WK Superbike Jerez, Spanje
Na een waanzinnig spannende wedstrijd in Jerez is Michael van der Mark de nieuwe wereldkampioen Supersport. De Rotterdammer deed het in stijl, met zijn vijfde overwinning van het seizoen. Van der Mark straalde agressie uit, maar maakte ook fouten. Net als zijn grootste concurrent Jules Cluzel, die in de voorlaatste ronde crashte. Op weg naar het podium fluisterde Van der Mark zijn teammanager Ronald ten Kate in: “Vandaag was ik ‘Captain Slow’.”
Over het mooiste moment van het seizoen 2014 hoeft Michael van der Mark een dag na dat memorabele weekend in Jerez niet heel lang na te denken. “Zondagmiddag, tien over twaalf.” Op dat moment kwam hij wheeliënd onder de vlag door in Jerez. Als winnaar en als wereldkampioen – twee races voor het eind van het seizoen. “Het is nog steeds moeilijk te geloven”, zegt hij. Dat hij de eerste Nederlandse solo-wereldkampioen wegrace is sinds Henk van Kessel in 1974 vindt hij ‘onwijs gaaf, natuurlijk’. Zo’n vier jaar geleden leek de carrière van de 17-jarige Michael van der Mark in een doodlopende steeg stuk te lopen. Na een paar Grand Prix-optredens in het Lambretta Reparto Corse-team moest hij onder meer om financiële redenen het veld ruimen en even wist niemand om de talentvolle dubbele Nederlandse 125 cc-kampioen welke kant het op moest. Een ongepland ritje op een Moriwaki Honda 250 van Ten Kate Products opende een deur naar nieuwe racetoekomst. “Onze mensen waren in Assen en lieten Michael rijden op de Moriwaki. Toen ze terugkwamen op de zaak bleven ze maar tegen me praten over die Van der Mark. Dat ik toch eens over hem na moest denken”, vertelt Ronald ten Kate. “Eigenlijk kende ik hem nauwelijks.” Maar via Ten Kate’s EAB Ten Kate Junior Team belandde tweetaktliefhebber Van der Mark in het EK Superstock en in zijn tweede seizoen veroverde de Rotterdammer overtuigend de Europese titel. Een unicum voor een Nederlandse coureur. Zijn debuutjaar in het WK Supersport voor het Team Pata Honda van Ten Kate was veelbelovend en voor aanvang van 2014 zette Van der Mark geen rem op zijn ambities. “Ik wil wereldkampioen worden”, sprak de inmiddels 21-jarige coureur zonder terughoudendheid uit. Twee valpartijen in Australië betekenden een valse start, maar vanaf de tweede wedstrijd was Van der Mark niet meer van het podium te slaan. In Assen verpletterde hij de concurrentie en na die eerste WK Supersport-zege volgden er nog vier, inclusief de ‘Thriller van Jerez’. “Ik heb de race nog niet teruggezien, maar ik ben heel benieuwd”, aldus Van der Mark op maandagmiddag na die bloedstollende wedstrijd, waarin elke bocht wel iets gebeurde in een kopgroep die aanvankelijk uit acht man bestond. “Het was de moeilijkste en de langzaamste race van het jaar”, beschrijft Van der Mark, die in alle trainingen de snelste was geweest. “We hadden op zaterdag een race-simulatie gedaan en niemand die ons bij kon houden. Maar in de race was het een ander verhaal, omdat we met zo’n groep bij elkaar zaten. En iedereen wilde natuurlijk winnen.” Dat vooral zijn enig overgebleven concurrenten Jules Cluzel en Florian Marino zeer agressief reden, verbaasde Van der Mark niet. “Ik zou hetzelfde hebben gedaan.” Vooraf had hij zich niet echt een voorstelling gemaakt van de race. “Dat is altijd lastig, maar als ik kopstart zou pakken, had ik wel het idee dat ik na een rondje of vijf weg zou kunnen rijden. Aan het eind van de race had ik gedacht dat ik met versleten banden weg zou kunnen blijven. Maar ze kwamen steeds weer terug.” Van der Mark pakte na zijn tweede pole van het jaar inderdaad kopstart, maar verremde zich volledig – “ik was iets te enthousiast”- en zich moest vanaf een zevende plaats een weg naar voren banen. “Dat ging best makkelijk, maar die jongens vooraan reden écht hard. Het ene moment wilde ik heel graag winnen, het andere moment dacht ik ‘het is wel goed zo; het mag ook in Magny-Cours’. Maar uiteindelijk wilde ik toch vooral winnen en in Jerez al de titel halen.” De bikkelharde lijf-aan-lijf-gevechten hadden ook Van der Mark als slachtoffer kunnen eisen toen