zitpositie is goed, in tegenstelling tot de MT-09, waar de benen als het ware naar achteren worden geplaatst. Blijft voor mij een vreemde zit. De MT-10 heeft een bredere tank waardoor je ook meer gevoel met de motor hebt.
Heel erg fijn zijn de drie mappings. Zeker tijdens deze rit met grotendeels natte wegen. Super is het nieuwe TFT-scherm, zeer duidelijk afleesbaar en in twee modi te stellen. Jammer dat Yamaha op bepaalde dingen bezuinigd heeft, bijvoorbeeld het remvloeistofreservoir. Dat lijkt zo van een ‘91 FJ1200 te komen. En waarom geen hydraulische koppeling?
Het minste plezier heb ik met de MT-07. Ik moet flink aan het gas trekken om de groep bij te houden en hij wil de bocht niet door. Dat laatste bleek door een te lage bandenspanning te komen, zo bleek na een check bij terugkomst.”
Harald Looye
Leeftijd: 49 jaar
Rijdt zelf: Kawasaki ER-6N
“Bij de aanschaf van mijn Kawasaki heb ik serieus de MT-07 overwogen. Gezien mijn budget en ik precies op dat moment tegen mijn ER-6n aanliep, heb ik de MT toen gelaten voor wat het was. Nu eens kijken of dat een goede beslissing was. Ik begin dan ook op de MT-07. Wat mij direct op valt is dat de MT smaller en lichter aanvoelt (wat hij ook blijkt te zijn) en dat de zit ook smaller, vlakker en harder is dan op mijn Kawa. Het is even wennen aan de zit en het schakelpedaal – hij schakelt lekker kort, snel en soepel – maar dan is het lekker genieten. De 07 stuurt vlot en soepel en heeft een goed koppel en vermogen, ruimschoots voldoende om pret te hebben op binnenwegen. Het stuurtje mag voor mij wat breder, maar verder een prima fiets.
Vervolgens is de MT-10 in SP-trim aan de beurt. Wat een beest is dat. In één woord waanzinnig! Dat brengt meteen ook de ‘maar’ naar boven. Waar kun je al dat geweld nog gebruiken? In zijn twee zit je in een zucht ver boven (snelweg) snelheden waarbij je je roze papiertje verspeelt. De SP kun je geheel naar eigen wens instellen: tractiecontrole in diverse standen, instelbare demping, diverse modi’s. En alles zit er op: TFT-scherm, lekkere quickshifter. Noem het en hij heeft het. Een ding moet je zelf doen en dat is gas geven, dat kan wel eens je grootste uitdaging worden op dit vriendelijke beest.
Als laatste rij ik de MT-09. Je hebt wel eens van die momenten dat alles samenvalt en dit is er zo een.
Een heerlijke driecilinder met power door zijn hele bereik. Hij stuurt snaarstrak, geeft overal vertrouwen en daagt je uit om je grenzen te verleggen. Chapeau Yamaha, wat een heerlijke motor hebben jullie gebouwd, een naked in de ware zin van het woord. Ik weet waar ik naar op zoek moet, alleen nog even bedenken welke kleur.”
Henk Kemper
Leeftijd: 48 jaar
Rijdt zelf: Yamaha MT-01 Stage 3
“Hoe verhoudt de MT-serie zich tot mijn ‘oer’-MT, dat was vooraf mijn vraag. Ik start met de MT-10 en zit meteen goed. Alleen zit ik met mijn lengte (1.90+ meter) met de knieën wat ongunstig bovenop een kapje en krijg ik de spiegels niet goed afgesteld. Heel even lijkt het of hij niet lekker loopt, maar dat komt omdat ik een Nm-beest gewend ben. Dat gevoel verdwijnt snel. Wat een ongelooflijk snelle en makkelijke motorfiets is dit. Pfff, indrukwekkend!
Aansluitend rijd ik de MT-09 en de MT-09 SP.
Hoewel kleiner (en optisch ziet het er mijns inziens niet uit) zit ik op de gewone uitvoering ook meteen goed. Het voelt een beetje als die viercilinder, maar dan met een licht rauw randje en een gelijkmatig koppel. Gelijk enthousiast, wat een leuke smijt- en gooifiets. De SP is iets meer in balans, vind ik er ook mooier uitzien en zit op de een of andere manier iets beter. Voor het eerst ook met een quickshifter gereden. Even de knop om, maar wat een heerlijke toevoeging.
