Compacttest Suzuki Burgman 400
Volgend jaar, in 2018 dus, wordt de middenmoot maxiscooter van Suzuki’s Burgman-familie alweer twintig jaar. En net als de inspirerende hoofdpersoon uit bovenstaande filmtitel schijnt de 400 er met het verstrijken van de jaren alleen maar jonger op te worden!
Wil je de Burgman-familie chronologisch een beetje sorteren, dan wordt het al vrij snel wat onoverzichtelijk. Ten eerste omdat de 400 wat betreft cilinderinhoud weliswaar de middelste van de lijn is, qua leeftijd is hij echter de oudste van het hele stel. De grote 650 kwam namelijk een aantal jaren later op de markt, tegelijk met de kleinste uit de Burgman stal, de 125. En om de verwarring helemaal compleet te maken, bij de lancering in 1998 was de 400 helemaal geen 400, maar slechts een 250. De transplantatie van een passend hart volgde overigens al een jaar later, in 1999.
Dit alles zal de potentiële klandizie vandaag de dag, negentien jaar later – of zijn het er toch achttien? – een biet zijn. Toch leert een blik op de historie van de maxiscooter enerzijds hoe veel de Burgman in bijna twee decennia geëvolueerd is, en anderzijds hoe hij toch altijd zijn basis trouw is gebleven. Weliswaar was de 400 destijds de sterkste en grootste maxiscooter op de markt, echter vertaalde de eencilinder het ‘sneller, hoger en verder’ in ‘comfortabeler, groter en meer ontspannen’. De Burgman vormde daarmee zelfs de inspiratie voor de term ‘rollend bankstel’. Een weinig vleiende naam, maar dat kon de kopers maar weinig schelen, die vielen massaal voor het doordachte concept. Een enorme bergruimte onder de al even enorme, o zo comfortabele buddy. Een bijzonder rijke uitrusting, werkelijk fabuleuze bescherming tegen weer en wind, bovengemiddeld goede rijdynamische eigenschappen en een ongeëvenaard rijcomfort. Allemaal zaken waar natuurlijk maar weinig tegen in te brengen is natuurlijk. Enerzijds.
Anderzijds waren de eerste bouwjaren zo compromisloos op rijcomfort getrimd, dat het volledig benutten van de aangeboden pk’s bijna onmogelijk bleek. Ja, op een snaarstrak geasfalteerde, kaarsrechte weg dan ging dat moeiteloos. Sportief geëngageerd bochtenwerk echter werd steevast beantwoord met een flink bewegend rijwielgedeelte en heftig geschraap van diverse componenten. Tijdens de in de loop der jaren ondergane modelupdates echter werden de kritiekpunten consequent aangepakt, terwijl de sterke punten werden behouden. Bovendien werd ook het design steeds wat verder opgefrist en gemoderniseerd.
En daarmee komen we aan bij de actuele Burgman 400, die dankzij onder meer een optische oppepper qua design in ieder geval weer helemaal bij de tijd is. Daar bleef de modelupdate overigens niet bij, zo ondervonden we tijdens een testrit met de vernieuwde eencilinder in het zuiden des lands. Om alvast op de zaken vooruit te lopen: de toeristische kwaliteiten van de middelste Burgman zijn nog altijd boven alle vorm van kritiek verheven. Zowel rijder als passagier zijn werkelijk bijzonder comfortabel ondergebracht op het lekker sportief gesneden zadel. Ook rijders van wat langer statuur hebben meer dan voldoende ruimte. Onder de fauteuil, met verschuifbare rugsteun voor de rijder, bevindt zich een ruim 42 liter grote, verlichte opbergruimte, met plaats voor een integraal- én jethelm. In de voorkuip zitten twee afsluitbare opbergvakken voor wat kleinoden en uiteraard behoort ook een 12V-aansluiting tot de standaarduitrusting van de maxiscooter. Ook de bescherming van de niet-instelbare ruit is zoals gewoonlijk meer dan goed, wat met de niet bijster hoge temperatuur ’s ochtends met open armen verwelkomt wordt. Naast onder meer een nieuw 15 inch voorwiel (was 14 inch) is er verder is er ook de nodige fijnslijperij geweest aan de aandrijflijn (o.a. ten faveure van Euro 4), wat onder meer voor meer koppel onderin in combinatie met een verbeterd verbruik zou moeten zorgen. Daar lijken de technici inderdaad in geslaagd, het aggregaat voelt lekker sterk van onderuit en presenteert zich daarbij als enorm gecultiveerd. Een blok waar in potentie ook best sportief mee getokkeld kan worden en heugelijk daarbij is dat het actuele rijwielgedeelte daarbij niet meer in de weg staat. De scooter laat zich lekker stabiel door het Limburgse heuvellandschap aan de hand nemen en stuurt gewillig door de talrijke bochten. De vering doet zijn werk daarbij eigenlijk onopvallend goed, wat eigenlijk geldt voor de complete motorscooter.
Frisse looks, nette prestaties en prima dynamische rijeigenschappen: Benjamin Burgman heeft duidelijk een flinke verjongingskuur ondergaan. En is weer helemaal klaar voor de toekomst!
