Lezerspanel: Triumph Tiger

Triumph’s Tiger-familie is de laatste paar jaar behoorlijk uitgebreid en verbreed. De Tiger 800 is maar liefst in zes verschillende uitvoeringen leverbaar en daarnaast zijn er twee verlaagde versies van de 800-driepitter. Bij de dikke 1.200 cc Tiger Explorer heb je de keuze uit vijf varianten en twee lagere versies en dan is er ook nog de Tiger Sport met zijn 1.050 cc driepitter. Met ons lezerspanel gaan we een dag op stap met een mooie dwarsdoorsnede uit het Tiger-gamma.

Naam: Erik Berkvens
Leeftijd: 34 jaar
Woonplaats: Asten
Rijbewijs sinds: 2002
Rijdt zelf: KTM 990 Super Duke R

“De Tiger Sport 1050 is als eerste aan de beurt en valt met z’n sportieve, touring-look direct op in het rijtje allroads. De zithouding is wat minder sportief dan ik had verwacht. Mijn knieën zitten onnatuurlijk hoog langs de tank, wat me weinig gevoel met de motor geeft. Nu ben ik zelf net geen 1.80 meter, dus ik kan me voorstellen dat dit voor langere mensen nog wat lastiger kan zijn. Al gauw draaien we een stukje snelweg op, waar het ruitje me weinig windbescherming geeft en voor aardig wat turbulentie rond m’n helm zorgt. Het ruitje is verstelbaar, dus met een beetje schuiven is er wat betreft misschien nog wel winst te boeken. De versnellingsbak vind ik bij lagere snelheden wat hakerig, wat ik trouwens bij de andere modellen niet zo heb ervaren. De cockpit oogt wat eenvoudig en klein in verhouding tot de grote, vaste tophalf waarin deze is geplaatst, maar bevat verder wel alle benodigde informatie. De enkelzijdige achterbrug draagt in mijn ogen bij aan het sportieve uiterlijk, en staat in combinatie met de matzwarte kleur met gele accenten garant voor een mooi totaalplaatje.
De volgende Tiger is de XRT, de 800 cc Touring-uitvoering, die met zijn gegoten wielen voornamelijk op straatgebruik is gericht. Deze Tiger zit al een heel stuk beter, wat hoger en rechterop. De motor laat zich, mede door het hoge stuur en de soepele vermogensafgifte van de driecilinder, lekker vlot over de bochtige wegen sturen. Vergeleken met de Tiger Sport is deze XRT-serie veel luxer uitgevoerd met onder andere cruise control en handvat- en zadelverwarming. Het dashboard is hetzelfde als op de Tiger Sport, maar kan wel vanaf het stuur worden bediend.
De Tiger XCA rijden we ook nog even. Dit is in basis dezelfde motor als de XRT, alleen is deze wat meer allroad-gericht en dus voorzien van gespaakte wielen, waaronder een 21 inch voorwiel. Het vermogen is ook hier goed handelbaar en zeker niet agressief. Helaas rijden we vandaag alleen op het asfalt, maar ik kan me goed voorstellen dat je met deze relatief lichte motor een leuk uitstapje over onverharde paden kunt maken.
De Tiger Explorer is duidelijk de grote broer van de 800, wat ook wel merkbaar is aan het bijna 50 kilo hogere gewicht. Ook van de Explorer rijden we de meest complete uitvoeringen, de XRT (Touring) en XCA (Adventure). Ondanks zijn imposante voorkomen rijd je er verassend makkelijk op weg en heb je nauwelijks in de gaten dat je met het vlaggenschip van de Tiger Explorer-serie onderweg bent. Behalve wanneer je het gas open trekt, want hij blijft maar gaan. Wat een vermogen zit er in dat apparaat! Ook heeft de Explorer-serie cardan-aandrijving in plaats van een ketting op de andere modellen, toch een stukje minder onderhoudsgevoelig. De uitrusting op beide uitvoeringen is erg compleet met onder andere een elektrisch verstelbare ruit (met merkbaar positief verschil tussen de standen), elektronische vering voor en achter, hill-hold control en bandenspanningscontrole.
Het grote multifunctionele display is wel even wennen, erg veel informatie en erg veel opties. Middels de stuurbediening is het soms behoorlijk zoeken in de diverse menustructuren, dit had wel wat overzichtelijker gemogen.
De driecilinder blokken van alle modellen lopen moeiteloos, stil en haast als vanzelf. De Tiger Sport is met name door de zithouding niet mijn favoriet. De Tiger 800’s en Tiger Explorers hebben me daarentegen aangenaam verrast. De royale Explorer vanwege zijn comfort en complete uitrusting, de Tiger 800 vanwege zijn handling en lichte sturen. Prima motoren voor een avontuurlijke toer!”

