Back 2 reality

De motorfietsontwikkelingen van de laatste jaren waren fantastisch. En ze waren vergelijkbaar met de einddagen van de dinosaurussen.

De argentinosaurus was zo’n 40 meter lang. Tegenwoordige topmotoren meer dan 200 pk sterk. Als iets zijn toppunt heeft bereikt is zijn beste tijd voorbij en komt er ruimte voor wat anders. Dino’s maakten plaats voor het CDA, de megasuperbikes gaan het veld ruimen voor motoren van het soort waar Motoplus al eerder de aandacht op vestigde. Motoren zoals de Honda CRF250L.

Met alle respect voor de dooie dino’s: met dit soort motorfietsen wordt motorrijden er in elk geval niet minder leuk om. Zo’n 250 cc machine vergroeit binnen no time met je body en je kunt er dan boodschappen mee doen, tussen de files door naar en van het werk gaan en om ruimte tussen de oren te krijgen kun je er nog een lekker stukkie mee rossen en crossen ook.

We zijn er alleen bang voor dat we er nog even op moeten wachten dat de meeste motorrijders weer beseffen dat 23 pk voldoende kan zijn voor pure motorpret.

Dan zal het verbruik van zuiniger dan 1 op 40 al meer mensen direct aanspreken…

Zo zet Honda toch weer de toon. Net als in 1959, 1966 en 1969