Reizen: De horizon achterna

Horizon Motorreizen timmert stevig aan de weg en groeit gestaag. Inmiddels biedt de organisator van gespecialiseerde motorreizen maar liefst zestig verschillende reizen en trainingen aan, naar meer dan vijftig verschillende bestemmingen! MotoPlus ging met hen mee met de seizoensopener in het Zuid-Spaanse Andalusië. En dat gebied zit vol natuurparken en blijkt een waar bochtenparadijs.

Andalusië is één van de 17 autonome regio’s van Spanje. Met een oppervlakte van 87.268 vierkante kilometer is het ruim twee keer zo groot als Nederland en er wonen ruim 8 miljoen mensen. Naast de drukke kuststreek is er een uitgestrekt bergachtig binnenland; in de Sierra Nevada – één van de vele nationale natuurparken – ligt er zelfs eeuwige sneeuw op de bergtoppen!.
Nu ligt Andalusië natuurlijk niet naast de deur, dus bij deze Horizon-reis worden de motoren met de vrachtauto naar de bestemming gebracht, zodat je de ruim 2.200 km niet zelf hoeft te overbruggen. Dit transport vergt echter wel enige planning, want een week van te voren dienen motor en bagage te worden ingeleverd op één van de aangewezen locaties verspreid door Nederland. Daar worden ze opgehaald door het in motortransport gespecialiseerde bedrijf MotoMove. Je motor wordt dan eerst in een speciale beschermende kooi gereden en stevig vastgezet, waarna die kooi in de vrachtwagen gaat.
Op de eerste echte reisdag vliegen we vanuit Eindhoven naar het zonnige Malaga, waar we net na de middag landen. Op een grote parkeerplaats nabij het vliegveld staan de motoren al keurig in het gelid op ons te wachten. We trekken het motorpak aan en beginnen meteen aan de eerste etappe door de prachtige natuur van Andalusië, dwars door de Sierra Nevada richting Granada. Onderweg hebben we goed zicht op de hoogste berg van Spanje, de Mulhacen van 3.479 meter hoog.
Zelf maken we deze reis op een Honda CRF1000D, oftewel een nieuwe Africa Twin in de DCT-versie, een automaat dus. Dat betekent dat je links op je stuur geen koppelingshendel vindt en ook je linkervoet zoekt zonder resultaat naar het schakelpedaal, maar dit went erg snel. Voorts is het zeker in bergachtig gebied even zoeken naar de juiste DCT-instelling. Met een knop rechts op het stuur schakel je tussen N, D en S. N is de vrijstand en D is de standaardstand, waarin je vertrekt als je niet doorschakelt naar de S-stand. In de D schakelt de automaat al heel vroeg op; rond de 60 km/uur rij je dan al in zesde versnelling als je rustig optrekt. Ook het terugschakelen verloopt afwachtend, zeker bergafwaarts. Dan is de S-stand veel beter. Deze kun je weer instellen in 1, 2 of 3 en hoe hoger het getal, hoe hoger je de paralleltwin in de toeren kan jagen. Deze instelling biedt dus veel meer rijplezier, maar ook hier merk je dat de DCT ziet niet wat jij als bestuurder ziet. Met andere woorden: bij een bocht waarvoor je normaal zou terugschakelen zodat je in de juiste versnelling zit om de bocht te nemen, schakelt de automaat vaak pas terug als je al in de bocht zit en het gas weer opendraait. Gelukkig kun je voor deze gevallen altijd ingrijpen als bestuurder en handmatig met knopjes links op het stuur even naar eigen inzicht op- of terug schakelen.
We merken ook meteen dat het Spaanse wegdek in het kustgebied best glad kan zijn door inwerking van zout en mos. Zeker in haarspeldbochten wil de motor zich nog wel eens omzetten als je het gas te enthousiast openzet. Maar met de tractiecontrole op deze Honda, ook instelbaar in meerdere standen, is dit goed onder controle te houden.

