Compacttest Yamaha MT-09

Met de komst van de nieuwe MT-10 sneeuwde een ander Yamaha-nieuwtje haast onderː de vernieuwde MT-09, nu met tractiecontrole en aangepaste mappings. Onder de Spaanse zon maken we hernieuwd kennis met een MT-09, die weer helemaal bij de pinken is.

Het is alweer even geleden dat Yamaha met de presentatie van de MT-09 het startschot gaf voor een volledig nieuw modelplatform, september 2013 om precies te zijn. De ranke naked met zijn aanstekelijke driecilinder en dito prijs sloeg in als een bom en reed de afgelopen twee jaar maar liefst een dikke 20.000 keer de showroom uit. Op basis van dezelfde driepitter verschenen de MT-09 Tracer en recent de XSR900, beide al voorzien van features die de stamhouder tot dusver moest missenː drievoudig instelbare tractiecontrole en aangepaste motormappings om met name de vaak als net iets te agressief bestempelde gasrespons van de A-modus wat te temperen. En dat was feitelijk ook meteen het grootste kritiekpunt, want de MT-09 was verder een uitstekende motorfiets, zeker gezien de prijs.
En die indruk bevestigt het 2016-model al na een paar kilometer Spaans asfalt. Het compacte gevoel, rechtop en dicht op het brede stuur en daarmee het voorwiel, is meteen vertrouwd. Het met 815 millimeter niet al te hoge zadel is smal en vrij hard, wat voor een lekker contact met de motor zorgt, maar de echte gangmaker van dit feest der herkenning is zonder twijfel de 847 cc driecilinder in het vooronder. Die is net als voorheen 115 pk en 87,5 Nm sterk en dat is op deze olijk slingerende Spaanse wegen meer dan voldoende voor een stevig op het gezicht gebeitelde grijns. Ongeacht versnelling en toerental heeft het blok het tussen pakweg 2.000 en 11.000 toeren, waar de rode streep staat, het uitstekend naar zijn zin. Een draai aan het gas volstaat om de MT-09 met kracht vooruit te kegelen. Die trekkracht is niet alleen onderin en in het middengebied voorhanden, ook hogere toerentallen slikt de MT-09 als zoete koek, waarbij je het voorwiel bij stevige accelereren steeds speels boven het asfalt voelt zweven.
De versnellingsbak, in eerdere testen nog wel eens als stug omschreven, is misschien af en toe nog een tik hakerig tussen bepaalde versnellingen, maar dat zou ook aan de nog maagdelijke kilometerstand van de testmotoren kunnen worden toegeschreven. Opmerkelijk genoeg heeft de nieuwe MT-09, anders dan de MT-09 Tracer en ook de XSR900, geen zogeheten Assist & Slipper clutch. Zou dat dan duiden op een volledig vernieuwd model voor komend jaar, aangezien de nieuwe MT-09 nog niet aan de Euro4-norm voldoet?

Maar de hamvraag is natuurlijkː hoe zit het met de gasrespons in die A-modus? Nou, die is nog steeds fel, maar absoluut minder heftig en beter doseerbaar dan voorheen. Het scherpe randje is er als ware van afgeschaafd, al blijft op dit soort wegen met veel kort draaiwerk en blinde bochten de Standard-modus met zijn iets soepelere respons de voorkeur houden. De tammere B-modus met zijn opvallend softe respons is ongewijzigd en is eigenlijk alleen bij regen aan te raden. Switchen tussen de modi kan op vertrouwde wijze tijdens het rijden door het gas dicht te draaien en op de knop op de rechter stuurhelft te drukken.
Dat kan met de nieuwe tractiecontrole dan weer niet. Om te wisselen tussen de drie standen (1, lichte interventie; 2, maximale interventie; en uitgeschakeld) moet je stoppen. Op de hier en daar gladde Spaanse wegen is het, zeker in stand 2, niet heel lastig om het systeem even te provoceren. Het grijpt ook dan zeker niet al te vroeg in en als het dat doet, dan op aangenaam verfijnde wijze en zeker niet te abrupt.
Ook vertrouwd is het lichtvoetige stuurgedrag van de rijklaar 191 kilo wegende MT-09. Hij stuurt erg licht en makkelijk in, om vervolgens met speels gemak een forse hellingshoek op te zoeken. Net als voorheen is de veerafstelling aan de zachte kant. Dat is lekker comfortabel en oneffenheden worden goed weggefilterd. Niets mis mee, je kunt er met een beetje fysieke rijstijl zelfs nog heel behoorlijk mee vegen, deels ook omdat remmen bijzonder goed aangrijpen en uitstekend te doseren zijn, maar up-tempo komt er uiteindelijk toch wat beweging in het geheel. Daardoor mist de MT-09 bij het insturen op snelheid net even dat laatste stukje precisie. Niets om meteen je hoofd over te breken, maar super strak is het ook niet. Illustratief is wat dat betreft de XSR900, die we onlangs reden en die een stuk stugger aanvoelde.
Onder de streep is de Yamaha MT-09 nog net zo MT-09 als hij was, maar dan wel met een aantal nuttige updates. Het echt scherpe randje is van de A-modus af en met de fijn werkende tractiecontrole heeft nu ook de MT-09 een extra elektronisch vangnet en dat is toch een aangename gedachte. Bovendien is de driepitter met de nog steeds uiterst scherpe prijs van 9.599 euro nauwelijks duurder dan afgelopen jaar. Win-win dus!