Yamaha Super Ténéré Schotland-reis

Bij een machine als de XT1200ZE Super Ténéré past natuurlijk bij uitstek een ruige bestemming. De Afrikaanse woestijn ligt gezien de typeaanduiding uiteraard voor de hand, maar we kunnen ons zo voorstellen dat dat net even een brug te ver is. Schotland is een geschikt alternatief, staat op de bucket list van menig motorrijder en is Yamaha’s avonturier haast op het robuuste lijf geschreven. Sterker nog, iedereen die eerder dit jaar een nieuwe Raid Edition- of Explorer-uitvoering van de Super Ténéré kocht, kreeg van Yamaha een lang weekend naar het land van de whisky en kilts cadeau. Wij namen alvast een kijkje in het zadel van de Raid Edition!

Het blijft bizar hoe compleet anders de wereld er uit kan zien als je een plas water oversteekt. Als we na een nachtelijke oversteek van de Noordzee in de vroege ochtend ontschepen in het Engelse Newcastle is het in de eerste plaats natuurlijk even wennen dat de we de Super Ténéré Raid Edition naar de linkerkant van de weg sturen in plaats van de rechterzijde. Dat went gelukkig snel, waarna we eerst een zuidelijke koers inzetten richting de North Pennines, een enorm uitgestrekt landschap vol heidevelden (moors), dat je samen met de Yorkshire Dales en het Lake District als het Engelse Groene Hart zou kunnen bestempelen, dat in niets op ons zo vertrouwde Hollandse landschap lijkt. En dat op slechts een paar honderd kilometer en een bootoversteek van huis.
Goed, een zuidelijke koers dus. Nu wordt er links en rechts vast een wenkbrauw gefronst, want iedereen die op school een beetje heeft opgelet met Aardrijkskunde weet natuurlijk dat we omhoog moeten, naar het noorden, om in Schotland te komen. Klopt helemaal, maar onder het mom van ‘nu we er toch zijn’ pakken we meteen ook dit betoverend mooie natuurgebied en de Yorkshire Dales het Lake District mee om de eerste dag van deze Super Ténéré-trip met een omtrekkende beweging net over de Schotse grens te eindigen in Gretna Green.
Maar eerst wachten de prachtige Yorkshire Dales, het landschap dat de meesten van ons waarschijnlijk associëren met Engeland. In dit nationaal park wisselen groene heuvels en dalen elkaar in een heerlijk relaxt tempo af en heeft de ontspannen brommende Yamaha-twin het klaarblijkelijk uitstekend naar zijn zin. Kenmerkend zijn ook de af en toe uitdagend steile klimmetjes en de vele karakteristieke muurtjes van gestapelde stenen, die je overal in het landschap tegenkomt. Liefhebbers van kasten komen in dit gebied ook aan hun trekken, want die vind je hier al net zo veel als kletterende watervallen. Motorsportfans moeten zeker even de Ingleborough Hill meepakken, want vanaf deze hoge top kun je op een mooie en heldere dag het motorsporteiland Man zien liggen.
Via het lieflijke Kendall, bekend van de vele uit leisteen opgetrokken huizen en gebouwen, rijden we het Lake District binnen, ook al zo’n ‘must see’ in het noordwesten van Engeland. Alhoewel je in dit gebied een beetje mazzel moet hebben met het weer, is het van een adembenemende schoonheid. Het wordt gekenmerkt – ‘what’s in a name’ – door een flink aantal meren, waarvan we de grootste – Windermere – meteen al tegenkomen. We rijden een stukje langs het meer op met het water aan onze linkerhand en passeren het aan de noordzijde via het pittoreske Ambleside. We sturen over prachtige stuurweggetjes met indrukwekkende vergezichten in deze vaak echt bergachtige omgeving. Met een hoogte van 978 meter is Scafell Pike zelfs het hoogste punt van Engeland.
Aan de westelijke boorden van het Lake District sturen we vervolgens in noordelijke richting, om weer kort in oostelijke richting af te buigen naar Buttermere en vervolgens weer recht omhoog langs Derwent Water naar Keswick, een historisch marktstadje. Langs Bassenthwaite Lake en Carlisle komt uiteindelijk de Schotse grens in zicht en slaan we kamp op in Gretna Green, van oudsher al een pleisterplaats, aangezien postkoetsen op weg van Londen naar Edinburgh hier vaak ook al halt hielden voor de nacht.

Na een goede whisky (in Schotland schrijven ze whisky, in Ierland whiskey) als slaapmutsje, we zijn per slot van rekening in Schotland, en een goede nacht slaap wacht de volgende dag een hele dag toeren door Schotland. We vertrekken in westelijke richting, richting Dumfries, dat via de rivier Nith met zee verbonden is. Via Castle Douglas, Wigtown en Bargrennan rijden we Galloway Forest Park binnen, een ruige verzameling dichte bossen, bergen, heidevelden met geweldige vergezichten. Als je echt de tijd hebt, is het meer dan de moeite waar om in dit park te overnachten, want het is één van de slechts vier zogeheten ‘Dark Sky Parks’ in de westerse wereld. Als de zon eenmaal onder is gegaan, heb je de donkerste hemel van Europa boven je.
Die tijd hebben we helaas niet en we verlaten het park aan de noordzijde en zetten via Dalmellington, Cumnock en Muirkirk koers naar Douglas, de meest noordelijke punt van deze Super Ténéré-trip. Net als veel andere plaatsen in dit gebied stond Douglas in het verleden bekend om haar steenkoolmijnen. Die industrie is inmiddels grotendeels ter ziele, zoals hier en daar ook goed te zien is. We duiken even naar beneden om vervolgens weer richting het noorden te rijden, naar Bowhill, waar je zeker even moet stoppen bij het imposante Bowhill House, dat een van de grootste privé kunstcollecties ter wereld herbergt.
Hierna is het tijd om de Super Ténéré weer in zuidoostelijke richting te sturen, naar de ferry die in Newcastle op ons wacht. Dat doen we via het Northumberland National Park, een Engels nationaal park dat grenst aan Schotland en aan de zuidelijke kant doorloopt tot aan Hadrian’s Wall, ooit de noordgrens van het immense Romeinse rijk. Wij steken na twee fantastische dagen sturen door het noordwesten van Engeland en het zuiden van Schotland weer de vloeibare grens over naar het Hollandse vasteland en wensen de Super Ténéré-rijders die volgende maand dezelfde trip maken alvast een geweldige reis toe!