Daarna weer lekker op mijn MT-01. Lekker? Wat voelt die log, hard, breed, groot, staal, zelfs wat sloom…. Gelukkig vind ik de MT-serie te klein, maar als huurfiets ergens in een bergachtig gebied, big fun!”
Hugo van der Plas
Leeftijd: 22 jaar
Rijdt zelf: Suzuki GS500
“Omdat ik nog gebonden ben aan het A2-rijbewijs begin ik op de MT-03. Ik verwachtte dat ik, gezien het kleine formaat van de MT-03 en mijn lengte van 1.86 meter, wat moeite zou hebben om mijn benen kwijt te kunnen. Maar ik moet zeggen dat ik de zitpositie nog erg comfortabel vind. Enige minpunt wat dat betreft is voor mij het rempedaal. Deze is erg ver naar onder gericht, waardoor bediening niet erg gemakkelijk is. De 200 cc die de MT-03 tekort komt in vergelijking met mijn GS500 is nauwelijks merkbaar. Hier zal het lichte gewicht van de MT-03 zeker debet aan zijn, wat er tevens toe leidt dat hij erg gemakkelijk te sturen is.
Ik vervolg de route op de MT-07 35 kW. Door de wat hogere zitpositie is deze motor voor mij wat comfortabeler dan de MT-03. Duidelijk merkbaar is tevens dat de MT-07 twee schijfremmen heeft voor, waar de MT-03 het met één moet doen. Wat dat betreft geeft de MT-07 toch net een wat veiliger gevoel. Ik verwachtte qua rijervaring niet al te grote verschillen met de MT-03, aangezien het vermogen van de MT-07 is teruggebracht tot een vergelijkbaar niveau als dat van de MT-03. Maar het is duidelijk merkbaar dat de MT-07 van nature veel meer vermogen heeft. Het vermogen is al bij veel minder toeren beschikbaar in vergelijking met de MT-03, wat er toe leidt dat de MT-07 veel luier te rijden is. Toeren gaat dus een stuk relaxter op de MT-07. Dit en de nog wat comfortabelere en hogere zitpositie van de MT-07 zouden voor mij de doorslag geven bij een keuze tussen beide modellen.”
Jaap Sypkens
Leeftijd: 29 jaar
Rijdt zelf: Honda Fireblade
“Zelf heb ik uitsluitend supersports gehad, al ben ik mijn blik aan het verbreden in verband met meer woon-werk verkeer. Ik heb geen directe voorkeur voor een type MT, dus ik stap willekeurig op de MT-09. Barstensvol elektronica, waar ik op een quickshifter na, nog nooit mee gereden heb. Puur op gevoel vind ik vooral de voorvering te slap en er zit een vervelende trilling in vanaf 4000 toeren. Hij trekt wel lekker door, al grijpt de tractiecontrole snel in, ook in de laagste stand. Het dashboard is vol en het toerental is slecht af te lezen. Het werd mij duidelijk dat we geen vriendjes zouden worden.
Na de eerste wissel kom ik op de MT-10 te zitten. Die zit een stuk meer ontspannen, rechter op, voor mijn gevoel. Genoeg vermogen en geen vervelende trilling, maar ook met de (on)nodige elektronica.
Het dashboard is overzichtelijk, duidelijk af te lezen en het scrollen door het menu gaat vanzelf. De MT-10 stuurt messcherp en de vering is een stuk stijver en maakt de motor stabieler.
Daarna is de MT-07 aan de beurt, die op ABS na geen elektronische hulpmiddelen heeft. Een smalle fiets met een hele stevige motorrem, was de eerste indruk. De voorvering is wat slap en de motor valt de bocht in. Een leuke speelfiets, maar na de verwennerij van de 10 echt een stuk minder.
Ik sluit de dag af op de MT-10SP. Wat een machine! Deze heeft als toevoeging onder andere nog instelbare automatische elektronische vering. De SP voelt meteen vertrouwd en hier is ook lekker mee te gooien, zeker met alle instelbare veiligheidssystemen. Voor mij de absolute winnaar!”
