KTM Lezerstest: het oordeel
KTM’s range aan straatmodellen wordt steeds uitgebreider en met name de Adventure-modellen mogen op een steeds grotere belangstelling rekenen. Reden te meer om eens een flink aantal MotoPlus-lezers uit te nodigen voor een testrit. Een aantal van die meningen las je al in MotoPlus 15. Omdat niet alles paste, hierbij de rest!
“Die GT is een echt power house!
Naam: Ton Dings
Leeftijd: 50 jaar
Rijdt zelf: Yamaha TDM850 en Triumph Speed Triple 1050
De 1290 Super Adventure S met zijn typische insectenkop is de eerste machine die ik rijd. Hij werkt keyless, dus ik hoef alleen de startknop in te drukken. Op het TFT-scherm heb je alle info duidelijk en overzichtelijk voor je. De motor voelt gelijk al heel vertrouwd aan. Hij laat zich heel makkelijk in de bocht leggen en je hebt niet het gevoel op een heel grote machine te rijden. De koppeling werkt licht, maar je hebt een quickshifter om op en terug te schakelen. Schakelen gaat sowieso heel makkelijk.
Door de semi-actieve vering houd je heel goed contact met de weg. De hobbels van een klinkerweg worden door de vering gladgestreken, wat vertrouwen geeft. De remmen geven genoeg gevoel, waardoor ik precies zo hard kan remmen als ik wil. De S-versie heeft een groot windschermpje, waardoor je goed uit de wind zit. In de sport-modus voel je de power van het blok nog beter en hij reageert dan nog directer op het gas. Gevoelsmatig klinkt de motor dan ook mooier en voller.
De tweede motor waar ik op rijd, is de 1090 Adventure R met wegbanden. Deze heeft geen TFT-scherm en een gewone contactsleutel. Op secundaire wegen levert het motorblok meer dan genoeg power. De voorkant voelt iets lichter aan dan de 1290. De windbescherming is vergelijkbaar met die van de 1290 Super Adventure R. Deze machine is nog makkelijker van de ene in de andere bocht te gooien.
Als laatste staat de 1290 Super Duke GT op het programma. Wat een power house! Je voelt de klappen van de twee cilinders onder je. Voor een naked bike voelt hij heel comfortabel. Vanwege het grotere windscherm zit je goed uit de wind. Hij vreet de bochten op en ook in de sport-modus is het gas goed te doseren. De vering is natuurlijk wat stugger, zodat je bij verkeersdrempels beter even kunt gaan staan. De remmen hebben een goeie bite, mocht dat nodig zijn.
“S als ideale reismotor”
Naam: Leo Wolters
Leeftijd: 61 jaar
Rijdt zelf: BMW R1200GS
Allereerst rijd ik de 1090 Adventure R, een machine gebouwd voor het ruige offroad-werk. Met z’n 21 inch spaakwiel voor en 18 inch achter is dit voor mij een vrij hoge motor, maar door het lage gewicht en het sterk koppel is hij ook heel wendbaar. De machine geeft voor mij echter te weinig comfort voor wat betreft windbescherming.
De standaard 1090 Adventure is een uitstekend en wendbare motor. Hiermee kun je rustig en mild rijden, maar als je het gas losdraait heb je echt een brute acceleratie. De 1290 Super Duke GT geeft je een waanzinnige rijbeleving. Het is een echte fun bike, gebouwd voor de sportieve motorrijder. Ik merk dat ik op deze motor behoorlijk voorover zit, waardoor ik teveel druk op de polsen heb. Dit wordt naarmate je meer gas geeft wel minder. Door het kleine ruitje en de korte bouw van de machine vind ik de zithouding niet comfortabel en heb ik te weinig ruimte tussen de voetsteun en het schakelpedaal.
De 1290 Super Adventure S met zijn semi-actieve vering, keyless startsysteem, vier verschillende rijmodi, verstelbaar windscherm en overzichtelijk TFT-scherm spreekt mij het meest aan als de ideale duo reismotor. De motor heeft wel meer vermogen, maar in de rijmodus ‘street’ is er prima mee te rijden. Deze komt mijns inzien het meest overeen met mijn eigen BMW GS, alhoewel ik wel zou kiezen voor een 4 cm verlaagde versie.