hij even naast de kerbstones terecht kwam, maar de titelpretendent wilde van geen wijken weten. Zes ronden voor het einde volgde misschien wel hét moment van de wedstrijd toen Van der Mark op het rechte stuk naast Cluzel reed en zijn rivaal een lange blik toewierp. Cluzel keek niet opzij. “Hij moét me wel hebben gezien. Waarom ik het deed? Hij remde voor de volgende bocht in ieder geval eerder. Dat zegt wel genoeg, lijkt mij. Hij probeerde van alles, maar ik wilde hem nog even laten zien dat hij nog niet van me af was.” Net voor het ingaan van de laatste ronde ging de met schakelproblemen kampende Cluzel definitief in de fout toen hij zich in de laatste bocht voorbij Van der Mark en leider Marino remde. Marino moest in de remmen en Van der Mark glipte binnendoor naar de eerste plaats. Die gaf hij niet meer af. “Ik nam expres al een wat wijdere lijn bij het insturen van die laatste bocht, want ik hoorde Cluzel al komen”, vertelt Van der Mark over het beslissende moment van zijn kampioensrace. “Maar ik had nooit verwacht dat hij ook Marino nog wilde passeren. Het was moeilijk om die laatste ronde geconcentreerd bij te blijven. De hele race eigenlijk wel. Ik wilde het zo graag hier al afmaken. Dat maakte het best wel lastig.” Gehuld in een kampioensshirt en met een speciale helm met camera reed Van der Mark zijn ereronde. Hij kan zich weinig meer van dat eerste uur als wereldkampioen herinneren. “Het is moeilijk om te geloven. Het is echt een chaos geweest. Je wordt best wel even geleefd. Maar het hoort er allemaal bij. Ik heb er al wel van genoten. Samen met het team. Ik heb niet zo veel geslapen…. We zijn als team echt naar elkaar toegegroeid.” Van der Marks moeder en zus, beide werkzaam in de hospitality van het Ten Kate-team, beleefden de race van dichtbij, vader Henk had andere verplichtingen. “Jammer dat hij er niet bij kon zijn, maar onwijs leuk dat hij ook in zijn eigen race op het podium stond.”
Vader Henk van der Mark werd namelijk samen met zijn ‘classic race’ endurance-partner Dirk Brand derde tijdens de 4 Uren van de Nürburgring. “We hadden afgesproken dat Dirk de wedstrijd zou starten, zodat ik de Supersport-race kon kijken”, vertelt Van der Mark senior. “Na de finish had ik nog een kwartiertje om me klaar te maken voor mijn eigen wedstrijd. Natuurlijk was ik er graag bij geweest, maar ik vond niet dat ik het kon ten opzichte van die andere jongens maken om naar Jerez te gaan. En daar komt bij: het was nog niet zeker dat hij nu al kampioen zou worden.” Na het succesvolle debuutjaar in het WK Supersport waren voor 2014 belangrijke puntjes op de i gezet, omschrijft Henk. “Vorig jaar was de motor niet altijd honderd procent. Michael moest soms om de problemen heen sturen. Dit jaar is (oud-coureur) Arnold Litjens zich om de vering gaan bekommeren en die fiets stuurt nu zó goed. En ook op het gebied van de elektronica zijn duidelijk stappen gezet. Maar Michael is zelf ook veranderd. Toen hij 125 reed, moest ik hem naar de trainingen brengen. Daar had hij niet altijd zin in. Nu vraag ik wel eens waar hij nu weer naar toe gaat. ‘Ik moet toch trainen’, zegt hij dan. Voor de race in Jerez heeft hij zó fanatiek getraind. ’s Avonds lag hij voor dood op de bank, maar hij is zó topfit. Hij is ook zelfstandiger en volwassener geworden. Voor de Europese races regelt hij zelf zijn vluchten en hotels en hij praat ook veel beter, Vroeger was hij zo verlegen, sprak hij alleen als hem iets gevraagd werd. Dat hij nu zo goed praat, heeft me wel verbaasd. Niet qua rijden. Ik wist wel wat hij in zijn mars had. Ik vind het fijn dat hij zo gewoon is gebleven. Altijd aardig, altijd lachen. Zijn sterke punt is ook dat hij nóóit opgeeft. Het is zó’n bijter. Je zag het in Jerez: werd hij aan de kant gezet, zat hij er in de volgende ronde toch weer bij. En leergierig is ie. Als ik langs de baan sta te kijken, geef ik ‘m wel eens tips. De volgende ronde probeert hij het meteen. Ik was erbij toen hij in Suzuka won. Daar heeft hij op mij de meeste indruk gemaakt. Zelfs met oude banden was hij de snelste van het team.”
