Rij-impressie Quadro 3 & 4
Het motorgevoel op drie of vier wielen? Ammehoela, zou iedere zichzelf respecterende motorrijder ongetwijfeld denken. Ja, als je je hoofd uit het raam van een rijdende auto steekt misschien. Toch hebben ze bij het Zwitserse Quadro juist dat motorgevoel weten te vangen in een bijzonder scooterconcept met drie en vier wielen; de Quadro 3 en 4. We maken eens kennis in de omgeving van Vacallo, het thuishonk van Quadro in het Alpenland.
Dat motorgevoel is er niet meteen hoor, voor een echte motorrijder is sturen met deze Quadro’s allereerst een kwestie van wennen. En dat heeft uiteraard alles te maken met de bijzondere wielophanging van beide modellen. Bij dit gepatenteerde ‘Hydraulic Tilting System’ (HTS, zie ook kader), een veer- en kantelsysteem, waarbij de 14 inch wielen onafhankelijk van elkaar kunnen in- en uitveren. Anders dan bij een voortuig met een starre wielophanging kun je met een Quadro bijvoorbeeld dus met één (of twee wielen in het geval van de Quadro 4) wiel over de stoep rijden zonder dat de machine gaat overhellen. Alleen het wiel (of de wielen) op de stoep veert dan in, terwijl de overige wielen normaal contact houden met het wegdek en het voertuig zelf dus keurig stabiel ‘rechtop’ blijft rijden.
Leuk om even op de parkeerplaats te proberen, maar het leukst is natuurlijk het echte sturen met deze Quadro’s. Nu wil het toeval dat ze in Zwitserland rijkelijk zijn bedeeld met vele hoogtemeters en dito bergwegen, dus we worden meteen in het diepe gegooid. En dat is met name met de Quadro 4 met zijn vier wielen een bijzondere ervaring, aangezien een stemmetje in je hoofd voortdurend lijkt te fluisteren dat je met vier wielen toch helemaal geen hellingshoeken op snelheid kunt rijden. Dat gevoel dat je als een trage grasmaaier door het bochtenwerk moet, heb je in de eerste twee, drie bochten even, maar als je die schroom hebt afgeschud blijk je echt serieuze hellingshoeken te kunnen rijden. Tot een maximale 45° maar liefst! Dat is een kwestie van de bocht in leunen tot de maximale hoek en vervolgens van nadrukkelijk sturen…met het stuur dus…. Een beetje een fysieke aanpak dus. Doe je dat niet consequent, dan worden de bochten een stukje wijder dan je in gedachten had. Is de knop eenmaal om, dan trekt de Quadro je heerlijk en stabiel de bocht door, waarbij alle wielen dus onberispelijk contact met het asfalt blijven houden. Bij het weer op het gas gaan, wordt je vervolgens als door een onzichtbare hand weer rechtop gedrukt. Het bizarre is dat dit ook bij heel lage snelheden uitstekend werkt. In krappe haarspeldbochten kun je de snelheid bijvoorbeeld bijna helemaal weg laten vallen, zonder dat je het gevoel krijgt dat de Quadro onder je ‘wegvalt’, zoals je dat bij een gewone motorfiets zou ervaren.
Waar wat meer lichamelijke inzet bij de Quadro 4 het meest effectief is, gaat het met de Quadro 3 net even wat losser. Het stuurprincipe is ook bij deze derde generatie van deze driewielige scooter hetzelfde, maar de ‘3’ stuurt gevoelsmatig net even wat vanzelfsprekender en dynamischer dan de ‘4’, die wat starrer aanvoelt in de voorpartij.
Voor beide geldt echter dat ‘straatje keren’ een iets minder vanzelfsprekende bezigheid is. Met de ‘3’ kom je ook op een smaller weggetje nog een heel eind, maar een keer steken is haast onvermijdelijk. Kwestie van het veer- en kantelsysteem vergrendelen met het ronde hendel onder het stuur en de machine naar achteren duwen. Omvallen doen ze niet en ook het gewicht is met 200 kilo voor de ‘3’ en 257 kilo voor de ‘4’ niet onoverkomelijk. Al zou iets als een achteruit-versnelling niet eens zo’n gek idee zijn….
Qua uitrusting zijn het beide uiteraard tot in alle poriën scooters, met vanzelfsprekend een groot en verlicht bagagevak onder het zadel, waarin je makkelijk een integraal- en een jethelm kwijt kunt. En aan de voorzijde heb je nog twee vakjes voor wat kleiner spul, waarvan een met 12V-aansluiting. Handig als je bijvoorbeeld je smartphone onderweg wilt opladen. Daar huist overigens ook een niet te missen rode hendel, waarmee je het veer- en kantelsysteem kunt vergrendelen als je de Quadro ergens parkeert. Daarnaast hebben beide modellen nog een parkeerrem.
Ook de zit op de beide keurig afgewerkte Quadro’s is uiteraard helemaal des scooters. Een comfortabele, ruime en aangenaam gepolsterde zitplek, ook voor een duopassagier trouwens, met de benen ontspannen voor je. De stuurhelften zijn royaal naar je toegebogen en het zicht in de spiegels is goed en nagenoeg trillingsvrij. Wel is de ruimte om de voeten neer te zetten wat aan de beperkte kant. Je kunt ze eigenlijk alleen plat voor je neerzetten en bijvoorbeeld niet, zoals bij veel scooters, tegen de binnenzijde van de omhoog lopende stroomlijn van de voorpartij. Daar is de ruimte niet voor en bovendien kom je aan de rechterzijde dan het voetpedaal voor de bediening van de achterrem tegen.