“Nu al nieuwsgierig naar 790 Adventure!”
De wegligging van de 1290 Super Adventure R van de motor is zeer goed, hij stuurt heerlijk in en de zitpositie is zoals je van een allroad mag verwachten; lekker rechtop met een goede ergonomie voor staand rijden ergonomie. Het vermogen vind ik wat teveel van het goede voor een adventure, met name in de Road- en Sport-stand is het net een raket als je een beetje gas bijgeeft. Hij schiet dan vol overtuiging weg zonder enige vorm van dosering. In de Offroad-stand is de doseerbaarheid juist super en reageert de motor minder als een blaffende hond. Het TFT-scherm is subliem, met een uitmuntende afleesbaarheid in de volle zon en een fraaie verkleuring van dag (wit) naar avond (zwart). De informatievoorziening is ook formidabel. De vering van de R is zeer stug, wat prima voor kuilen en drempels is, maar een stukje over klinkers is toch wat minder comfortabel. De quickshifter op deze motor is een openbaring voor mij, wat een fijn stukje technologie, met een tik van de laars en hup, daar schakelt hij op of terug in een fractie van een seconde, heerlijk!
Naam: Maurits Rademakers
Leeftijd: 41 jaar
Rijdt zelf: BMW F800GS Adventure
De 1090 Adventure R is mij op het lijf geschreven. Heerlijk motorvermogen in alle standen, wat ik als ‘spot on’ ervaar, een fantastische staand-rijden-positie en vering die minder stug lijkt dan de 1290R, waarschijnlijk door het gewicht? De wegligging is net zoals bij de 1290R zeer fijn en hij stuurt direct in. Waar het TFT-scherm van zijn grotere broer fantastisch is, is het ‘normale’ display op deze toch wat teleurstellend. De afleesbaarheid in de zon is zeer slecht door reflecties van het scherm, wat resulteert in schitteringen in het oog als je er naar kijkt. Ook de indeling van het display is onlogisch voor mij, de prominent aanwezige toerenteller zou beter de kilometerteller kunnen zijn met een grotere versnellingsindicator. Toch lijkt mij dit de beste middenweg voor een ‘zware’ allroad, met verder fijne vering/ergonomie, doseerbare remmen en waarschijnlijk prima offroad-mogelijkheden.
De 1290 Super Duke GT is een heerlijk sportief rijdend duiveltje. Waar het vermogen van de 1290 Adventure R mij stoort, past het volledig bij de Super Duke GT. Heerlijk om te accelereren op de mooie wegen door de bossen in de Achterhoek, met een fantastisch klinkende uitlaat. Sturen op deze fiets is een waar genoegen, licht maar messcherp. De zitpositie is prima voor iemand van 1.87 meter, maar ik denk dat je ook niet veel langer moet zijn om op deze motor lekker te zitten. Helaas hetzelfde scherm als op de 1090R en de sportievere zitpositie en windbescherming lijken me niet ideaal op lange afstanden. De elektronisch instelbare vering/demping is zeer fijn, de 1290 R zou hier zeker van kunnen profiteren!
Eén ding hebben al deze KTM`s gemeen: ze stralen merkbaar hitte uit naar de bovenbenen. Het is uiteindelijk de 1090 R die voor mij het beste uit de test komt, voornamelijk door zijn zeer gebalanceerde eigenschappen. Hopelijk komt er snel een TFT-scherm voor deze R! Bovendien heeft deze test mij nu heel benieuwd gemaakt naar de nog te releasen KTM 790 Adventure!