Ronald ten Kate beleefde in Jerez de tiende wereldtitel met het Ten Kate Racing Team. Van der Mark was de negende Supersport-wereldkampioen – en na Chris Vermeulen in 2003 de één na jongste uit de geschiedenis – en ook met James Toseland pakte het team een Superbike-wereldtitel. “Elk kampioenschap heeft iets bijzonders, het bijzondere aan deze titel is natuurlijk het oranje randje”, zegt Ten Kate. Ook hij heeft Van der Mark zien groeien sinds vorig jaar. “Toen waren we blij als we er soms bij stonden. De fiets is een raket, maar de verbeteringen aan de motor vallen in het niet bij de progressie van Michael zelf. Er stond echt een andere Michael in de box. Als je zo’n jaar draait… Eerst is er de hoop dat het kan, dan het geloof en dan komt ook de mentale kracht. Zoals hij Cluzel aankeek in deze race; dat doe je niet als je niet blaakt van zelfvertrouwen. Hij is een Pietje Bell; altijd in voor een geintje, maar als hij die helm opzet, is dat allemaal weg. Hij heeft dit jaar mega stappen gezet, onder meer tijdens de kwalificatie, maar hij zit nog steeds in een zwaar stijgende lijn. We hebben nog niet het beste gezien van Michael van der Mark. Je kunt kansen krijgen, maar dan moet je ze ook pakken. Dat heeft hij dit jaar gedaan.” Al vanaf de eerste trainingsronde in Jerez bespeurde Ten Kate een ‘goede schwung’ bij Van der Mark. “We hadden het volste vertrouwen in de wedstrijd. Vooraf hebben we dingen doorgesproken, maar een race is moeilijk uit te stippelen. We hebben ‘m ook gezegd dat hij hier niet hoefde te winnen, dat het niet op haren en snaren hoefde. En na driehonderd meter loopt die race dan al anders dan je je voorstelt. We weten dat hij een koele kikker is, maar als je sommige dingen ziet in de race, vraag je je af of hij wel weet dat hij voor de titel bezig is. Maar dat wist hij zeker wel! Je hinkt op twee gedachten: winnen is niet nodig, maar je wilt het wel. En als wereldkampioen op bovenop het podium staan met het Wilhelmus, dat is mooier dan wanneer je als vierde ook even naar voren wordt geroepen omdat je wereldkampioen bent geworden.” Afgezien van de crash in de openingsrace waren de resterende acht wedstrijden met vijf overwinningen en drie tweede plaatsen volgens Ten Kate ‘allemaal weekenden om in te lijsten’. “Maar Assen was wel heel bijzonder. Met zó’n voorsprong, met die druk…. Daar heeft hij zó’n stap gemaakt. In Assen je eigen volkslied horen…. Hij heeft dat speciale, de X-factor. En binnen het team ook de gunfactor.” Ten Kate wil Van der Mark volgend jaar graag in zijn WK Superbike-team plaatsen. “Ik denk ook dat we dan met de nieuwe reglementen een goede fiets hebben. Michael heeft in principe ook volgend jaar nog een contract bij ons voor het WK Supersport. Dat contract willen we open breken en er moet een afspraak op Honda-papier komen. Ik heb niet de illusie dat wij voor Michael het eindstation zijn, maar binnen Honda wordt serieus mee gedacht over Michaels carrière op langere termijn.” “Honda heeft ons gezegd dat ze Michael graag twee jaar in het WK Superbike willen laten rijden en dan door willen laten gaan. Naar de MotoGP, want Moto2 is volgens mij echt niet nodig”, aldus Henk van der Mark. “Het klinkt heel mooi, maar ik zou het graag ook op papier willen zien.”
Op het circuit waar vorig jaar Eugene Laverty voor Aprilia de dubbel pakte, deed zijn opvolger Marco Melandri dat dit jaar in Jerez. De Italiaan won vanaf de vierde startplaats op knappe wijze beide Superbike-races voor zijn teamgenoot Sylvain Guintoli. Die leidde in beide wedstrijden de meeste ronden, maar had geen verweer tegen de opkomende Melandri. Die beroofde zo niet alleen teammaat Guintoli van tien belangrijke extra punten in diens jacht op WK-leider Tom Sykes, Melandri hield – met de races in Magny-Cours en Qatar nog op de agenda – ook zijn eigen minimale kansen op de titel overeind. Sykes scoorde vorig jaar nog twee podiums in Spanje, maar toonde zich nu op het Aprilia-vriendelijke Jerez niet ontevreden meteen vijfde en derde plaats.