Jaco Bruintjes
Leeftijd: 49 jaar
Rijdt zelf: BMW K1200R
“De ‘Dark Side of Japan’ is de slogan rond de MT-serie. Wat er precies ‘Dark’ aan is, is mij onduidelijk maar ik kan wel zeggen dat het stuk voor stuk feestnummers zijn! Ik stap als eerste op de MT10 Touring, wat een vette fiets! De MT-10 beschikt over een meer dan toereikend koppel, waardoor je heerlijk de bocht uit kan knallen. Ik probeer de drie modi allemaal, maar een natte weg voelt de standaardmodus het best. De regenmodus is te braaf en de sportmodus is voor dit ritje net te veel aan/uit. Onder andere omstandigheden en met iets meer tijd om aan de motor te wennen, denk ik dat de sportmodus mij ook kan bekoren. Een minpuntje is dat je bij een sportieve zit met je hakken tegen de duostepjes aan zit.
Dan volgt de MT-07 35 kW, best een beetje verschil vergeleken met de MT-10, maar wel dikke pret.
Als ik iemand met een ‘klein’ rijbewijs iets aan zou moeten raden, dan is het deze motor. Het stuurt scherp en vederlicht. De vermogensafgifte is lineair en de motor zal je niet snel verassen. Een tweecilinder moet bij je passen qua karakteristiek, maar als niet-liefhebber heb ik er wel een leuke rit op gehad. Het harde en wat vlakke zadel heeft niet echt mijn voorkeur.
Nee, dan de MT-09, wat een apparaat! Deze motor wil maar één ding en dat is gaan. Wat een fantastisch blok, best sterk onderin, maar boven de 6.000 toeren gebeurt er serieus iets. Op de MT-09 zit je iets meer ‘in’ de motor. Dat zit in eerste instantie wel lekker, maar na een tijdje merk ik dat ik toch wat in elkaar gebogen zit, minder comfortabel. Ook de MT-09 stuurt prima, hoewel ik de voorvering bij alle modellen wat slap vind. Mijn keuze zou vallen op de MT-09SP, een pretletter eersteklas.”
Kees van der Vecht
Leeftijd: 57 jaar
Rijdt zelf: KTM 1290 Super Duke, Honda Fireblade
“Ik start op de motor waar ik het liefst op wil rijden, de MT-10SP. De ‘10’ rijdt geweldig mooi, soepel en heeft een mooi uitlaatgeluid. Vergeleken met mijn KTM voelt hij wel wat zwaar aan. Het gas vind ik erg rukkerig, zelfs in de rustigste stand, en in het korte stuurwerk vind ik hem erg zwaar sturen. Maar als het gas er op gaat en er snellere bochten komen, stuurt hij als een scheermes en werkt de quickshifter perfect.
De overgang naar de veel kleinere MT-07 is groot, maar het ding stuurt als een malle. Wat een leuk speels fietsje, mooi om bochten mee aan te vallen en te wheeliën. Ik had niet verwacht dat ik zo veel lol op deze motor zou hebben, maar werd er helemaal blij van! Als het mijn motor zou zijn, zou ik alleen het stuur vervangen voor een lager en breder stuur voor meer controle. Een ideale motor voor een beginner of gewoon voor rondom huis, fun, fun, fun!
Als laatste heb ik de MT-09, een zeer volwassen motor, die niet onder doet voor de MT-10. Als het op echt stuurwerk aankomt, wint de MT-09 voor mij van de MT-10. De MT-09 is een goed sturende, strakke motor met een uitstekende quickshifter, waar je veel plezier op kunt hebben. Voor mij de winnaar van de drie.”
Klaas Douma
Leeftijd: 46 jaar
Rijdt zelf: Yamaha FJR1300
“Als eerste rijd ik de MT-10. Het zeer uitgesproken uiterlijk vind je mooi of niet…. Ik hoor bij de laatste groep. Vlot gasgeven resulteert door de natte weggedeelten in meteen ingrijpen van de tractiecontrole, die nog in de meest gevoelige stand staat. Dat geeft wel vertrouwen, en het voorwiel wil zelfs nog iets omhoog. Testosteron op wielen! Rustig rijden kan ook, maar hij nodigt echt uit tot gasgeven en dan gaat het erg snel. Ook niet gek als je kijkt naar de cijfers: 160 pk, 111 Nm en 210 kg.
Zo snel de als de MT-10 met zijn quickshifter schakelt, zo snel is het ook alweer tijd om te ruilen van
motor…..
