Karles en Leonie van den Born: De motor staat al te wachten in de garage

Het motorrijbewijs is nog niet helemaal binnen, maar Leonie van den Born heeft haar eigen motor in ieder geval al in de garage staan, een Amerikaans model Kawasaki GPZ500. Als het roze papiertje definitief op zak is, staan de eerste ritjes met vader Karles en zijn Honda CBR1000F al op de planning.

“Italië zou mooi zijn”, fantaseert Leonie al volop, terwijl Karles het met vaderlijke wijsheid iets dichter bij huis houdt en een weekendje Monschau een goed begin noemt. “Is ook zo”, beaamt Leonie. “Eerst maar eens kilometers maken…en allereerst het rijbewijs definitief binnen slepen.”

Zware rijbewijs
Leonie: “Ik hoop het snel te halen. Maar ik ben in ieder geval al blij dat het voor de verandering in de rijbewijswetgeving gaat gebeuren en ik niet drie keer examen hoef te doen voor ik het zware rijbewijs heb. Ik ben nu al zenuwachtig genoeg. Het is nu al niet bepaald makkelijk met aparte examens voor de theorie, speciale verrichtingen en afsluitend de praktijk op de openbare weg.”Karles: “Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt!”Leonie: “Ik ben wel heel bewust wat later met lessen begonnen en ben ook wat langer doorgegaan, zodat ik meteen op mijn 21e meteen het zware rijbewijs zou hebben. Ben ik meteen klaar. En mijn motor staat al op me te wachten in de garage. Dat is toch wel heel bijzonder.”

Jawa’s
Karles: “Die staat nu achter mijn Honda CBR1000F in de garage op de eerste kilometers te wachten. Ik rijd nu zelf een jaar of zestien motor en begonnen met een aantal Jawa’s, eerst een zwarte 350TS en later nog een California. Ik ben zelfs nog een tijd lang voorzitter van de Jawa/CZ Club geweest. Maar op een gegeven moment liep die TS vast en heb ik de hele handel verkocht om voor het woon/werk-verkeer een wat steviger en betrouwbaarder motor aan te kunnen schaffen. En dat is deze CBR1000F geworden. Ik heb hem nu twee jaar, maar ik heb er aardig wat aan moeten opknappen, want hij had lang stilgestaan voor ik hem kocht.

Achter de Honda van Karles, voor de Kawa van Leonie.

De remmen zaten bijvoorbeeld helemaal vast en de remvloeistof was zo dik als stroop. Ook de wiellagers en uiteraard de banden waren helemaal gaar. Het meeste heb ik zelf opgeknapt en ik moet er nu eigenlijk alleen nog een beetje spuitwerk aan laten doen. De uitlaten worden nu wel rap minder, maar er is nog genoeg voor deze machines te vinden. Ze komen nu veel op sloperijen terecht en daardoor worden er volop onderdelen te koop aangeboden. Dat zit er dus nog aan te komen, maar gelukkig hebben we een ruime garage om te sleutelen, al wordt het inmiddels wel aardig druk met de Kawasaki van Leonie, de twee scooters van mijn zoons en een minibike racertje.”

Leonie: “En samen sleutelen aan de motoren is ook heel leuk. Maar ik kan niet wachten om echt te kunnen rijden. En straks het liefst met de hele familie. Ik ben de eerste van de kinderen die een motorrijbewijs kan gaan halen, maar waarschijnlijk niet de laatste. Ik heb ook een achtertante die sinds kort haar motorrijbewijs heeft, dus plannen om er samen op uit te trekken zijn er al. En met mijn vader ga ik natuurlijk de nodige ritjes maken, dat vind ik stoer. Ik zou heel graag een keer met hem naar Italië rijden, dat lijkt me geweldig!”

Dat de Kawasaki een Amerikaanse model is, zie je onder andere aan de hoofdrol voor ‘mijlen’ in het dashboard.

Karles: “Dat is nu nog iets te ver, denk ik. Misschien moeten we eerst eens een weekendje naar Monschau of zo. Een beetje ervaring op doen, en leren durven. Ze rijdt in ieder geval niet roekeloos, dus dat zit wel goed. Ik heb er in ieder geval het volste vertrouwen in. Moeders misschien iets minder, maar goed.” Leonie: “Dat ik op een 500’tje begin, is ook heel verstandig. Het is dezelfde cilinderinhoud als mijn lesmotor. En deze sprong er na lang zoeken echt bovenuit. Ik weet niet wat ik er precies mee heb, maar ik vind hem gewoon helemaal mooi. Die zwarte uitlaten en de sierlijke Ninja-letters op de zijkanten. Erg leuk allemaal.”

Karles: “Voor mij is de CBR1000F toch wel een verwezenlijking van een jongensdroom. In 1989 was het volgens mij een van de snelste motoren op de markt. Ik was toen 26 en voor mij was zo’n motor in die tijd onbereikbaar. Toch uniek dat je er dan later nog een in redelijke staat kunt kopen, heel betaalbaar ook. Ik blijf hier nog wel een tijdje op rond rijden.”

Leonie: “Ik ben nu vooral blij met wat ik in de schuur heb staan en ik zou ook niet zo snel weten wat ik hierna zou willen gaan rijden. Misschien een sportieve 600 met iets meer power. Maar eerst dit maar eens.”

Zelf met je trots in Motoplus?
Deze ‘Mijn Trots’ komt uit MotoPlus nummer 01 van 2012. Heb je zelf een bijzondere machine staan of een motor met een apart verhaal of gewoon een alledaags stalen ros waar je trots op bent? Stuur dan een mail mét foto naar mail@motoplus.nl o.v.v. Mijn Trots om je aan te melden.