Rij-impressie Yamaha XV950 Racer

Het frisse blauwe kleurtje op de tank en het kapje over het duozadel schreeuwen om een lekker Mediterraan zonnetje. Maar soms zit het mee en soms zit het tegen. Dat laatste is helaas het geval als we de Yamaha XV950 Racer rijden, want het komt met bakken uit de lucht. Maar gelukkig weet ‘Manhattan aan de Maas’, Rotterdam, de juiste snaar nog te raken bij deze twin uit Yamaha’s Sport Heritage-lijn.

Vintage, retro, hipster, of hoe je het ook wilt noemen, is nog steeds hot en iedere zichzelf respecterende motorfabrikant heeft dan ook wel iets in huis dat onder deze noemer te scharen valt. Maar niet alleen in de motorwereld valt die hang naar het oude en nostalgische te bespeuren. Kleding, inrichting, kapsels, overal zie je het terug en soms zelfs in de locaties waar we vertoeven voor een aangenaam weekendje weg. Hotel New York op de Rotterdamse ‘Kop van Zuid’ is bijvoorbeeld zo’n heerlijke nostalgie ademende oase te midden van hypermoderne hoogbouw. Begin vorige eeuw gebouwd als hoofdkantoor van de Holland-Amerika-Lijn en sinds 1993 een prachtig hotel met veel Jugendstil-details.
En daar smoelt Yamaha’s XV950 Racer met zijn frisse kleur en quasi nostalgische uitstraling bijzonder goed bij, ook al regent het pijpenstelen. Net als de XV950 en XV950R hoort deze Racer bij Yamaha’s Sport Heritage-lijn, maar anders dan zijn beide familieleden is er eerder een café-racer- dan een uitgesproken cruiser-sausje overheen gegoten. Op de veerwegen voor en achter na is de technische basis van de drie XV’s volledig identiek, maar de Racer is door een paar slimme aanpassingen optisch toch een heel andere machine geworden, met een opvallend rechte lijn tussen de voorkant van de tank en het kontje. Daar kun je haast een waterpas tussen leggen. Maar het meest opvallend is natuurlijk het stuur. Niet naar de rijder toegebogen, zoals bij de andere twee, maar echte, sportief naar beneden wijzende clip-ons. Daarop aansluitend zijn de voetsteunen wat verder naar achteren gepositioneerd en is het zadel niet alleen vlakker maar ook hoger dan bij de andere twee XV’s, 765 millimeter tegen 690 en 685 millimeter voor respectievelijk de R en de standaard XV. En daarnaast zijn de vorkpoten voorzien van stofhoezen en is er een passende sportieve finishing touch in de vorm van een bijpassende zadelkap over het getrapte duozadel, een klein, donker fly-screen en twee aluminium zijkappen ter hoogte van het zadel. Sportief met een aangename vleug nostalgie!
En zo zit het ook. Niet semi-onderuit, zoals op de andere XV’s, maar redelijk voorover gestrekt met ook de benen in een wat sportievere houding. Een beetje van dik hout zaagt men planken, lekker old skool dus. De hoek die de knieën maken is acceptabel en het arrangement als geheel is zeker niet te inspannend, maar met name aan de rechterkant wordt het been wat naar buiten gedrukt door het luchtfilterhuis. Dat kon ook moeilijk een andere plek krijgen, omdat Yamaha er voor gekozen heeft om de tank met 12 liter inhoud heel compact te houden en er onder geen plek overblijft. Dat compacte druppelvormige exemplaar is dus echt een tank en niet ook een omhulsel voor de airbox.

De 942cc metende V-twin is van onderuit al aangenaam bij de les. Vanaf zo’n 2.000 toeren zit er al een lekkere gelijkmatige punch in en niet veel later, bij 3.000 toeren om precies te zijn, wordt de maximale 80 Nm koppel al aangetikt. Het maximum vermogen van 52 pk is bij een eveneens lage 5.500 omwentelingen voorhanden, maar al tokkelend en glibberend over de vele tramrails in de Rotterdamse binnenstad nemen we dat maar even ter kennisgeving aan. Maar met een stuk vrij baan buiten de stad sprint de Yamaha nog best vlot van 100 naar 130 km/uur. Tuurlijk, de stenen uit de straat trekken is wat anders, maar binnen de mores van het genre stampt de vierklepper er lekker op los. En eerlijk is eerlijk, voor dit concept is het ruim voldoende.
Bovendien reageert de Racer energiek en lekker direct op de commando’s van de rechterpols en schitteren trillingen nagenoeg door afwezigheid. En dan te bedenken dat de V-twin star in het stalen dubbel wiegframe is gemonteerd en geen balansas heeft. Normaal gesproken klinkt een standaard XV950 wat bescheiden, maar deze Racer heeft door de optionele slip-on Akrapovic RVS-uitlaatdemper wat meer noten op zijn zang. De twin klinkt er wat dieper en volwassener door, zonder daarbij schreeuwerig te worden. Die extra tonen hebben wel hun prijs, want de perfect afgewerkte en stemmig matzwarte demper met XV950-logo kost € 688,- extra.
Al net zo voorbeeldig als de gasrespons is de versnellingsbak van de Yamaha. Licht in de bediening en nauwkeurig in de werking. Wel schakel je door de vermogenskarakteristiek van de Yamaha in de praktijk doorgaans al vlot op.

Dat hoeft een vlotte rijstijl trouwens geenszins in de weg te staan, al moet je het ‘Racer’ in de typeaanduiding natuurlijk niet al te letterlijk nemen. Desondanks laat de Yamaha zich ondanks het barslechte weer heel vanzelfsprekend aan de hand nemen. De ruim 250 rijklare kilo’s laten zich heel neutraal insturen en omleggen en zijn ook nog behoorlijk precies te mikken. Daarbij is de XV950 Racer ook nog eens verrassend stabiel.
Daarbij is ook een belangrijke rol weggelegd voor de vering, met achter een sportief piggyback-reservoir voor de beide schokdempers. De vering geeft zowel voor als achter heldere feedback en tekent voor een mate van rijcomfort die zeker niet kenmerkend is voor dit segment. Aangenaam comfortabel en tot op zekere hoogte valt er zelfs best lekker sportief met de Yamaha te sturen, al blijft dat genoegen in de stromende regen beperkt. Ook al omdat de gemonteerde Michelin Commanders, die op droog wegdek overigens best hun mannetje staan, op natte ondergrond af en toe iets minder zeker van hun zaak zijn en wat zoekerig worden. De grondspeling is voor een machine in dit genre heel acceptabel, al is de ruimte aan de rechterzijde beperkter. Door de aanwezigheid van de uitlaatdemper aan die kant staat de voetsteun iets verder naar buiten dan aan de linkerkant en raakt dus ook iets eerder het asfalt.
Ook de remmen ogen sportief met zowel voor als achter een flinke 298 millimeter wave-schijf. De remmen laten zich helder doseren en de opgebouwde vertraging is netjes, al is het drukpunt niet altijd even consistent. Dat geldt wel voor het benzineverbruik, want een dikke 1 op 25 met de V-twin is eerder regel dan uitzondering.

Of je bereid bent om onder de streep de meerprijs van € 300,- bovenop de prijs van een XV950R neer te tellen om te racen met een knipoog, is natuurlijk een persoonlijke keuze. Maar met de Racer heb je een machine met dezelfde deugden, maar die qua uitstraling net even anders en meer ‘catchy’ durft te zijn. Bovendien heb je met onder ander de sportieve clip-ons, het fly-screen en de verder naar achteren geplaatste voetsteunen al een mooie basis om deze XV naar eigen smaak verder te customizen.