De volgende MT is de MT-07, een cultuurschok na de MT-10. Niet gek, je gaat van 160 naar 75 pk en er is een prijsverschil van maar liefst 8.000 euro. Dat prijsverschil zie je ook aan de afwerking, aan bijvoorbeeld de knoppen op het stuur. Met dat alles in gedachten laat de MT-07 zich van zijn beste kant zien. Hij stuurt lekker licht en je bent heerlijk actief aan het rijden. Geef maar toe motorrijders, het is heerlijk om zelf vol gas te kunnen geven zonder dat er allerlei elektronica van alles voor je regelt, omdat er anders veel te veel vermogen naar het achterwiel gaat. Kortom, echt een motor voor een rondje om de kerk of een snelle boodschap in de stad. Hij nodigt door het harde zadel en mindere vermogen niet uit tot kilometervreten, maar alles is relatief. Er zijn zelfs mensen die op een Honda Monkey naar Parijs rijden….
Afsluitend rijd ik de MT-09, de machine waar ik het meest benieuwd naar ben. Een driecilinder met cijfers (115 pk, 88 Nm en 193 kg) waar ik blij van word. Bovendien ziet de motor er uit zoals in mijn ogen een streetfighter eruit moet zien. Strak, agressief en voorwielgericht. Hij zit als gegoten, alsof je in plaats van het stuur de as van het voorwiel in je handen hebt, zeer direct. En dan het rijden, geweldig die brul en de rauwe motorloop van deze driecilinder. Het vermogen komt er geweldig in bij….uhm hoeveel toeren? Nog eens goed kijken, ah zo rond de 6.000 tpm. Minpuntje dus, de afleesbaarheid van het toerental. Voor de rest wel een mooi strak LCD-scherm met alle info. Deze MT-09 voldoet aan al mijn verwachtingen, wat een geweldige motor!”
Laurens van der Vegte
Leeftijd: 32 jaar
Rijdt zelf: Aprilia Tuono
“Ik begin met de MT-10SP, de enige MT die sterker is dan mijn Tuono. Deze SP laat zich verrassend makkelijk sturen en verder dan de derde versnelling kom ik niet eens. Ik merk dat als ik de tussenafstand met mijn voorgangers vergroot, ik het gas niet vol open durf te gooien. Het vermogen zit overal en ik kan het niet anders omschrijven dan dat het lijkt alsof ik in de achtbaan wordt weggeschoten. Ik vind het knoppenpakket op het stuur enigszins overweldigend en merk dat ik tijdens de rit veel gefocust ben op het stuur in plaats van op de weg. De zithouding op de MT-10 vind ik met mijn 1.86 meter zeer prettig en ik heb het idee dat ook lange mensen prima op deze motorfiets zitten.
Op de MT-09 zoek ik daarna naar de juiste zithouding, dat is op de ‘10’ duidelijk beter. De MT-09 is een zeer giftig slangetje en reageert lekker fel op het gas. Al snel wen ik aan de 09 en nodigt hij uit om lekker vlot te sturen. Ik denk dat ik nooit eerder op zo’n lichtvoetige motorfiets heb gereden. Qua vermogen verrast hij me niet, maar het hoogtoerige karakter en het geluid geven wel een enorme kick. Het vermogen valt binnen mijn range van veiligheidsgevoel, maar is tegelijk dan ook verraderlijk doordat je constant maximaal doortrekt.
Daarna switch ik naar de MT-07. Het smalle stuur doet me denken aan mijn brommer van vroeger.
Dat zou ik als eerste vervangen bij aanschaf. Qua motor vind ik de 07 veel rustiger dan de 09. Opvallend vind ik dat het dashboard ‘op’ het stuur zit in plaats van erboven, waardoor je best ver naar beneden moet kijken om het dashboard af te lezen. Storend en mijns inziens gaat het ook ten koste van de veiligheid. De 07 heeft niet alle extra’s van de 09 en de 10 en hij stuurt ook minder strak, wat voor een deel natuurlijk ook in het prijsverschil schuilt. Als budget geen rol zou spelen, kies ik voor de MT-10. Hij zit goed, stuurt strak en is bloedsnel. Zonder twijfel is dit voor mij de koning van de naked bikes.”
Mike Buise
Leeftijd: 35 Jaar
Rijdt zelf: Aprilia Dorsoduro 750
“Wat een heerlijke stuurfiets, denk ik al na een paar kilometer op de MT-09. Zelfs op de deels natte wegen is er meteen vertrouwen met de tractiecontrole in stand 2 en de rijmodus in standaard. De A-modus is giftiger, maar nog steeds controleerbaar. De B-mode vind ik overbodig. Ik ben fan van het goed afleesbare dashboard, jammer dat de twee knoppen voor het menu niet op het stuur zitten zoals bij de MT-10. Het verder prima zittende zadel doet je bij remmen naar voren schuiven, maar mijn winnaar staat nu al vast.
