Hanny van Kaathoven en haar FZ6 Fazer

“Ja, een motor mag best iets vrouwelijks hebben, maar niet van die roze franjes, dat kan best subtieler!” Aan het woord is Hanny van Kaathoven (50), trotse eigenaresse van een blauwpaarse Yamaha FZ6 Fazer met grof bloemenmotief om het wel vrouwelijk te maken, maar niet té. Maar hoe mooi ze de motor ook vindt, de prioriteit bij de zoektocht naar een geschikte motor lag toch echt ergens anders. “De hond moest mee kunnen!”

“Arwin, mijn man, reed al motor. Op z’n achttiende heeft hij zijn rijbewijs gehaald en sinds een jaar of tien rijdt hij weer écht. Alleen was achterop zitten nooit zo mijn ding, dat trek ik niet. Ik ging daarom ook nooit mee. Maar goed, toen kwam die midlife crisis. En dan kun je kiezen voor vreemdgaan of je motorrijbewijs halen, zeg ik altijd gekscherend, ik heb voor dat laatste gekozen. Proeflesje geboekt en ik had meteen de smaak te pakken. In september 2011 haalde ik mijn rijbewijs, toen stond er overigens al lang een motor in de garage. Ondanks dat ik toen ik begon met lessen werkelijk geen idee had wat ik wilde, ik had er ook geen verstand van. Toevallig had een collega van me echter een Fazer, ik liep daaraan voorbij en wist meteen, ‘dat wordt ‘m!’. Ik viel direct voor het uiterlijk en volgens mijn rijinstructeur was het bovendien ook een perfect allemansvriendje, prima motor voor beginners. Zodoende ben ik op zoek gegaan naar een Fazer. En dan die meer sportieve uitvoering met de hoge uitlaatjes. Uiteindelijk vond ik er eentje uit 2004 en ik moet zeggen, ik heb nooit spijt gehad van die keuze.
Het eerste half jaar heb ik er in de originele staat mee gereden, maar op een gegeven moment ging het in Valkenburg mis. Ik stond op een verhoginkje, mijn been niet. En dan is tweehonderd kilo in ene best veel om tegen te houden en ga je om. De motor was gewoon iets te hoog voor me, ik kon net niet met platte voeten bij de grond. Kwestie van laten verlagen en nu is het perfect.
Nog diezelfde winter heb ik hem toen ook laten spuiten. Hij was blauw/paarsachtig en helemaal niet super mannelijk, maar toch mocht ‘ie wel iets van een vrouwelijk tintje hebben. Dat terwijl ik zelf zeker geen meisje-meisje ben. En omdat ik inmiddels wel wist dat ik de motor niet na een jaartje weer weg zou doen, vond ik dat wel de investering waard. Uiteindelijk heb ik gekozen voor bloemen, maar dan niet zo kleurrijk pakket, maar een heel grof motief. De spuiter heeft het ontworpen en het mooie ervan vind ik onder meer dat het geen symmetrisch ontwerp is, de linker en rechterzijde verschillen. En het is natuurlijk uniek, een tweede motor als deze is er niet.
Toch trekt het ontwerp niet de meeste aandacht, die eer gaat naar Sunny. Onze hond moest namelijk mee kunnen, dat was misschien wel mijn eerste en belangrijkste vereiste. Op internet even gezocht en daar deze ‘pet carrier’ van EGR gevonden. Het is eigenlijk een reistas voor huisdieren voor in het vliegtuig. Met spanbandjes onder de tank door kun je die dan vastzetten op de tank, maar dat werkt niet. Dan ben ik iedere keer een half uur bezig om die hond op de tank te krijgen. Daarom hebben we er zelf een Quick-Lock systeem van SW Motech op gezet. Tweedehandstasje gekocht en daarvan de ring overgezet. Nu is het een kwestie van klik-en-klaar. Bovendien zit de tas ook veel stabieler. Sunny vind het rijden wat dat aangaat heerlijk, al vanaf het begin. Ze was al gewend om op de fiets mee te gaan, dus ze kende het al een beetje. Ze gaat ook letterlijk overal mee naar toe. Afgelopen jaar zijn we bijna drie weken wezen toeren door Europa en dan ligt ze heel rustig op de tank. Het mooist zijn nog wel de reacties van andere weggebruikers. Rij je op de snelweg en word je twee of drie keer ingehaald door dezelfde auto, moeten ze nog even een foto maken. Echt waar, zou ik van iedereen die een foto maakt een euro krijgen, dan had ik inmiddels een heel mooie nieuwe motor kunnen rijden.”