GP Wegrace Mugello, Italië
Winnen zou te veel gevraagd zijn, zei Andrea Dovizioso op donderdag nog. Maar drie dagen later won hij voor de eerste keer in Italiaanse dienst in Italië een Grand Prix. De 31-jarige Ducati-coureur won een andermaal zeer fascinerende race, nadat hij op zaterdnacht zelfs leek geveld door voedselvergiftiging. Het werd dus een Italiaans feest, maar dan anders. Want publiekslieveling Valentino Rossi belandde achter Maverick Viňales en de verrassende Danilo Petrucci naast het podium.
De Italiaanse Grand Prix in Mugello vindt jaarlijks plaats in een gele waas als verwijzing naar Valentino Rossi. Dit jaar bevolkten bijna 100.000 tifosi de tribunes en heuvels rond het schilderachtig gelegen Toscaanse circuit, tezamen gekomen in een bijna religieuze verering van hun held. Maar hoewel Rossi er negen keer wist te winnen, dateerde zijn laatste zege al uit 2008. Ook twintig jaar na zijn eerste overwinning in Mugello lukte het de Yamaha-coureur niet om de gele zee voor het podium tevreden te stellen. Zijn motocross-crash, acht dagen voor het begin van de trainingen in Mugello (zie Pitstop), bezorgde Rossi een niet te overkomen handicap. De zichtbaar niet fitte Andrea Dovizioso nam onverwacht de honneurs waar en schonk Ducati de eerste overwinning sinds 2009 in Mugello. Voor Dovizioso was het bovendien pas zijn eerste MotoGP-zege onder volledig droge omstandigheden. Met een derde startplaats achter de superieure Maverick Viňales en Valentino Rossi leek Dovizioso niet de gedoodverfde favoriet. Maar terwijl hij zich vol ongeloof en hoofdschuddend liet feliciteren door de dolblije Ducati-crew, was Maverick Viňales misschien wel de grote winnaar van de Italiaanse Grand Prix. Niet alleen verzamelde hij twintig punten, ook liep hij uit op Rossi, de als vijfde gefinishte Marc Marquez en Dani Pedrosa. De laatste verloor zijn tweede plaats op de ranglijst toen hij in de laatste ronde crashte en merkgenoot Cal Crutchlow neer maaide. Dat duel had als inzet een zeer schamele elfde plaats. Beide mannen kampten met grote gripproblemen en Pedrosa verklaarde ‘geen controle’ te hebben gehad in de race. Voor Pedrosa was het zijn tweede racecrash van het jaar. Hij zakte in het klassement drie plaatsen. In die tussenstand is in de top 7 – tot en met Jorge Lorenzo – iedereen dit jaar al minimaal één keer ten val gekomen in een race.
Met een achterstand van 23 punten op zijn teamgenoot Viňales wist Valentino Rossi dat hij in Mugello punten terug moest zien te pakken op de WK-kopman. En Rossi begon sterk. Hij bracht het publiek in extase door de eerste drie ronden de Hogesnelheidstrein aan te voeren, maar daarna nam WK-leider Viňales het initiatief over. Tien ronden lang werd de 22-jarige Spanjaard opgejaagd door de dreigende Dovizioso op de bloedsnelle Ducati, Rossi en de boven zichzelf uitstijgende Danilo Petrucci. In de veertiende van 24 ronden volgde een beslissende dubbelslag: Dovizioso remde zich langs Viňales en Petrucci verwees Rossi terug naar de vierde plaats. Een ronde later verdrong Petrucci zelfs Viňales van de tweede plaats, maar vier ronden voor het einde zette de Spanjaard een eindsprint in die hem terugbracht op de tweede plaats. Een paar tienden kon Viňales vervolgens nog van zijn achterstand op Dovizioso goed maken, maar een vierde seizoenszege zat er in Mugello niet in. Petrucci was te sterk voor de moegestreden Rossi.