Tijd voor de MT-07. Stuur, kniehoek, zithoogte; allemaal iets compacter en lager dan bij de MT-09, maar met mijn 1.79 meter geen probleem. De verbazingwekkend sterke tweecilinder is zonder elektronica goed te beteugelen. De vering geeft oneffenheden sterker door dan die van de MT-09.
De MT-07 is een funbike pur sang, maar persoonlijk is hij iets te beperkt voor mijn gebruik.
Ook aan de dikke MT-10 ben ik in no time gewend. Hij stuurt ontzettend direct en makkelijk en je zit meer ‘in’ dan op de motor, zoals bij de MT-09. De remmen, de vering, de zithouding en de looks kloppen. Het LCD-dashboard is geslaagd, en TFT-versie op de SP is helemaal geweldig. Zowel in mode 1 als 2 is het gas goed te doseren, waardoor ik niet verrast word door de enorme power. Mode 3 is ook hier overbodig. Helaas kun je de volle potentie op de openbare weg niet vaak benutten. In de tweede versnelling zit je al snel op zwaar illegalen snelheden te cruisen. De quickshifter werkt bij snel accelereren uitmuntend. Bij rustiger opschakelen voelt de versnellingsbak soepeler met behulp van de koppeling.
Mijn conclusie: de MT-07 als ik in de Eifel zou wonen. De MT-10. Is een geweldige motor, maar m’n rijbewijs is me te kostbaar. De MT-09 met een after-market uitlaat zou weleens mijn Italiaanse schone kunnen gaan vervangen.”
René Nieuwenhuis
Leeftijd: 35 jaar
Rijdt zelf: Honda VTR1000F Firestorm en Kawasaki GPZ550
“De reden dat ik nieuwsgierig ben naar de MT-lijn van Yamaha is tweeledig: ten eerste ben ik eerlijk gezegd een motor-Neanderthaler. Natuurlijk heb ik in dit blad wel eens wat gelezen over ABS, tractiecontrole slipper clutch, quickshifter, maar ik doe al mijn hele leven zonder en daardoor denk ik nog steeds in carburateurs, sproeiers, naalden en snelle nokkenassen. Ten tweede heeft Yamaha in een grijs verleden al eerder een lijn gehad met driecilinder viertakt machines: de XS750-XS850 serie. En laat de XS750 nou net de motor zijn die Nieuwenhuis senior in 1992 aanschafte en waarop junior altijd mee achterop mocht. Ik kan wel stellen dat dit ervoor zorgde dat ik aangestoken werd met het motorvirus. De grote vraag is voor mij dan ook: is motorrijden leuker met al deze gadgets? Of kan ik rustig verder op mijn ouwe trouwe Firestorm?
Het eerste dat me opvalt aan de MT-07 is hoe rank en fluisterstil hij is. Het lijkt wel een schakelbrommer. Eenmaal rijdend voelde de motor soepel aan qua sturen en ook zeker qua gasrespons. Het motortje draait gretig rond vanaf zo’n 3.500 toeren. Hieronder was er een onbalans te voelen bij vollast. Aan de 35 kW-versie heb ik zelfs niet eens gemerkt dat hij ‘geknepen’ was.
Misschien moet je iets alerter zijn op in welke versnelling je rijdt, maar het verschil is op straat niet echt te merken. Ik heb zelfs plat op de tank achter een MT-09SP aangejaagd. Erg vermakelijk. Voor een blik op het dashboard moet je wel goed naar beneden kijken, maar het is verder mooi duidelijk en overzichtelijk.
Vervolgens wacht de MT-09SP met ‘ADDA’-pakket (Alles Dr’op en D’r Aan). De tractiecontrole op minimaal, het motormanagement op de A van snel en gaan! Na 500 meter ontdek ik al wat de functie van tractiecontrole is. Natuurlijk is het een prachtig veiligheidssysteem, maar persoonlijk zou ik het prettig vinden als dit ook geheel uitgeschakeld kan worden. Wat opvalt is dat de motor veel mooier loopt als je de standaard rijmodus gebruikt. Je hebt dan hetzelfde vermogen, maar hij is minder agressief op het gas. De quickshifter werkt echt perfect, hard doorschakelen wordt bijna een verslaving. Een plofje in de uitlaat en weer door.
