Offroad in de sneeuw
Hou je van sneeuw en van offroad, dan is rijden met een ‘Yeti’ misschien iets voor jou. In Canada is rijden met een off road motor waarbij het voorwiel is vervangen door een ski en het achterwiel plaats heeft gemaakt voor een rupsband al langer een bekend verschijnsel. Rijden met een sneeuwscooter kan iedereen, rijden met de in Canada gebouwde Yeti is een uitdaging.
Bastiaan Nijen Twilhaar, in Tsjechië onder de naam Country Hill al jaren actief als endurogids, zag een filmpje op internet waar ze met een omgebouwde KTM door de sneeuw vlogen. Bastiaan bestelde, na eerst goed gekeken te hebben naar de bruikbaar- en degelijkheid van de machines, twee ombouwsets die gefabriceerd worden bij het Canadese Yeti Snow MX. Yeti, de naam refereert naar de mythische ‘verschrikkelijke sneeuwman’ uit de Himalaya, is niet de enige fabrikant van een dergelijke ombouwset, het grootse onderlinge verschil tussen de verschillende constructies zit ‘m daarbij in de achterkant. Het ene merk kiest er voor om de originele schokbreker en achterbrug te laten zitten, maar bij Yeti gaan de achterbrug en de schokbreker er uit, de vering zit namelijk in de rupsaandrijving geïntegreerd. Dat maakt het geheel veel strakker en daarmee wendbaarder in de sneeuw. En springen met het ding is al evenmin een probleem. Toen de eerste Yeti ombouwpakketten in Europa arriveerden, was het de vraag hoe goed een en ander zou passen in een standaard KTM. Het basispakket is hetzelfde voor KTM, Yamaha, Honda, Husqvarna en andere merken. Via meegeleverde pasbussen kan de Yeti voor elk merk passend worden gemaakt. Een ombouwset is niet goedkoop, maar de Canadezen leveren daarvoor wel kwaliteit. Geen hamer, geen vijl en geen extra opvulring is er aan te pas gekomen om de KTM EXC’s om te bouwen tot ‘sneeuwenduro’. Na de ombouw begon het wachten op de eerste sneeuw. Tussendoor nam Bastiaan deel aan de Dakar rally op een quad alvorens de Yeti’s in de praktijk konden worden getest, en wij waren er bij toen de Yeti’s voor het eerst over Europese sneeuw gleden. Plaats van handeling was het sprookjesachtige berglandschap ten zuiden van Krakau, op de grens van Polen en Slowakije. Daar is een grote sneeuwzekerheid en hoe hoger in de bergen, des te meer sneeuw. Afgezien van een verdwaalde langlaufer kom je in de bergen weinig mensen tegen. Voor wintersporten als skiën is het gebied niet geschikt, maar des te beter kun je er uit de voeten met de Yeti en met sneeuwscooters. Bastiaan: “Stel dat er in dit gebied, waar mijn compagnon Kuba met zijn familie een eigen hotel runt, te weinig sneeuw ligt, dan zijn er in de nabije omgeving altijd nog andere gebieden waar we wel terecht kunnen. Gewoon een kwestie van even verkassen. Kuba kent de motor- en sneeuwscooterwereld in dit gebied heel goed. Een prima vent die goed kan rijden en altijd behulpzaam is.”
De eerste meters op de Yeti zijn niet de gemakkelijkste. Ze uit de stalling zien te krijgen vergt zelfs al de nodige vindingrijkheid, want een schuine helling bedekt met ijs is alles behalve ideaal. De Yeti is niet gemaakt voor ijs maar voor sneeuw, zoveel is meteen duidelijk. De benzinetanks worden gevuld en achter op de rups zit nog een losse reservetank. Geen overbodige luxe, want je komt hoog in de bergen nu eenmaal weinig tankstations tegen. Wanneer de Yeti op een harde ondergrond staat, en dus niet een stukje wegzakt in de sneeuw, is opstappen even een ding. Maar Bastiaan en Kuba zijn goede leermeesters. Even kijken hoe zij dat doen en gewoon na-apen. Niet dat het dan allemaal vanzelf gaat, maar er is een begin. Als er na honderd meter verder over verse sneeuw gereden kan worden, gaat het direct een stuk gemakkelijker. Rijden met de Yeti lijkt verdacht veel op enduro rijden, al voelt het dan wel of het balhoofd versleten is en je met een lekke band rijdt. De ski voor blijft zoeken in de sneeuw en je hebt de neiging steeds tegen te willen sturen. Kun je die neiging loslaten, dan gaat het meteen een stuk gemakkelijker. Niet iedereen zal zich direct op de Yeti thuisvoelen, daarom kan er onderweg afgewisseld worden met een sneeuwscooter. De kans op omvallen is dan een stuk kleiner. Vergelijk het maar met rijden op wegmotor op asfalt of op een enduro in de modder. Voor dat laatste heb je skills nodig en dat is met de Yeti ook zo. In de handen van Bastiaan en Kuba lijkt het allemaal kinderspel. Die vliegen met het ding tegen de bergen op en maken sprongen door de lucht die de meeste van ons niet eens maken met een gewone offroad. De aanwezige gasten, drie Nederlanders die de primeur meebeleven, tonen zich snelle leerlingen. Oké, ze liggen net als ik iets vaker in de sneeuw te spartelen dan de mensen die echt weten hoe het werkt, maar dat mag de pret niet drukken. Het decor waarin we rijden is behalve sprookjesachtig, ook uitermate geschikt voor deze machines. Zo ver als het oog reikt uitgestrekte heuvels, deels bebost en deels open terrein. In de bossen moet je de paden volgen die ook door plaatselijke sneeuwscooterrijders worden gebruikt. Onderweg komen we een groepje Poolse sneeuwscooteraars tegen, waaronder de Pools kampioen. Als je ziet wat die gast allemaal voor stunts met een sneeuwscooter uithaalt, voel je je als beginners weer even heel klein. Het sneeuwscootervolkje keek in het begin een beetje sceptisch naar de Yeti’s, maar dat veranderde volgens Bastiaan toen ze een keer samen op pad gingen. “Met de Yeti’s konden we bergen bedwingen waar ze met de sneeuwscooter niet boven kwamen. Vanaf dat moment worden we met de Yeti’s serieus genomen”.
