Oude namen, nieuwe glans: Moto Morini
Tussen genie en waanzin: steeds weer proberen verwoede gelukszoekers, bevlogen enthousiasten of koel calculerende ondernemers grote namen uit de motorgeschiedenis nieuw leven in te blazen. Maar lang niet iedereen is even succesvol. In deze serie meten we de polsslag van een aantal van die merken. In dit deel: Moto Morini.
De fans van het merk waren verrukt toen ze bij de herstart van Moto Morini in 2005 hoorden dat ook Franco Lambertini bij het nieuwe project betrokken was. De gerenommeerde techneut had begin jaren zeventig immers al de legendarische 3½ voor de Italiaanse fabriek ontworpen en nu bouwde hij voor Moto Morini een 140 pk sterke 87 graden V-twin met een extreem korte slag. Moto Morini, zo leek het, was daarmee klaar voor de uitdagingen van de moderne motormarkt.
Maar het liep allemaal iets anders. De Morini-modellen straalden kwaliteit en kracht uit en met name het sterke motorblok kon op veel lof rekenen, maar de financiële crisis greep het merk, dat door meerdere verwanten van de oorspronkelijke oprichters en verschillende partners nieuw leven was ingeblazen, bij de keel en kneep het leven er onverbiddelijk weer uit. In 2010 vroeg Moto Morini faillissement aan. De droom om in Bologna een tweewielige concurrent voor Ducati te bouwen was voorbij.
In zijn eerste levensfase werd het merk in 1937 opgericht door Alfonso Morini. De eerste motorfietsen kwamen echter pas na de Tweede Wereldoorlog. Het bekendste model bij ons was de genoemde 3½. In 1987 kochten de broers Castiglioni na Ducati ook het merk Moto Morini, een paar jaar later werd de productie gestaakt.
Tegenwoordig is Moto Morini onderdeel van een investeringsmaatschappij en produceert het kleine aantallen motorfietsen in een fabriek in de omgeving van Milaan. Tijdens de EICMA in Milaan werd nog de opgefriste Corsaro ZZ gepresenteerd, maar of dat het model is dat het merk opnieuw nieuw leven gaat inblazen?