De asfalttemperaturen waren op de wedstrijddag zo’n 13 graden lager dan tijdens de zinderend hete kwalificatie, maar andermaal speelde de bandenkeus een belangrijke rol. Dovizioso won met medium banden, Viňales koos – net als Rossi – voor en achter voor harde compounds en Petrucci combineerde een harde voorband met een medium achterband. “Het was een heel vreemde dag, maar het vreemdst was wel dat ik won”, lachte Dovizioso. “Ik werd vannacht ziek wakker om vier uur, in de tweede ronde schudde ik bij het aanremmen van de eerste bocht bijna van de motor en vervolgens win ik… Ik had bewust de warm-up niet gereden omdat ik geen energie had en ik maakte me zorgen voor de race. Gelukkig hadden we tijdens de warm-up niets om nog te proberen en ik wist dat ik snel en vloeiend kon rijden. Achter Maverick kon ik zien waar hij snel was en tien ronden voor het einde ging ik er langs, hoewel ik niet wist of ik dat zou kunnen volhouden. Ik werd hier (in 2011) al eens tweede met Honda en toen was ik in tranen. Als je het niet verwacht is het extra mooi.”
Dovizioso klom dankzij de zege van de zesde naar de tweede plaats in het kampioenschap. “Het verrast me niet dat ik in de top 4 zou staan, want ik ben een kampioenschapsrijder. Ik heb de snelheid, maar het is nu weer afwachten hoe Barcelona gaat. Elk weekend is het anders.” Kleine dingen konden een groot verschil maken, meende Dovizioso. De altijd rustige Italiaan wilde zichzelf echter ondanks zijn overwinning en de tweede plaats in de tussenstand niet tot titelkandidaat bombarderen. “Ik ben niet iemand die dat van zichzelf zegt. Er zijn mensen die me negatief noemen, maar ik ben een realist. Onze basis is niet goed genoeg. Maar onze minpunten waren hier minder dan onze voordelen. Maar we willen elke wedstrijd meedoen om de overwinning. Daar zijn we voor hier.”
Viňales was zeer tevreden met zijn tweede plaats, zeker ook omdat hij punten uit liep op Rossi, Pedrosa en Marquez. “Na mijn crash op vrijdagmiddag heb ik eigenlijk geluk gehad”, meende hij. “Ik heb wel geprobeerd om te pushen, maar Dovi was zó sterk. Ik heb dit keer heel veel aan de stand in het kampioenschap gedacht.”
In 2015 finishte Danilo Petrucci al eens in een nat Silverstone als tweede achter Valentino Rossi, dit maal bleef hij zijn gelouterde landgenoot voor. “Iemand vroeg me voor het weekend wat ik wilde doen voor een podium. Ik had mijn huis er wel voor willen verkopen.” Petrucci zag zijn snelste tijd in de kwalificatie geschrapt, maar dacht sterk te kunnen zijn tijdens de race – ondanks twee crashes op zaterdagochtend. “Ik wist dat ik de vorige races vooral aan het einde sterk was. Maar nu wist ik ook dat ik mee moest met de kop. Toen ik vierde reed dacht ik dat ik moest wachten tot de laatste ronde. Maar het was mijn thuisrace. Dus ik kwam voorbij Valentino… Toen langs Maverick en ik wilde ook Dovi aanvallen. Maar dat ging niet zo makkelijk. En mijn achterband was ook op, dus ik moest voor die derde plaats kiezen. Het was een geweldige dag.”