Iedere endurorijder die een keer bij Country Hill te gast is geweest, en dat zijn er ondertussen heel wat, weet hoe Bastiaan met zijn gasten op pad gaat. Mooie routes, veel plezier en er geen uitdagingen wordt uit de weg gegaan. En precies zo gaat het er ook aan toe in de sneeuw. Eerst even kijken wat voor vlees hij in de kuip heeft en dan de witte wereld in. Met 80 km/uur, dat is een schatting want de snelheidsmeter werkt niet, over een sneeuwvlakte scheuren met een omgebouwde offroad is kicken. Een ander woord kan ik er niet voor verzinnen. Kun je op een sneeuwscooter nog eens rustig om je heen kijken om van de natuur en van de mooie uitzichten te genieten, op de Yeti is het altijd alle hens aan dek. Na een dag rijden voel je na afloop heel goed dat je wat hebt gedaan, net als met enduro rijden. En de kou dan? Dat valt reuze mee. Op de sneeuwscooter kun je met snowboots rijden, dat is vanwege de zachte zolen op de Yeti echter niet aan te raden, je staat daar immers op normale voetsteunen. Ruim zittende crosslaarzen, zodat je een paar extra sokken aan kunt trekken, zijn beter geschikt. Daarnaast zorgen handvatverwarming en moffen ervoor dat je handen warm blijven. Bij open weer, als de zon schijnt, krijg je het zelfs al snel te warm, want het is hard werken op zo’n Yeti, net als bij offroad rijden het geval. Bij mistig weer en sneeuw, wat je ook kunt treffen, is het zaak je gezicht goed te beschermen. Een allroad helm (met vast vizier) werkt dan prima, al volstaat een gewone crosshelm met bril ook. Een bivakmuts onder de helm is dan overigens geen overbodige luxe. En verder verschillende lagen kleding.
Hoe losser de sneeuw, hoe meer fun. De motor voelt dan qua stuurgedrag net als een normale enduro, waarbij ook springen absoluut geen probleem is. Met de rups, die als het ware achter de motor aan bengelt, ziet het er allemaal lomp en zwaar uit, maar daar merk je tijdens het rijden weinig van. De rupsaandrijving is overigens niet veel zwaarder dan het verwijderde achterwiel, achterbrug en schokbreker samen. Bastiaan: “Ik had eerst het plan om gasten met hun eigen motor te laten komen en dan daar de Yeti onder te bouwen. Hoewel het ombouwen redelijk vlot gaat, een paar uur per motor, neemt dat toch teveel tijd in beslag. Tijd die de gasten liever gebruiken om te rijden. Zonder eigen motor is het bovendien ook gemakkelijker om naar de bestemming toe te vliegen. Krakau heeft een nieuw vliegveld dat vanaf Eindhoven gemakkelijk te bereiken is. Daarom heb ik extra KTM’s gekocht, waar ik de Yeti’s onder heb zitten. Samen met mijn Poolse compagnon beschikken we komende winter over niet minder dan acht Yeti’s. En als de gasten het willen, nemen we onderweg ook ‘klassieke’ sneeuwscooters mee, omdat we weten dat niet iedereen het een hele dag vol zal houden op een Yeti. Zelf heb ik daar overigens geen moeite mee, het rijden gaat me net zo gemakkelijk af als rijden op mijn enduro motor.”
Dat laatste zal niet direct voor iedereen gelden, maar mensen met enige cross- of offroad-ervaring zullen zich goed kunnen vermaken. Door de sneeuw stormen, wie wil dat nu niet!
Kijk voor meer informatie en alle mogelijkheden op: www.countryhill.nl.
