WARMDRAAIEN 15 – 2014
“Motorrijden is vooral goed organiseren”, vertelde oud-politicus Maxime Verhagen onlangs in ons tv-programma MotoPlus Roadtrip. Een waarheid als een koe; ik moest er onlangs aan denken toen ik de Suzuki V-Strom 650 en V-Strom 1000 stond op te tuigen. Samen met mijn zoon Kay-Arne reden we met beide Suzuki’s in vijf dagen bijna 2.500 kilometer naar de Zweedse motocross-GP in Uddevalla, met een aansluitend bliksembezoek aan het Husqvarna Fabriksmuseum in Huskvarna. Het motorrijbewijs heeft m’n zoon al een paar jaar en Nederland werd al flink doorkruist, zowel met de wegmotor als met een wedstrijd-enduromotor, maar dat is toch andere koek dan een verre buitenlandse trip.
Zonder dat je dan meteen als de grote betweter wilt overkomen, zijn er voor zo’n trip natuurlijk wel 100 ‘tips & tricks’ die je zoonlief op zo’n moment wilt meegeven, zodat hij niet alle fouten die ik in het verleden zelf ooit heb gemaakt hoeft te maken. Al besef ik ook wel weer dat er geen betere leerschool is dan de harde praktijk. Wat je vader je in het oor toetert kan nog wel worden afgedaan met ‘het zal wel’; een confronterende praktijkles vergeet je je hele leven niet meer. Als je gewone kleding in de te vol gepropte zijkoffers bijvoorbeeld nat is geworden omdat je alles niet alsnog in plastic zakken hebt verpakt, dan doe je dat je hele leven verder nooit meer fout…
Zo ging het bij ons thuis dus bijna een hele week lang aan tafel over alles wat hij wel en vooral ook niet moest doen. Van ‘vergeet je oordoppen niet’ tot de keuze voor de motorkleding (van vaders kledingrek, dus wel ietsje te groot, maar vooruit) en van een paar postbode-elastieken bij de hand om de voorrem te blokkeren op de veerboot tot een houten plankje in de topkoffer om de motor in Zweden langs de crossbaan te kunnen parkeren. En van ‘handschoenen altijd in je mouwen om in de regen droge handen te houden’ tot je bagage mooi verdelen over beide zijkoffers en een complete set kleren in één koffer, zodat je in het hotel onderweg ook maar één koffer van de motor hoeft te halen en hoeft mee te slepen naar de hotelkamer. Ach, het waren allemaal goedbedoelde adviezen, maar af en toe zag ik hem denken: laten we nu maar gewoon opstappen en gaan… Waar je in een auto tegenwoordig eigenlijk achteloos op pad kunt gaan, ligt dat op een motor toch anders. Motorrijden vraagt gewoon wat aandacht en goed nadenken vooraf, voordat het grote genieten kan beginnen.
In stralend weer verliep de 1.200 kilometer lange heenreis zeer voorspoedig. Zelfs zo dat we bij een stop bij een McDonald’s in Gothenburg (waarom zijn die Zweden trouwens niet net zo dik als Amerikanen; bij elke autobaanafrit staat een hamburgertent!) om acht uur ’s avonds besloten om die laatste 200 kilometer ook nog te rijden die dag. Ik zag dat m’n zoon al best moe was van deze lange, hete rijdag, maar wilde hem de voldoening van ‘effe’ 1.200 km rijden op één dag ook niet ontnemen. Dat heet dus een aardje naar je vaartje hebben…
Na twee zonnige motorcrossdagen in Uddevalla sloeg maandag het weer om en belandden we op de terugweg in een bizar noodweer, waarbij het echt leek alsof er emmers water over onze hoofden werden leeggegooid. Als rasechte optimisten waren we uiteraard te laat met de regenbroeken, zodat we als doorweekte katten Zweden uitreden en Denemarken doorkruisten, om maandagavond in een vaag hotel in het Noord-Duitse Heiligenhafen pas weer op te drogen. Daar leek de piepkleine hotelkamer wel op een wasserette met overal uitlekkende, drogende motorkleding. Uiteindelijk reden we 800 km in de regen. Vroeger was je een echte motorrijder als de nietjes in je rijbewijs en paspoort verroest waren, maar dat ‘bewijs’ is met de moderne creditcard rij- en identiteitsbewijzen verdwenen. Neemt niet weg dat m’n zoon zijn vuurdoop goed heeft doorstaan!
Ik hoop dat alle MotoPlus-lezers een heerlijke vakantie hebben, zonder veel van dergelijke ‘hotelkamer-kledingdroog-acties’. Wij van MotoPlus gaan er ook even tussenuit: op 22 augustus zijn we er weer en verschijnt MotoPlus 16.
Eric Bulsink, hoofdredacteur MotoPlus
