Compacttest Kawasaki Versys 1000 NL Edition
Waar sommige Nederlandse politici vooral ‘minder minder’ prediken, bewandelt Kawasaki met de Versys 1000 juist het tegenovergestelde pad. Werd de viercilinder in Nederland standaard al geleverd als Tourer-uitvoering, met deze NL Edition doen de groenen er nog een schepje bij bovenop. Wat willen we? Meer meer!
Half één ’s nachts, het LCD-dashboard meldt naast de snelheid, 137 km/uur, ook de actuele buitentemperatuur: -5°. Bepaald niet warm, getuige ook de ijskristallen die zich langzaam op kuip, handkappen en zelf de rand van het vizier vormen. Toch is het ritje allesbehalve afzien, sterker nog, het is eigenlijk wel lekker even de neus in de wind, na dik drie uur in een vliegtuig opgesloten te hebben gezeten. Hoewel dat neus in de wind in dit geval vooral figuurlijk is. De best behaaglijke zit is namelijk onder meer te danken aan de flinke kuipruit die uiterst adequaat tegen de snijdende wind beschermt. Bovendien zitten de handen in een setje verwarmde handschoenen gestoken, waardoor zelfs de handvatverwarming niet aan hoeft. Met het juk van de moderne winterrijder valt het dus alleszins mee.
Toegegeven, dat is dit geval wel voor een heel groot deel te danken aan de bewuste motorfiets, de Versys 1000 NL Edition, die het zijn berijder, zeker in de uitvoering die wij rijden, heel erg comfortabel maakt. Standaard wordt de Versys 1000 in Nederland al in de Tourer-uitvoering geleverd, ofwel met zijkoffers in kleur (inclusief binnentassen), handkappen en een tankpad. De NL Edition doet daar vervolgens nog een schepje bij bovenop met een topkoffer in kleur (net als de zijkoffers overigens heel praktisch met de contactsleutel te openen/sluiten), LED mistlampen, frameprotectoren, een navigatiesteun en een 12V-aansluiting. Overigens is het NL Edition-pakket ook los verkrijgbaar voor € 799,00. Een flink lijstje extra’s dus, maar horen we daar nu toch nog iemand ‘meer, meer!’ roepen? Prima, kan natuurlijk, zo is dit testexemplaar daarnaast ook nog voorzien van een Akrapovic einddemper met carbon hitteschild, handvatverwarming en een extra grote, zonder gereedschap verstelbare ruit. Daarmee komt de prijs van deze testmachine zegge en schrijve op de lieve som van € 16.360,25 (België € 15.860,25), maar dan zit je zelfs bij temperaturen tot ver onder het vriespunt nog prinsheerlijk in het zadel.
En als het moet urenlang. Niet alleen is de relatief rechtop zitpositie ‘in’ de motor, met ontspannen kniehoek, niet alleen bijzonder comfortabel, met een gemiddeld verbruik van zo’n 1 op 19 (secundair, op de snelweg is ‘ie wat dorstiger) in combinatie met de 21 liter tank kun je een kleine vierhonderd kilometer aan een stuk rijden. Toch genoeg voor heel wat uurtjes ontspannen stuurwerk. Wanneer je je tenminste niet laat afleiden door een knipperend brandstoflampje, de tankmeter is namelijk een beetje van de defensieve soort. Wanneer het laatste van zes balkjes begint te knipperen, kan er 15 liter getankt worden. Ofwel, er zit nog zes liter in de tank, toch goed voor een hele dikke honderd kilometer. De resterende actieradius geeft dan weliswaar nog een flink aantal kilometers aan, maar echt ontspannen rijdt zo’n nerveus knipperend lampje natuurlijk niet.
Afijn, in alle andere facetten is ontspannen echter wel degelijk het sleutelwoord, en daarin speelt ook de 1.043 cc vier-in-lijn een sleutelrol. Maximaal goed voor 120 pk, een waarde die eigenlijk slechts bijzaak is. Het is vooral het koppelrijke karakter waarmee het blok hoge ogen gooit. Met maximaal 102 newtonmeter heeft de viercilinder voor een duizend een heel gemiddeld portie spierballen tot zijn beschikking, niet overdreven veel dus, maar het is vooral de manier waarop dat koppel over het toerenbereik zit uitgesmeerd, waar de Versys de vruchten van plukt. Tussen de drie- en negenduizend toeren zijn er altijd minimaal 90 newtonmeters gemobiliseerd, hetgeen zich feitelijk vertaalt in het volgende: altijd en overal trekkracht. Daarbij laat het blok zich ook nog moeiteloos tot onder de tweeduizend toeren afwurgen, zonder ook maar een krimp te geven. Elasticiteit uit de Eredivisie kortom, perfect voor een rustig ritje richting bijvoorbeeld de Eifel. Passend daarbij is de comfortabele basisafstelling van het rijwielgedeelte. Eenmaal op de plaats van bestemming draait de ‘Adventure Tourer’, zoals Kawasaki ‘m zelf typeert, zijn handen overigens ook niet om voor wat stuurwerk van sportievere aard. Zelfs in de basisafstelling gaat dat al meer dan prima, maar mocht het mes echt tussen de tanden gaan dan is er zowel aan voor- als achterzijde ook nog wat finetuning aan de uitgaande demping mogelijk. Ook de veervoorspanning is voor en achter instelbaar, achter middels een praktische hydraulische stelknop.
Niet het enige dat instelbaar is overigens, dat geldt namelijk onder meer ook voor rem- en koppelingshendel, evenals de tractiecontrole (drie standen en uitschakelbaar). En daarnaast kun je ook nog kiezen voor een Full of Low powermodus, waarbij het vermogen niet alleen wordt beknot met ongeveer 25%, maar ook de gasrespons een stukkie milder is. De subtiel opererende tractiecontrole regelt echter zeker in de standen twee en drie redelijk defensief af, waardoor de Low modus zelfs onder koude en soms natte omstandigheden eigenlijk niet nodig is. Temeer daar de gasaanname van de Full modus aan subtiliteit niets te wensen over laat. En de remmen? Prima, hadden misschien iets meer ‘bite’ mogen hebben, maar doen hun werk gewoon naar behoren.
De basis Versys 1000 is al gewoon een goede machine, deze NL Edition tilt het geheel echter nog naar een iets hoger niveau. Esthetisch gezien, de LED-schijnwerpers smoelen domweg goed, maar ook praktisch met onder meer de 12V-aansluiting en natuurlijk de topkoffer. En mocht het budget het toelaten, investeer dan ook nog even in de handvatverwarming en de grotere ruit, die zich zeker tijdens het koude weer als echte meerwaarde presenteerden. Toegegeven, meer is dan misschien niet altijd beter, maar soms ook wel!