Met de als negende gefinishte Michele Pirro als wild-card-rijder kwam het aantal Ducati GP17-rijders in Mugello op vier. Petrucci reed met ‘een vergelijkbare machine’ als Pirro, zei de Pramac-coureur. “Wij werken nog steeds aan een verbetering voor het blok, maar het is nog niet goed genoeg om Lorenzo en Dovi te laten gebruiken.” Toen Petrucci de beschikking over een GP17 kreeg, wist hij dat het testwerk deel van het pakket zou zijn. “De fabriek wilde extra kilometers maken.” Er zat echter ook een schaduwzijde aan het verhaal. “Als ik dit niet zou hoeven te doen, had ik meer tijd voor mezelf. Met een GP16 zou dit niet nodig zijn. Die machine is al heel competitief.” In Qatar en Le Mans viel Petrucci uit. “Toevallig zat beide keren Lorenzo bij me in de buurt…”
Rossi toonde zich realistisch na zijn vierde plaats. “Natuurlijk is het erg jammer dat ik niet op het podium stond”, vond de thuisheld. “Dat was ook wel mijn doel en ik dacht dat het ook kon. Maar ik wist ook wel dat 23 ronden op snelheid een heel ander verhaal is dan runs van vijf of zes ronden. Met nog acht ronden te rijden was ik eigenlijk al op. Ik probeerde met ‘Petrux’ mee te gaan, maar het ging gewoon niet. Het lag niet aan de Yamaha of aan onze harde banden. Het was mijn fysieke conditie.”
Op wonderbaarlijke wijze ontsnapte Marc Marquez in de warm-up aan een crash bij het aanremmen van de eerste bocht – ‘ik was me aan het voorbereiden op een val’- maar kwam in de race duidelijk tekort. Alvaro Bautista reed zijn beste race van het jaar en verbeterde zich van de achtste naar de vijfde plaats, die hij met succes verdedigde tegen Marquez. Marquez had zich al snel gerealiseerd dat een podium in Mugello onhaalbaar was. “In het begin reed ik agressief, maar in de groep moest ik te veel risico’s nemen in de bochten. De medium voorband (asymmetrisch met een zelfs hardere rechter zijde dan op de harde band, FW) was voor mij de enige optie. De harde band was na twaalf ronden al op geweest.”
Terwijl twee van de vier Ducati GP17’s op het podium finishten, moest Jorge Lorenzo genoegen nemen met een bescheiden bijrol op de achtste plaats, ruim een seconde achter Johann Zarco op de 2016-Yamaha waarmee Lorenzo vorig jaar nog won in Mugello. Sinds 2009 was Lorenzo in acht opeenvolgende jaren nooit lager dan een tweede plaats gefinisht op het 5,2 kilometer glooiende circuit; zijn achtste plaats voelde dan ook als een koude douche, terwijl hij zo had gehoopt op een warm bad. Lorenzo, die dezelfde banden had gekozen als Dovizioso, klonk bijna berustend. Dat hij heel heel even vanaf de zevende startplaats de leiding in handen had gehad en drie ronden in de top 3 had gereden, gaf een vertekend beeld, zei hij. “Ik was niet snel, ik was moedig”, aldus de vijfvoudig wereldkampioen. “Het tempo lag ook laag, maar onze topsnelheid lag hoog. In de laatste vrije training had ik een heel goede pace en ik hoopte dat dat in de race ook zo zou zijn. Maar Rossi stond dat niet toe. Bij het ingaan van de bochten haalde hij me een paar keer in met een ‘block pass’. Daar wil ik niet over klagen, maar ik kon daardoor niet mijn eigen lijnen rijden. Het geeft ook ons zwakke punt aan: bocht in en ‘mid-corner’ ben ik zwak.”
Zijn aanpassingsproblemen aan de Ducati duurden voort in Mugello. “De Yamaha voelde voor mij natuurlijker. Ik geloof dat ik in al die jaren een completere rijder ben geworden, maar deze machine vraagt het tegenovergestelde van wat ik heb geleerd. De Ducati is eigenlijk een onlogische machine om te rijden. Voorlopig zijn mijn races niet maar so-so. Maar geloof me, ik probeer alles om het verschil goed te maken. We hebben mijn zitpositie aangepast, ik bekijk de data van de andere rijders… Maar als je twintig jaar zo hebt gereden…. Een vreemde taal leer je ook niet in twee dagen.”