Aan het begin van de avond zijn we in het luxe hotel Luna De Granada, van waaruit we een schitterend uitzicht hebben op de eeuwige sneeuw op de bergtoppen van de Sierra Nevada. In dit hotel blijven we twee nachten; de volgende dag staat een route door dit gebergte op het menu. Daarvoor moeten we trouwens wel eerst de stad met z’n vele verkeerslichten uit zien te komen en daarbij blijkt die eerder genoemde D-stand van de Honda juist ideaal. Je kunt je helemaal op het drukke verkeer focussen, want de DCT regelt de koppeling en versnellingsbak volautomatisch. Zeker als je je weg moet zoeken door een vreemde stad werkt dat subliem. Het valt op dat bij veel verkeerslichten ruimte is vrijgehouden voor motoren en scooters, zodat je altijd vooraan kunt gaan staan. Ook is er veel parkeergelegenheid voor tweewielers, daar kunnen veel Nederlandse steden een voorbeeld aan nemen.
Eenmaal de stad uit klimmen van al snel omhoog tot een hoogte van 2.300 meter waar in het voorjaar nog volop sneeuw ligt. De temperatuur zakt naar 6°C. Er zijn deze reis vanuit Horizon Reizen twee reisleiders mee: Carlo en Jos. Zij zijn constant telefonisch bereikbaar en treden bij problemen adequaat op. Eerstgenoemde heeft een drone meegenomen voor promotiedoeleinden en op deze dag gaat dat wonder der techniek de lucht in en dat levert spectaculaire foto’s en videobeelden op van de bochtige bergwegen. We passeren deze dag ook het 500 jaar oude La Calahorra-kasteel op 1.257 meter hoogte.
Na 325 km is het uit met de pret en komen we weer aan bij het hotel in Granada. Na een goede nachtrust vervolgen we onze reis richting Cordoba via het Parque Natural de las Sierras Subbeticas. Deze dag krijgen we vooral mooie glooiende en slingerende wegen voor de wielen. Boerderijen hebben hier veelal prachtige oprijlanen met olijfbomen. We rijden verder de bergen in tussen de olijf- en amandelbomen door het binnenland in. Strak geasfalteerde bochtige wegen brengen ons naar ruim 1.000 meter hoogte en iedereen geniet van de fraaie uitzichten.
We passeren het dorpje Montefrio, dat volledig tegen een rots aan is gebouwd.
Het Hesperia Hotel in Cordoba ligt aan de rivier Guadalquivir. Het biedt een prachtig uitzicht op de Romeinse brug die in 1931 over dit water werd gebouwd en de verbinding naar de oude stad vormt. We zijn net op tijd binnen, want er trekt een fikse bui over de stad. Gelukkig is het even later weer droog en midden in het oude centrum van Cordoba genieten we van een heerlijke tappas-maaltijd. Ook in dit hotel verblijven we twee nachten, zodat de volgende dag wederom een rondrit kunnen maken, waarbij de bagage op de hotelkamer kan blijven. De reisdeelnemers kunnen hier kiezen uit een korte of een lange rit.
Andalusië kent veel natuurparken en het kan dan ook niet bijna anders dan dat we ook deze dag weer door zo’n schitterend gebied komen, ditmaal het Parque Natural Sierra de Honachuelos. We komen over veelal klein weggetjes met ontelbare bochten. Totdat ik de tel kwijtraakte, kwam ik deze dag gemiddeld op tien bochten per kilometer!

Het schakelen met de Honda hebben we inmiddels aardig onder de knie, zowel als volautomaat als in de manuele stand met de flippers schakelt de machine bijzonder soepel en vloeiend. Je hoeft het gas niet eens dicht te draaien, de techniek regelt alles en de DCT schakelt als het spreekwoordelijke mesje door de boter.
In dit gebied zien we ook de bekende zwarte varkens lopen, die worden gefokt voor de heerlijke Iberico-ham, een delicatesse. De route vervolgt door het het prachtige dorp Hornachuelos met aan beide zijden van de weg sinaasappelbomen. Iets verderop komen we langs een groot kasteel, genaamd Almodovar del Rio, uit 1900, een prachtig gezicht.Bijna aan het einde van de route net buiten Córdoba ligt de sprookjesachtige Moorse paleisstad Medina Azahara met schitterende overblijfselen uit de 10e eeuw. En dan is deze toerdag ook alweer voorbij.