“De 1090 Adventure is mijn motor van het jaar”
Naam: Jan Rikkers
Leeftijd: 70 jaar
Rijdt zelf: Honda ST1100 Pan European
Ik ben al geruime tijd op zoek naar een andere motor, terwijl mijn huidige motor eigenlijk niet slecht is. Alleen door interne onrust vind ik het tijd worden voor iets anders, maar het valt niet mee om een motor te vinden die beter is dan mijn Honda ST1100 Pan European, waar ik inmiddels 17 jaar op rij. Rijdend op de 1090 Adventure valt gelijk op hoe goed deze motor is op de smalle wegen in de Achterhoek. Het stuurt heel goed en na zes bochten ben je gewend dat je bijna geen gewicht in de bochten hebt, heel veel vermogen hebt en dat je, ongeacht of remt of gas geeft, geen onzekerheden merkt. Na een kwartiertje ben ik al zo vertrouwd met deze motor dat ik in een lange rechterbocht de maximale remkracht durf te gebruiken om aansluitend weer vol op het gas te gaan. Ook nu bij beide acties geen spoor van enig protest van de motor.
Over de 1090 Adventure R kan ik kort zijn: het is niet mijn motor. Op de weg, ondanks de aangepaste (straat)banden, vind ik alles minder; het rijden, de wegligging, het gewicht aan de voorzijde. Alles is net even anders, maar zeker niet beter. Overigens zijn deze verschillen pas te merken bij een flink sportieve rijstijl.
Vol spanning stap ik daarna op de 1290 Super Adventure S. De mapping op ‘straat’, nu ging het gebeuren, denk ik nog, mar dat valt tegen. Je kunt zeggen dat op deze motor alles meer is dan op de 1090, maar ‘meer’ betekent ook mee rijwind, meer gewicht etc. Als ik de motor op ‘sport’ zet, voelt het wat feller. Toch kost dit model ongeveer 5.000 euro meer, mij teveel. Maar computerfreaks in ons testgroepje vinden die meerprijs alleen al voor het TFT-dashboard gerechtvaardigd. Tja, ik zeg maar niets meer…
Het laatste stuk rijd ik weer op de 1090 Adventure. Ja, geef mij deze maar, alleen zal ik de cruise control van zijn grote broertje missen. Op kleine wegen of in bergstreken is deze motor voor mij de motor van het jaar.
“Nu nog een Adventure met GT-blok”
Naam: Teym van Diejen
Leeftijd: 33
Rijdt zelf: BMW R1200GS Adventure
Mijn dag begint op de 1290 Super Adventure R. Deze staat lekker hoog op zijn poten, iets wat ik persoonlijk erg prettig vind. Wat meteen opvalt, is de kracht die er uit dit blok komt. Je hebt verschillende rij-modi, maar je laat hem al vlug in Sport staan, waarin de gasreactie het meest direct is en alle potentie beschikbaar. Na de eerste stop stap ik op de luxere, meer straatgerichte 1290 Super Adventure S. Het voordeel vergeleken met de R is dat de vering elektronisch tijdens het rijden te verstellen is. Zo kies je in een pittoresk dorpje eerder voor de stand Comfort en bij het uitrijden van het dorp op de snelle bochtige wegen voor de Sport-stand. Tevens heeft de S een hogere en met de hand verstelbare ruit (ook tijdens het rijden mogelijk). Alle windschermen van de motoren uit deze selectie geven minder bescherming dan ik gewend ben (ik meet 1,85 meter). Wat opvalt is dat beide motoren enorm gemakkelijk rijden en sturen. Beide hebben een TFT-scherm, dat nog het meeste weg heeft van een redelijk formaat tablet, maar dan aangestuurd middels vier knoppen op de linkerhelft van het stuur. Het systeem werkt erg intuïtief, snel en je hebt de mogelijkheden en logica zo in de smiezen. De lay-out van de informatie is overzichtelijk en een leuk is dat het scherm bij minder licht automatisch omtovert naar een donker scherm. Zo mogelijk nog mooier. Het keyless starten is wel even anders dan de gemiddelde rijder gewend is. Met de sleutel in je zak (of opgeborgen in de motor) start je als het ware de computer met een nieuwe knop. Wanneer deze is opgestart kun je via de reguliere knop de motor tot leven brengen.
