Column Jurgen van den Goorbergh
Het seizoen 2014 zit er helaas op en we kunnen wel stellen dat het ondanks de hegemonie van de Marquez-familie het er zeker niet minder spannend om is geweest. Ook de suprematie die zowel Tito Rabat in de Moto2 als Michael van de Mark in het WK Supersport hebben laten zien, was van grote klasse.
Toch mogen we ook gelijk vaststellen dat de Nederlandse Moto3-delegatie (Scott Deroue, Bryan Schouten en Jasper Iwema) gefaald heeft met hier en daar nog een redelijke uitschieter van Jasper. Helaas was dat dan wel als invaller voor de vroegtijdig vertrokken Schouten…. In potentie zijn het alle drie kandidaten om in de punten te rijden, maar om constant top-10-noteringen te scoren, daar komt meer bij kijken. Het is maar de vraag of we nog Nederlandse inbreng hebben in het 2015 seizoen. Wel is er in de Red Bull Rookies Cup nieuw talent voorhanden met Bo Bendsneijder, Robert Schotman en nieuwkomer Walid Soppe (kampioen Molenaar NSF100 Cup). Alex Marquez pakte de 2014-wereldtitel in de Moto3-klasse. De ‘broer van’ reed geen briljant seizoen, maar contant scorend wist hij dus wel de titel te pakken. Het duurde lang voor Honda haar draai had gevonden in de lichtste klasse, waarin de titel in eerste instantie een prooi leek te gaan worden voor de zeer agressief rijdende Jack Miller op de KTM. De Honda’s zijn in snelheid de KTM de baas, maar Miller vond puur op sturen gaten die er soms ook echt niet waren. Na een zeer spannende finale op Valencia, waar ook menig elleboog niet werd geschuwd, ging de titel toch naar Marquez. Miller stapt in 2015 gelijk in het diepe door in de MotoGP uit te gaan komen op de nieuwe productie-Honda. Ik betwijfel of dat wel zo’n verstandige keuze is. De overstap van Alex Marquez naar de Moto2 klinkt mij beter inde oren. Hier zal ook wederom Rabat de te kloppen man gaan worden.
In de MotoGP hebben we dit seizoen ook genoeg elleboogwerk gezien en dat deze ellebogen tegenwoordig, net als de knieën, ook gewoon mee over de grond glijden, geeft aan dat hellingshoeken tot meer dan 60 graden geen uitzondering meer zijn. De motor, elektronica en banden laten dus heel veel toe, een echte highsider zie je daarom ook nog maar zelden. In de slowmotion-beelden zie je wel steeds meer driftende motoren, die zelfs met dit vermogen onder controle zijn te houden. Er waren ook een paar rare situaties zoals met wisselende weersomstandigheden en dan zie je dat de rijder hun eigen computer (hoofd) onder controle moeten krijgen. Daarbij komt ervaring goed van pas. Dat was goed te zien bij Valentino Rossi, die in dit soort omstandigheden ‘old-school-riding’ laat zien en het koppie erbij houdt. Marquez kende een moeilijke tweede helft van het seizoen met een paar fikse schuivers. Maar dat was een leerproces dat hem de komende jaren ongetwijfeld nog sterker zal maken. Jorge Lorenzo liet bij vlagen briljante races zien, toch moest hij in de eindstand het hoofd buigen voor teammaat Rossi. Het fanatisme dat Rossi dit jaar heeft laten zien, komt voort uit de nieuwe aanpak die hij hanteerde; verandering van chef-monteur en ander voorbereiding op mentaal en fysiek gebied door onder andere meer trainingen af te werken op zijn eigen dirt-track-baan in Italië. Lorenzo moet deze winter terug naar de tijden waarin hij onverslaanbaar was en daar de draad weer zien op te pakken. Want een mentaal en fysiek fitte Lorenzo blijft voor mij de gevaarlijkste concurrent voor Marquez. Andere rijders en teams die progressie hebben gemaakt, waren er ook; Ducati heeft laten zien mee te komen, vooral als het in de open klasse blijft rijden (dus met zachtere banden en meer brandstof – het beeld is dan dus wel vertekend).
De laatste testen hebben laten zien dat Marquez nog steeds de ‘leading man’ is. Yamaha liet de laatste races al wel zien dat ze niets voor de Honda’s onder hoeven te doen, dus Marquez en ook Dani Pedrosa zijn gewaarschuwd. Het zal verder de bovenkamer van Lorenzo zijn, die moet laten zien waartoe Yamaha komend jaar in staat is, waarbij Rossi altijd een gevaarlijke outsider blijft voor de titel. Van de nieuwkomers (Suzuki en Aprilia) zullen we niet direct te veel moeten verwachten. Suzuki is er lang uit geweest en dat kost minimaal drie jaar om weer vooraan te komen. Voor Aprilia geldt dat het WK Superbike geen MotoGP is, dus zal er veel ontwikkeld moeten worden en de vraag is of daar budget voor is. Cal Crutchlow kan gezien zijn stijgende lijn in de laatste seizoenshelft voor uitschieters gaan zorgen. Scott Redding is naar mijn mening, net als Loris Baz, te groot en te agressief voor topklasseringen in de MotoGP. Pol Espargaro gaat steeds beter draaien met de Tech3 Yamaha, net als zijn teamgenoot Bradley Smith trouwens. Stefan Bradl heeft in de ogen van Honda niet goed genoeg gepresteerd en heeft een stapje terug moeten doen door op de Forward Yamaha te stappen. Aleix Espargaro moet, net als Andrea Dovizioso bij Ducati, Suzuki weer op de juiste weg brengen. Laten we het er maar op houden dat in 2015 in grote lijnen dezelfde rijders om de prijzen zullen strijden en daar is niets mis mee! Ik heb er nu al zin in!