Overall vind ik zowel de MT-09SP als de standaard MT-09 een heerlijke motor. Ja, de MT-09SP met ‘ADDA’-pakket is mooier en completer. En ja, de normale heeft wat zachtere vering. Ook klinkt de SP wat beter door de sportuitlaat. Niets wat de standaardversie niet heeft, heb je echt nodig maar is stiekem wel extra leuk. De elektronische gadgets heb je niet per se nodig om plezier te hebben op de motor, maar ik geloof er wel in dat de meeste in het algemeen de veiligheid bevorderen.”
Renzo stoffer
Leeftijd: 42 jaar
Rijdt zelf: Honda VTR1000SP-1
“Eerst de op een na lichtste van het stel, de MT-07. Een bijzonder lichte en wendbare machine zonder poespas. Het motorblok loopt keurig en reageert prima op het gas. De versnellingsbak bak is soepel en trefzeker. Voor mij persoonlijk met een lengte van 1.97 meter voelt hij echter aan als een pocketbike.
De MT-09 staat een stapje hoger op de lijst en is voor mij een verrassend leuke motor om te rijden.
Het driecilinderblok loopt zeer fraai en reageert overal top op het gas en de sound is erg lekker.
Qua sturen en wendbaarheid is dit een hele leuke motor, maar ik vind hem erg zacht afgeveerd om wat serieuzer mee te kunnen sturen, maar mogelijk is hier nog het een en ander aan te stellen.
Op de MT-10/SP heb ik persoonlijk het meeste plezier, wat een supergaaf motorblok. Overal vermogen en koppel. De quickshifter werkt zeer verslavend en doet z’n werk keurig. Hopelijk dat op de opvolger ook een ‘blipper’-functie zit, dan is het feest compleet. De zitpositie van de MT-10 vind ik erg aangenaam, zeker omdat het met mijn lengte altijd wat moeilijker is om een passende sportieve fiets te vinden. Het standaard zadel vind ik echter erg hard en niet echt prettig.
Al met al heeft deze motor een zeer hoge funfactor en blijft hij voorlopig nog even op mijn lijstje staan. Persoonlijk geef ik dan de voorkeur aan de SP, aangezien de vering op een hoger niveau staat en meer geschikt is om wat sportiever mee te sturen.”
Robbert Elzenaar
Leeftijd: 32 jaar
Rijd zelf: Honda Fireblade
“Ik begin op de MT-07 en al na de eerste meters raak ik verslaafd aan het geluid van deze tweepitter.
Echt een lekkere roffel. Bochten gaan super, tot ik oneffenheden tegenkom en de 07 iets minder strak is. Achteraf bleek dat te liggen aan een ietwat te lage bandenspanning achter.
Na de 07 pak ik de MT-09, een motor waar ik heel graag al een keertje op wilde rijden. Bij het aanremmen van de eerste bocht zijn het de remmen die mij verbazen, dit remt echt! De MT-09 houdt super zijn lijn en zelfs bij kleine kuiltjes blijft hij zijn weg keurig vervolgen. Op het volgende rechte stuk komt de driecilinder tot leven, qua geluid iets minder aanstekelijk, maar dit gaat zeker wel goed vooruit. En dan voor het eerst een quickshifter gebruiken, echt super als je vol gas geeft. Bij het volgende rempunt stuit ik toch op een klein nadeel, want ik schuif naar voor in het zadel.
De volgende motor is de MT-10SP. Sprakeloos! Wat een geweld, echt gaaf! Vering is top en vermogen in overvloed. Na elke bocht een power-wheelie maken is geen probleem. Het geluid van de crossplane-motor is echt genieten. Wat een beleving! Hij wil altijd vooruit, rustig 80 rijden in de zesde versnelling is niet waar deze fiets in uitblinkt. Praktisch is hij hier in Nederland niet, maar ontzettend gaaf wel. Ik heb twee winnaars: het verstand zegt de MT-09, het hart wil de MT-10SP.”
Sander Speek
Leeftijd: 38 jaar
Rijdt zelf: Yamaha MT-10
“De 07 is de eerste MT die ik rijd. Een leuke motor om mee te rijden, maar ik had wat moeite in het bochtenwerk, later ook met een andere MT-07 trouwens. Daarnaast vind ik het zadel erg hard, maar dat zijn de meeste standaard MT-zadels. De MT-10SP past mij als een handschoen. Hij rijdt lekker, de vering is beter en dat voel je ook. Een feestje om op te rijden! Vergeleken met de standaard MT-10 voel je vooral het verschil in vering, de SP is net wat beter. Het enige wat de SP nog zou moeten hebben is een quickshifter met blipper-functie. Nu kun je wel opschakelen zonder koppeling maar niet terug. Het schijnt dat dit komend modeljaar wordt toegevoegd op de SP, dus dan is het echt een topmotor.”