Na de tweede wissel probeer ik de 1290 Superduke GT. Een compleet andere motor, maar wel met hetzelfde blok. Laag, ander display, minimale demping en daarmee comfort, een sleutel voor het contact, een hard zadel en een sportieve houding. Oftewel: geen comfort, vol in de elementen, helemaal niet praktisch, maarrr… Wat een machine! Wat een brute kracht! En wat een geluid! Als dit ding geen lach op je gezicht tovert, weet ik het ook niet meer. Het dashboard is een stuk minder intuïtief; heel veel informatie in één keer zichtbaar op een wat onoverzichtelijke manier ingedeeld en slecht afleesbaar bij veel zon. Maar dat geeft allemaal niet. Je ziet gemakkelijk hoe hard je rijdt en het rode lampje geeft duidelijk aan wanneer je toch maar eens moet gaan schakelen. De zithouding valt me, ondanks mijn lengte, erg mee. Past prima.
Als ik zou moeten kiezen tussen de gereden modellen zou ik voor de 1290 Adventure S gaan. Die is het meest geschikt is voor alledag, met alle mogelijkheden voor een dag, weekendje of weken weg. Maar zoals dat wel vaker is in het leven, is mijn favoriet de Super Duke GT. Die heeft me het meest verrast en meeste plezier bezorgt. Als er in de toekomst een Adventure-variant komt met dit blok zou dat een serieuze overweging als volgende motor zijn.
“De dopamine gutst er vanaf!”
Naam: Luc Van Gompel
Rijdt zelf: Kawasaki Z1000SX, BMW F650
Dopamine is het chemische product dat geproduceerd wordt in de hersenen en wordt vrijgegeven tijdens aangename situaties. Het wordt ook wel eens het ‘geluksstofje’ genoemd. Dopamine is het product dat ook vrijkomt bij het testen van dikke KTM’s. Het meest van al gebeurt dit bij de 1290 Super Duke GT. De motor reageert onmiddellijk bij elke draai aan de hendel, evenwel zonder rukkerig te zijn. Tegelijk wordt je bevangen door de machtige sound uit de uitlaat. De zadelhoogte is minder indrukwekkend en door mijn kleiner gestalte (1.73 meter) past deze motor mij het best. Het windscherm is niet indrukwekkend maar eerlijk en effectief.
De zithouding is eerder voorover gebogen en staat in aanvalsmodus.
De volgende machine is de 1290 Super Adventure R. Hoog, maar gelukkig is de zadelhoogte met 4 cm verlaagd, anders was deze motor te hoog geweest. Ontbreekt het hem dan aan rijkwaliteiten? Integendeel. Machtig blok, gasrespons net iets minder dan de GT, maar zo krachtig dat je op beide knieën mag bidden dat de motor bomvol zit met technische hulpmiddelen. De fiets is veel wendbaarder dan je vermoedt. De vering is nauwelijks vatbaar voor verbetering. Speel met de verschillende modi en je vindt allicht jouw perfecte setting. Het windscherm is lager dan bij de S maar erg effectief en turbulentievrij. De quickshifter vond ik niet altijd even accuraat en het grootste minpunt is de hitte die het blok genereert. Mannen die nog aan kinderen moeten beginnen kunnen beter eerst een reserve droppen bij de spermabank.
Hitte voel je ook bij de 1090 Adventure maar minder en het komt eerder vrij ter hoogte van je onderbenen. Niet vergeten mag worden dat we reden met een buitentemperatuur rond de 27° C. Aan trekkracht komt ook deze motor niets tekort. Ik had zelfs de indruk dat ik niet veel moest inbinden vergeleken met de 1290. Als de 1290 al erg wendbaar is, dan is de 1090 het equivalent van een fiets. Kijk naar de bocht en je zit er al in. Machtig. Bij de R-versie gebeurt dit wat trager, waarschijnlijk door de grotere wielen en door de hogere (te hoog voor mij) zitpositie?
Het ruitje van de R, evenwel kleiner, is beter dan het windscherm op de ‘gewone’ Adventure. Effe wisselen? Alhoewel het geluid met de originele uitlaat niet slecht is, doet een Akrapovic-demper wonderen. De diepe grom nestelt zich in je hersens. Nu nog een gravelweg en de fun kan niet meer op. De stelmogelijkheden zijn beperkter dan bij de Super Adventure maar de gasrespons en vering voldeden prima voor mij. Ook de zitpositie beviel me helemaal. Deze motor zit mij als gegoten en is voor mij ‘the winner of the pack’.