En die is voor dit voertuigtype verplicht zoals gezegd, maar met een motorachtergrond zul je die niet zo snel gebruiken en eerder vertrouwen op de twee remhendels. En ook die functioneren weer zoals we van een scooter gewend zijn. Met het rechter hendel bedien je alleen de remmen aan de voorzijde en met het linker hendel en het rempedaal zet je zowel de voor- als de achterrem aan het werk, waarbij de remkrachtverdeling voor/achter ongeveer 40/60% is.
Op de remwerking van de remmen van het Spaanse J. Juan valt weinig af te dingen. De voorrem vertraagt op zich al lekker stevig en direct, al is het gevoel in het hendel af en toe wat doods, maar in de regel ben je al snel geneigd om uitsluitend het linker hendel te gebruiken voor de gecombineerde remfunctie. Daarmee laten de beide Quadro’s zich snel en uiterst stabiel tot staan brengen, waarbij het voor motorrijders bij de ‘4’ dan weer een aparte ervaring is dat je geen voet op het asfalt hoeft te zetten. De eerste paar keer doe je dat onwillekeurig toch, wat uiteraard een knullig gevoel geeft. En ABS? Daar kunnen we kort over zijn, want dat zit er niet op. Dat is voor dit type voertuigen (nog) niet verplicht, ook niet volgens het Euro4-eisenpakket. En eerlijk gezegd hebben we het ook niet gemist, zeker niet op de vierwielige variant, die ook bij pittige remacties uiterst stabiel en vertrouwd tot stilstand komt.
Beide modellen maken gebruik van een motorblok, dat in de basis hetzelfde is: een vloeistofgekoelde 346 cc eencilinder met een enkele bovenliggende ketting-aangedreven nokkenas en vier kleppen. In de Quadro 4-variant is de éénpitter goed voor een vermogen van 30 pk bij 7.500 toeren en een koppel van 24,5 Nm bij 5.000 toeren. In de Quadro3, waarvan de versie die wij reden al Euro4 gehomologeerd was, ligt het maximum vermogen met 27 pk bij 7.000 toeren een fractie lager. Het maximum koppel ligt daarentegen met 29 Nm bij 5.500 toeren weer heel iets hoger. En waar er bij de Quadro 3 één tandriem voor de aandrijving van het achterwiel zorgt, worden bij de ‘4’ beide achterwielen door een separate tandriem aangedreven. Het blok is een eigen ontwikkeling, maar wordt onder supervisie van eigen mensen volledig in Taiwan geassembleerd. Dat geldt overigens ook voor de machine als geheel. Het frame en het HTS-systeem worden in Italië geproduceerd en worden uiteindelijk samen met nog wat andere ‘Europese’ onderdelen naar Taiwan getransporteerd voor de eindassemblage.
Die verschillen zijn op de smalle bergweggetjes die we in Zwitserland rijden trouwens nauwelijks waarneembaar. Het vermogen is natuurlijk niet overweldigend, maar toch valt het, zeker bergop, verre van tegen. De Quadro’s hebben een lekkere vlotte gasrespons, komen prima mee en als je het goede moment kiest, kun je ook nog best vlot een inhaalactie uitvoeren. Ook uit krappe haarspeldbochten ben je nog aardig snel vertrokken, zeker als je het drooggewicht van beide machines (200 kilo voor de Q3 en 257 kilo voor de Q4) in ogenschouw neemt. Voor gebruik in stedelijke gebieden, toch het meer geëigende gebruiksgebied voor de Quadro’s, en voor de doelgroep in kwestie dus ruim voldoende om lekker mee te komen in het verkeer. Ook op de snelweg, want op een langer vlak stuk weg klimt de snelheid nog best vlot naar een dikke 140 km/uur. Je bent dus zeker niet veroordeeld tot machteloos aanhaken op de rechterbaan….
Een klein verschil tussen beide blokken zit hem nog wel in de mate van vibreren, het blijft een eenpitter tenslotte. In het zadel van de Quadro 3 met een enkele balansas in het blok zijn de (goedmoedige) vibraties goed voelbaar, terwijl deze bij de Quadro 4, die dubbele balansassen heeft, nauwelijks waarneembaar zijn.
Of we een doorgewinterde motorrijder zien switchen van zijn vertrouwde tweewieler naar een drie- of vierwieler van Quadro? Dat zal misschien niet zo snel gebeuren, en dat is ook niet direct de doelgroep die ze bij de Zwitserse fabrikant voor ogen hebben. Dat is eerder de automobilist die het filerijden en de drukte en parkeerproblemen in de grote steden spuugzat is, maar geen motorrijbewijs wil/kan halen. Voor hem/haar kan een Quadro dan een uitkomst zijn, met in het geval van de ‘4’ het vertrouwde en stabiele gevoel om met vier wielen onderweg te zijn, mits het autorijbewijs voor 19 januari 2013 is behaald. Maar dat hoeft je als motorrijder natuurlijk niet te weerhouden van een Quadro, zeker als je in een oude matras nog een verborgen spaarpotje over hebt. In de wintermaanden kan een Quadro namelijk nog best een alternatief voor de motor of de auto zijn. Je kunt immers nog steeds tussen de files door, kunt je met de leverbare accessoires prima wapenen tegen de kou en ander winters ongemak en je profiteert van de stabiliteit van een meersporig voertuig. Daarbij zorgt het hydraulische veer- en kantelsysteem ook nog voor een stukje motorbeleving, al blijft het sturen voor een doorgewinterde motorrijder in eerste instantie een kwestie van wennen. De Quadro 3 is er nu voor de introductieprijs van € 7.990,- en de Quadro 4 kost tijdelijk € 10.929,-. Een proefritje is zo gemaakt…en kan zomaar naar meer smaken.