Sander Zuidgeest
Leeftijd: 42 Jaar
Rijdt zelf: Suzuki TL1000S
“Ik heb me opgegeven omdat de MT-09 bovenaan mijn wensenlijstje prijkt, maar ik ben ook benieuwd naar de Yamaha MT-07. Voor mij zijn het karakter en de beleving van een motorblok essentieel. Daarom rijd ik zelf een V-twin en mijn volgende motor zal ook een twin of misschien wel een triple worden. De MT-09/SP pak ik als eerste, wat een heerlijk crossplane-blok. Er is al veel over geschreven, maar wat een souplesse en beleving. Veel kracht van onderuit, meer dan plenty vermogen en dan in combinatie met een quickshifter. Volgas, een snurkende airbox, fantastisch uitlaatgeluid en bloedsnelle gangwissels maken het feest compleet… wauw! De gasrespons in de A-modus is iets te agressief, zeker op natte wegen, maar het lichtvoetige van de fiets, de smeuïgheid van het motorblok en ook het gewicht zijn niet te vergelijken met mijn TL. Dit is meer dan een lichtjaar verschil. De zitpositie is prima, al is de afwezigheid van windbescherming natuurlijk wel een concessie.
De MT-07 vind ik nog lichtvoetiger en heeft voor dit soort wegen meer dan genoeg power. Hij mist een beetje de auditieve beleving, maar daar is wellicht wel wat aan te doen.
De MT-10SP is de openbaring van de dag, wat een machtige machine. Ik zal nooit meer zeggen dat een vier-in-lijn geen karakter heeft. Wat een waanzinnig geluid, iets dat mij sterk doet denken aan mijn vorige motor, een VFR. Alleen is de MT-10 een VFR op steroïden, wat een powerhouse, zeker in combinatie met een quickshifter. Verder een heerlijke zitpositie, betere windbescherming en een surplus aan kracht. Misschien moet het dan toch maar een MT-10 Tourer worden, alhoewel, er is ook nog een Tracer 900 GT. Het beste van twee werelden? Weer een dilemma….”
Stijn Janssen
Leeftijd: 24 jaar
Rijdt zelf: Kawasaki Z900
“Ik begin op de MT-07, wat me de kans geeft om de grip op het natte wegdek even af te tasten. De eerste indruk: een volwassen fiets met voldoende vermogen en een leuk design! De motor stuurt heerlijk licht en ook het motorblok reageert lekker soepel. Yamaha heeft voor weinig geld een ontzettend goede motor neergezet. Meer motor heb je niet nodig, echter zal niet ieder motorhart hier sneller van gaan kloppen.
De MT-09 is mij niet geheel onbekend, aangezien deze motor op de lijst stond naast mijn hudige Z900. Je voelt het verschil meteen, de motor zit wat ruimer, meer ontspannen en de knieën sluiten goed aan op de smalle tank. Hij is lekker wendbaar en de driecilinder heeft een flinke punch. In de A-modus reageert het blok agressief en daagt je uit. De quickshifter werkt soepel, ondanks dat ik het pedaal een beetje stug vind. Bochtige wegen en krappe haarspelden zijn het domein van de MT-09. Een minpuntje zijn de lastwisselreacties die door de felle gasaanname boven komen drijven. De wendbaarheid heeft als keerzijde een minimale instabiliteit in de bochten. Vergeleken met mijn eigen Z900 is de MT wat lichtvoetiger en speelser, daarentegen geeft de Z900 het gevoel dat je ‘meer’ motor onder je hebt.
Met glinsterende ogen loop ik naar de MT-10 toe, wat een beest. Hij stuurt zo scherp als een mes en is in alle bochten net zo stabiel, daarbij vraagt hij wel wat meer vaardigheid en souplesse. Het vermogen is te veel voor deze natte wegen, waardoor de tractiecontrole pompend ingrijpt bij acceleratie. Opvallend is de wat rauwe motorloop, het vraagt gewenning maar geeft het totaalpakket een mooi karakter. Praktisch gezien vind ik de motor moeilijker te rijden, zeker gezien de eerste versnelling die zo lang is als de weg naar Rome. Nee, de MT-10 koop je niet om dagelijks mee naar je werk te gaan. Het is een indrukwekkende machine, en zo wil hij ook bereden worden. Hij zal nooit vervelen en met een juiste rijstijl is een ‘adrenaline rush’ gegarandeerd!”