Naam: Eric Bosch
Leeftijd: 57 jaar
Woonplaats: Doetinchem
Rijbewijs sinds: 1982
Rijdt zelf: Yamaha XT1200Z Super Ténéré

“Al deze Triumph’s zijn voorzien van een driecilinder in lijnmotor. Het dashboard verraadt ondanks de verschillen duidelijk dat ze familie van elkaar zijn. De Tiger 800 en de Tiger Sport hebben een op het oog identiek vormgegeven dashboard. Een ronde toerenteller met wijzer en links een digitaal gedeelte voor snelheid en vele andere aanwijzingen. Bij de Tiger Sport is het dashboard in een kuip geplaatst. Aan de buitenkant oogt het sportief, maar vanachter het stuur vind ik het een beetje veel kuip en komt het op mij wat gedateerd over. De Tiger 800 oogt daarentegen helemaal van deze tijd. Bij de Tiger Explorer zit de ronde toerenteller tussen twee digitale vleugels in. Met enkele knoppen links en rechts op het stuur kun je bijna alles instellen en finetunen. Ik zou zeker twee of drie tanks benzine moeten leeggereden om niet steeds te verdwalen in het zeer uitgebreide menu. Een luxeprobleem.
Ik begin met de Triumph Tiger 800 XCA. In stilstand valt de makkelijke balans me op, maar ook het lage stuur. In de eerste versnelling zetten gaat soepel en zonder merkbare schok. Wegrijden, op- en terugschakelen, het werkt zijdezacht, niets op aan te merken. De motor laat zich makkelijk en trefzeker sturen en 95 pk is voor deze net geen 230 kilo zware fiets meer dan genoeg. Minpuntjes zijn het kleine windscherm, dat mij te weinig bescherming geeft, en de voor mij niet ideale verhouding tussen voetsteunen, zadel en stuur. Maar misschien ben ik met 1.88 meter iets te lang voor de Tiger 800. Als later de Tiger 800 XRT mijn stuurmaatje is, merk ik eigenlijk geen verschil met de XCA. Wel moet er goed rekening gehouden worden met de Expedition zijkofferset. Ten opzichte van het stuur is de kofferset zeker 10 centimeter per kant breder.
De Tiger Sport is eigenlijk een beetje vreemde eend tussen de Tiger 800 en Tiger Explorer. Qua motorblok zit de Sport met 1.050 cc en 126 pk keurig tussen de beide anderen in. En wat een heerlijk blok is het zeg. Je kunt hier enorm mee scheuren, maar ook ongelooflijk schakellui mee rijden. De combi 126 pk en 240 kg blijkt een heel goede. Maar voor wat langere mensen is deze motor niet echt geschikt. De afstand tussen voetsteunen en zadel is zo kort dat het voelt alsof ik met opgetrokken knieën zit. Best jammer, want deze Tiger rijdt verder wel heel lekker.
Dan mag ik (eindelijk) op de Tiger Explorer, als eerste op de XRT. Een flinke jongen, niet alleen om te zien, maar ook met zijn 270 kilo gewicht. Het is even wennen aan de hoekige tank en kuipdelen, maar dat is vooral ook een kwestie van persoonlijk smaak. Maar wat een heerlijk rijdende motor is dit. Het forse gewicht lijkt volledig verdwenen en sturen gaat trefzeker. Bij rustig rijden draait de soepele driecilinder als een tevreden spinnende kat is. Trek je het gas goed open dan, lijkt het meer op een grommende tijger in de aanvalsmodus. 140 pk is ook niet niks en wel heel erg lekker.
Het elektrisch verstelbare scherm is een luxe, maar ik vraag me ook af hoe vaak ik echt het scherm zou willen verstellen. Als ‘ie goed staat, is het toch goed? Voor mij blijkt de hoogste stand ook maar net hoog genoeg te zijn. De verschillende tussen de rijmodi, wel even zoeken in de menustructuur, zijn duidelijk waarneembaar. Mooi is dat je je favoriete instellingen bovenin het menu kunt zetten.
Na een koffiestop manoeuvreer ik de Explorer XCA tussen een paar terrasstoelen door. Daarbij verkijk ik me op de breedte van de aluminium Expedition zijkoffers. Ook hier zijn de koffers minstens 10 centimeter breder per kant dan het stuur. Gelukkig was het slechts een lege stoel die ik van z’n plaats schoof.
Qua afwerking, uitrusting en luxe zijn met name de Tiger 800 en de Explorer helemaal top. De driecilinders lopen stuk voor stuk ontzettend mooi en reageren alert op de gascommando’s. Maar juist dat zijdezachte lopen is wat ik persoonlijk een beetje jammer vind. Net als dat natuurlijk voor ieder type motor geldt, is dat je er wel van moet houden. Ze rijden bijna perfect en ik mis daardoor bij alle Tigers een stukje beleving, een stukje rauwheid wat mijns inziens nu eenmaal bij motorrijden hoort.”