Motorclub Pink Spirit
Nederland ken heel veel uiteenlopende motorclubs, variërend van de reguliere plaatselijke toervereniging tot merk- en/of typeclubs. Grote gemeenschappelijke deler is dat de motor (of rijstijl: toeren) doorgaans centraal staat. Zo ook bij Pink Spirit natuurlijk, daarnaast is het echter vooral het poppetje er op waar het om draait. Of beter gezegd, de seksuele geaardheid er van!
Zondag 17 april, een uurtje of half elf in de ochtend met dreigende, donkergrijze wolken aan de hemel. Bepaald geen prettig weer voor een lekker toerritje, maar toch vult de parkeerplaats van restaurant De Viersprong in het Overijsselse Markelo zich langzaam maar zeker met steeds meer motoren. Unaniem leden van Pink Spirit, die hier bijeenkomen voor de start van hun alweer tweede maandelijkse toertocht van het nog prille motorseizoen. Motorrijders ook, met één grote gemeenschappelijke deler: ze vallen op mannen/vrouwen van de gelijke sekse. Een motorclub voor homo’s dus, al nuanceert voorzitter Jaap Timmermans de zaak wel meteen licht: “Je hoeft niet per se homo of lesbisch te zijn om lid te kunnen worden van de club, enkel homovriendelijk. Natuurlijk komt het er in de praktijk op neer dat bijna al onze leden wel homo, lesbisch of bi zijn, maar een must is het zeker niet. Enkele jaren terug reed een vriend van een van onze leden vaak tochten mee, hij was weliswaar hetero, maar vond het gewoon een gezellige club. Uiteindelijk verwaterde dat wel, ik denk deels omdat we hier toch vaak over andere onderwerpen praten dan bij de, noem ‘t maar, reguliere clubs.”
Onbedoeld stipt Jaap hier één van de redenen aan waarom er überhaupt behoefte is aan een motorclub speciaal voor homo’s/lesbiennes. Kort door de bocht gaat het bij een motorclub, als het goed is tenminste, in de eerste plaats om het motorrijden zelf. Iets dat volledig los staat van de seksuele geaardheid van de persoon die gas geeft. “Klopt”, vindt clublid Maarten van Teeseling, “alleen is motorrijden boven alles vooral een sociale aangelegenheid. Naast het rijden gaat het immers ook om het contact met je mede-clubleden. Het is een beetje moeilijk uit te leggen, maar als ik met mijn man met de caravan in Frankrijk op de camping aan kom, dan merk je dat het gesignaleerd wordt. Niet dan men er een issue van maakt, integendeel zelfs, maar soms is die vanzelfsprekendheid gewoon prettig. Dat je het niet hoeft uit te leggen. Dat gevoel heb ik bij Pink Spirit, het gaat gewoon wat meer vanzelf. Ook omdat de gesprekken toch anders zijn. Onder hetero’s gaat het toch vaak over kinderen, het gezinsleven, dat is bij ons heel vaak gewoon anders.”
Waar Maarten van Teeseling vandaag de dag zijn toevlucht kan zoeken tot motorclub met gelijkgestemden, was dat voor Wim Teunisse bijna drie decennia geleden een heel ander verhaal. Motorrijden als hobby in z’n algemeenheid was al niet bepaald groot en onder homo’s al helemaal niet. “In 1988, ik reed toen zelf net krap een jaar motor, zag ik toen in een blad een advertentie staan van de Gay Moto Club uit Noord-Frankrijk met de kop ‘Homo motorrijders in Europa verenigt u’. In Frankrijk bleek er een club voor homo motorrijders te bestaan, ik Engeland ook, maar in Nederland kenden we dat nog niet. Samen met vier andere Nederlandse motorrijders reageerde ik op de advertentie en om een lang verhaal kort te maken, op 12 maart 1989 kwamen we samen en was Pink Spirit een feit.”
Ooit begonnen met vijf leden, staat de teller nu 27 jaar later inmiddels op 120, komend uit alle uithoeken van Nederland. Een ondernemende club ook, naast de genoemde maandelijkse toerrit en weekendjes weg, staan er jaarlijks ook twee internationale evenementen op de agenda. “We maken als club onderdeel uit van de Gay and Lesbian Motorcyclists of Europe, een federatie van veertien nationale en/of regionale Europese homo motorclubs. Ieder jaar organiseert één van hen een lang Hemelvaartsweekend, terwijl een ander verantwoordelijk is voor de organisatie van het zomerkamp. Afgelopen jaar was het onze beurt en hebben we, zo mag ik wel zeggen, een zeer geslaagde week gehad in Zuid-Limburg. Komende zomer vindt het zomerkamp plaats op Sardinië en in 2017 is het de beurt aan Tirol. Daar moeten we wel een beetje op tijd bij zijn trouwens, daar wil natuurlijk iedereen heen, alleen is er slechts plaats voor een maximum aantal deelnemers.”
De leden zijn blijkbaar behoorlijk actief, iets dat ook vandaag wel te zien is trouwens. Zelfs op deze qua weer allesbehalve zonnige dag (hagel, regen, natte sneeuw!) is er een mannetje of vijfentwintig komen opdagen. En waar een onlangs gepubliceerd onderzoek (waarvan de wetenschappelijke basis overigens wel met een flinke korrel zout mag worden genomen) nog verhaalt over dat 99% van de homo’s een BMW R1200GS als motor verkiest, spreekt de diversiteit aan motoren vandaag die uitkomst toch duidelijk tegen. Ja natuurlijk, hij staat er wel tussen, de 1200GS. Maar overal kom je BMW’s Geländse/Strasse-boxer tegen, dus daarin is Pink Spirit zo ‘straight’ als de Afsluitdijk. Maar verder, de Pink Spirit-ers rijden alles van een Honda Crossrunner en BMW Montauk tot een Fireblade en Suzuki V-Strom, en alles daar tussenin. Eenkennig zijn ze duidelijk niet. Wat vooral opvalt, buiten het feit dat de motoren er zonder uitzondering spic en span bij staan, is dat de meeste machines redelijk jong zijn. Volgens Jaap Timmermans ook te herleiden aan de leefsituatie van de meeste leden. “Laten we wel wezen, over het algemeen zijn we allemaal tweeverdieners zonder kinderen, dan heb je toch net even wat meer centen te besteden.”
Na een prachtige tocht door het Twentse en Achterhoekse land, inclusief een uitgebreide lunch in het Duitse Zwillbrock, rijden de deelnemers ’s middags rond een uur of drie het dorpje Lievelde binnen. Tijd voor de laatste koffiestop, met gebak. En op het terras, onder een zonnige hemel. Eindelijk!
Meer weten? www.pinkspirit.nl