Tom Hartwig
Leeftijd: 32 jaar
Rijdt zelf: Honda CB1100SF X-11
“Ik trap af met de MT-09 SP, vooraf mijn favoriet vanwege de positieve verhalen over die enthousiaste driecilinder. Blijkt geen woord van gelogen. In welk toerengebied je ook zit en in welke versnelling je ook rijdt, die 115 paarden staan te trappelen om te gaan. De reactie op het gas vind ik wel iets te veel van het goede. Gelukkig zijn er drie rijmodi, waarvan de optie ‘B van Braaf’ voor mij echt het prettigst is. Ook moet ik erg wennen aan de zithouding. Vergeleken met mijn eigen X-11 is dit een enorm slank model, waarbij ik erg rechtop en zowat boven het stuur zit. Het rijden met quickshifter was nieuw voor mij. Het is even wennen, maar al snel merk ik hoe prettig dit werkt bij stevig uitaccelereren.
Vervolgens rijd ik de MT-10 Tourer Edition. Voor mij de winnaar van de dag. Een erg prettige zit, iets meer motor onder de kont en een erg fijn zadel. Met 160 pk heb je altijd genoeg vermogen, maar de viercilinder heeft een veel prettigere gasaanname. Daardoor rijd ik meer ontspannen en kan ik meer van de motor, het rijden en de omgeving genieten. Daarbij is de Tourer Edition voorzien van handige koffers. De ongeveer 20 kilo extra vergeleken met de MT-09 zijn wat mij betreft te verwaarlozen, de 10 stuurt net zo prettig als zijn kleinere broertje.
Ik sluit af met de MT-07, interessant om eens te ervaren of ik met iets een fiets met een kleinere longinhoud en minder vermogen net zoveel plezier kan hebben. Met zijn 75 pk is de 07 niet zo agressief als de 09, maar aan vermogen heb je zeker geen gebrek. Deze fiets is heerlijk licht en lekker wendbaar en voor iedereen gemakkelijk te rijden. Voor mij persoonlijk mist de 07 net even wat body en vermogen over het gehele bereik, maar dat maakt hem zeker niet minder leuk om te rijden. Mijn X-11 heb ik pas een paar maanden, maar een MT-10 in SP-variant of Tourer Edition zou op den duur een potentiële opvolger kunnen zijn.”
Ellen van Midlum
Leeftijd: 40 jaar
Rijdt zelf: Ducati Hyperstrada 821
“Met vier MT’s een mooie route door de Achterhoek, het kan slechter. Helaas is het wegdek nat, maar regen blijft gelukkig weg. Mijn eerste is de MT-07 35 kW. Het brommer-gevoel is even wennen, maar hij stuurt fijn en is makkelijk te rijden. Ik vervolg mijn weg op een ‘gewone’ MT-07. Het vermogensverschil met de 35 kW-versie is merkbaar en ook deze 07 stuurt makkelijk. Voor een gezellig ommetje is dit een fijne en probleemloze motor. Hij zit goed en comfortabel. Voor langere mensen is hij wat te klein, maar voor mij goed te doen. Het dashboard is duidelijk en erg handig dat de versnellingsindicator standaard is bij alle MT’s.
Vervolgens rijd ik de MT-09 SP, een heerlijke motor! Voor mij is de zithouding ideaal en met de quickshifter rijd je zo weg. Enig nadeel is dat je rechterscheenbeen tegen het blok aan zit, waardoor het erg warm kan worden als je een tijdje gereden hebt. Met mijn voet wat naar achter heb ik er geen last meer van. Hij lijkt stabieler dan de MT-07, ook op nat wegdek.
Als laatste wacht de MT-10 Tourer. De zit is hoger en meer rechtop dan op de MT-09. Hij rijdt makkelijk en stuurt goed op de bochtige weggetjes. Ook hier maakt een quickshifter schakelen nog makkelijker. Onderweg twijfel ik of de ruit echt voor meer bescherming zorgt of juist meer turbulentie veroorzaakt. Persoonlijke favoriet? De MT-09SP!”