Na Cordoba gaan we ons verplaatsen naar de hoofdstad van Andalusië, Sevilla. En hoe kan het ook anders, we komen opnieuw door twee nationale parken. Via wat grotere wegen met mooie lange bochten, duiken we weer de Sierra de Honachuelos in, om vrijwel ongemerkt het Park Natural Sierra Norte in te rijden. Ook nu worden we weer getrakteerd op uitzichten op de zo kenmerkende witte dorpjes in dit gebied. Iedereen rijdt de route op eigen gelegenheid, maar bijna automatisch zijn er verschillende gezellige toergroepjes gevormd. We stoppen ook regelmatig voor een fotomomentje bij een oud stationnetje, een meertje, stuwdam of fraai uitzicht.
In de grote stad Sevilla blijven we één nacht. Net als bij de vorige hotels kunnen de motoren in de ondergrondse bewaakte garage van het hotel worden gestald. Vanuit Sevilla rijden we naar Parque Natural Sierra de Grazalema, met het prachtige witte bergdorp Zahara. Dit dorp is tegen een bergketen gebouwd, hoog boven een blauw stuwmeer.
We vervolgen onze weg die inmiddels meer op een serieuze bergpas uit de Dolomieten lijkt. Dan rijden we het Parque Natural de Los Alcornocales binnen richting de kust. Hoewel de eindbestemming van die dag Sontogrande in de buurt van Cádiz is, biedt de route ook de mogelijkheid om nog een stuk verder naar beneden te rijden om de straat van Gibraltar te bezichtigen of zelfs een bezoek aan dit stukje Brits grondgebied te brengen.
De laatste rijdag is alweer aangebroken. Eerst volgen we de kust om daarna weer de bergen in te sturen. Ook nu weer prachtige uitzichten, mooie bochtige wegen en typische witte dorpjes waar het begin april op de terrasjes in de zon al goed vertoeven is. We komen vandaag door het Parque Natural Sierra de Grazelema richting Ronda. Deze stad is met name bekend vanwege de indrukwekkende kloof en bijbehorende bruggen. De wegen rond Ronda worden tegenwoordig door vrijwel alle motormerken gebruikt om hun nieuwe modellen te testen èn om motorjournalisten kennis te laten maken met het nieuws. Ook de Harley-test vanaf pagina 18 in deze MotoPlus vond plaats op de strakke, relatief rustige en zeer bochtige wegen tussen Ronda en Marbella.
Ineens doemt het ‘Smurfendorp’ Júzcar op. De Spaanse naam El Pueblo Pitufo, kreeg dit dorp toen het in 2011 helemaal smurfenblauw werd geschilderd. Na een bezoek aan grote smurf en z’n smurfen brengen we ook nog een bezoek aan het in de rotsen gebouwde dorpje Setenil. Dit is één van de merkwaardigste dorpjes van Andalusië. De rivier Guadalporcún stroomt door het lage deel van het dorp en heeft de rotsen diep uitsleten. En onder die overhangende rotsen hebben de bewoners hun huizen gebouwd. Anno 2017 is het een behoorlijke toeristische trekpleister geworden; het is hier ook goed toeven op één van de vele terrassen.
Als laatste staat er deze reis nog een bezoekje aan het Paraje Natural Torcal de Antequera op het programma. Dit is één van de mooiste en indrukwekkendste geologische natuurparken van Andalusië. Vanwege de unieke kalksteenformatie geeft het haast een surrealistisch en griezelig gevoel. Dan bereiken we ons laatste hotel Vincci aan de kust bij Malaga. Op de parkeerplaats daar staat de vrachtwagen alweer klaar en kunnen we de motoren inleveren voor transport terug naar Nederland. Na 2.200 kilometer zit deze prachtige en zeer goed georganiseerde reis erop; de volgende dag vliegen we vroeg in de ochtend weer terug naar Nederland. Voor wie ook zin heeft gekregen om eens een keertje in het prachtige Zuid-Spanje te rijden: in oktober van dit jaar gaat Horizon deze reis andermaal organiseren. En ik kan hem aanraden; kijk voor de nadere bijzonderheden op www.horizonmotorreizen.nl.