Moto3: MIGNO MET KTM’S EERSTE
De Moto3-coureurs bezorgden de wedstrijdleiding na de kwalificatie overuren, omdat velen van hen wachtten op een sleepje. Meest prominente bestrafte slachtoffer werd Jorge Martin. De Spanjaard was voor de vierde keer dit jaar de snelste tijdens de trainingen, maar werd twaalf plaatsen teruggezet. Martin hoorde de straf schouderophalend aan. Door Martins straf startte John McPhee vanaf pole en schoof Bo Bendsneyder op naar de achtste startpositie. Maar weer zou eens blijken dat startposities op Mugello maar weinig betekenen. In een wedstrijd die nauwelijks in woorden te vatten valt, voerden tien rijders op een gegeven moment de race aan. Daarbij ook Martin, ook polesitter McPhee en de kampioenskandidaten Joan Mir en Romano Fenati, maar tot de laatste meters was niets te voorspellen over de uitslag van een waanzinnige race. Niet minder dan zestien rijders finishten in de kopgroep en zestiende man Niccolo Antonelli zat slechts 1,8 seconde achter de winnaar. Dat werd uiteindelijk dankzij een briljante laatste anderhalve ronde Andrea Migno (16). De nummer 7 in de tussenstand uit het VR46 Sky Team van Valentino Rossi en teammanager Pablo Nieto, startte als twaalfde en won niet alleen zijn allereerste Grand Prix, maar bezorgde ook KTM haar eerste overwinning van het jaar. Fabio Di Giannantonio (21) kwam 0,037 te kort voor zijn eerste zege, maar hield wel net Juanfran Guevara (58) achter zich, op diens weg naar zijn eerste GP-podium. WK-leider Mir finishte drie plaatsen achter Aron Canet als zevende, maar nog altijd voor Fenati en Martin, die de laatste WK-punten pakte. Bendsneyder handhaafde zich in de enorme kopgroep, maar kon zijn goede startpositie niet verzilveren. De Red Bull Ajo KTM-rijder finishte ontevreden op 1,2 seconde als twaalfde.
Moto2: KLASSEOUDSTE PASINI WINT
De keren dat Mattia Pasini de laatste jaren al afgeschreven was, zijn waarschijnlijk niet op één hand te tellen. Maar de oudste man van het veld vierde zijn ultieme moment van glorie voor een liefhebbend en adorerend publiek. Twaalf jaar geleden won de toen 19-jarige Italiaan uit Rimini zijn eerste Grand Prix in de 125 cc-klasse, maar een wereldtitel kwam er nooit. Ook niet in de 250 cc-klasse waarin Pasini (54) meerdere malen aantoonde op zijn dagen van wereldklasse te zijn. Maar na een derde startplaats liet Pasini zien vastbesloten te zijn om eindelijk nog eens zijn ware gezicht te tonen. In de laatste ronde leek het toch nog mis te gaan toen Tom Lüthi en Alex Marquez hem uit de slipstream terugverwezen naar de derde plaats. Maar dankzij twee fenomenale bochten heroverde Pasini de leiding. Zijn laatste bocht was foutloos en Lüthi en Marquez waren kansloos. Na eerdere overwinningen in de 125 cc en 250 cc in Mugello (in 2006 en 2009 – zijn laatste GP-zege!) won Pasini de spannendste Moto2-race van het seizoen. Al weer voor de derde keer dit seizoen vertrok Franco Morbidelli vanaf pole, maar voor de WK-leider lag het tempo te hoog. De Italiaan finishte als vierde, anderhalve seconde voor KTM-man Miguel Oliveira.
In Mugello werd eindelijk bevestigd dat Triumph vanaf 2019 Honda zal vervangen als motorenleverancier. De Britse fabrikant werkt inmiddels al een half jaar aan de technische update van 765 cc-triple, die de basis vormen voor het Moto2-blok. Julian Simon testte onlangs in een Aragon ’tot volle tevredenheid’ een voorlopige versie van het raceblok in een door Triumph zelf samengesteld rijwielgedeelte. Het onderhoud zal, net zoals nu, gedaan blijven worden in Spanje bij Externpro.
