Occasion: Kawasaki Z800
Met de Z750 als voorganger, die in zo’n beetje heel Europa jarenlang als best verkochte naked bike furore maakte, rustte er een zware taak op de hoekige schouders van de ook verder scherp vormgegeven Z800. De Kawa maakte de hooggespannen verwachtingen echter volledig waar. Het succesrecept? Meer cilinderinhoud, meer spierballen en meer streetfighter. Een recept dat ook op de occasionmarkt prima in de smaak valt!
Sugomi, zo luidt de designstijl waaraan de Z800 zijn ravissante uiterlijk ontleent. Vertaald betekent het luid Kawasaki iets in de trant van ‘Het krachtige aura of de intense energie die wordt uitgestraald door iets of iemand waarvan anderen de grootsheid voelen. Boezemt ontzag in, maakt een onuitwisbare indruk, imponeert met zijn postuur of prestaties en dwingt respect af.’ Prachtig stukje marketing proza, maar het geeft wel duidelijk aan in welke richting de groenen het zoeken met de in heel vroeger tijden ooit als superbike ontwikkelde Z-lijn: weg met de klassieke naked bike, kom d’r maar in krachtige bochtenvreter. Met de 806 cc viercilinder schoof Kawasaki ook weer een stukje op in de richting van Yamaha’s FZ8, die de lat wat betreft middenklasse cilinderinhoud in 2011 een stukje hoger had gelegd.
Ondanks dat de Z800 als middenklasse naked te boek staat, is er optisch weinig middenmaat aan, helemaal vergeleken met voorloper Z750. De 800 is achter hoog, voor laag, heeft de schouders breed en kijkt lekker grimmig uit zijn koplamp. Daarbij de typische, én passende rauwe stem van de viercilinder en zonder ook maar een meter gereden te hebben, maakt de machine een ronduit machtige indruk. Achter dat enigszins extreme streetfighter oppervlak schuilt echter een bijzonder standvastige basis: het beresterke, maar speels en goed te temmen blok ontvouwt zijn maximale 113 pk en 83 newtonmeter op uiterst lineaire wijze. Bovendien is het voor de rijder op het relatief smalle zadel (834 mm zithoogte) ook nog eens prima uit te houden, wat overigens niet geldt voor de passagier die z’n derrière op een nogal minimalistisch broodje moet parkeren. Die laatste ontbreekt overigens op de Performance Edition, die onder meer is uitgerust met een duozit-cover en een lichtgewicht einddemper van Akrapovic. De Z800e bewandelt precies de tegenovergestelde weg: wat eenvoudiger veerelementen (in tegenstelling tot de reguliere versie is de uitgaande demping niet instelbaar) en een meer basale buddy drukken de nieuwprijs met een flinke 900 euro.
Dankzij de compacte wielbasis, steile balhoofdhoek en korte naloop genieten alle drie de varianten een lekker levendig stuurkarakter, de licht vertraagde gasaanname vanaf stationair toerental is slechts een klein, niet onoverkomelijk smetje. Licht is de Z800 overigens ook niet bepaald, met onder meer een stalen frame en eveneens stalen swingarm legt de Japanse nudist een flinke 231 kilo in de weegschaal, wat zich in de praktijk overigens niet heel duidelijk laat gelden. Overall kleine zaken, onder de streep is de Z800 een heerlijk speelse fiets met een rauw randje, die bij een breed publiek in de smaak valt. Dat bewijzen de verkopen. En cijfers liegen niet…
